Als we de 19e 's morgens wakker worden gaan we eerst met de auto naar de zee. Heerlijk zonnetje....De zee blijkt veel wilder te zijn dan het eruit zag. Bij het zwemmen merkten we een behoorlijke stroming.
We koesteren ons in de zon en om half 12 moeten we terug naar het hotel om uit te checken. We hadden een snel ontbijt dus we zouden gaan lunchen voor ons vertrek in San Vicente de la Barquera.
Het is druk in dit prachtige stadje en we besluiten de auto in de parkeergarage te zetten. Die is eigenlijk zo goed als leeg...plaats genoeg dus, lachen we. Al gauw blijken we klaar te zijn met lachen want een Spanjaard komt ons vertellen dat de deur problemen geeft en dat we eruit moeten om de auto elders te parkeren. Na het betalen van 0,20 cent mogen we garage verlaten m.b.v. de man die de deur opent.
De lunch besluiten we ook elders te doen en we vertrekken richting onze bestemming Espinama. In het leuke bergstadje Potes lunchen we. De plaatselijke kaart is moeilijk te lezen zelfs niet m.b.v. de vertaalhulp op de telefoon dus we laten ons min of meer verrassen.....Cees heeft varkenswang en ik (gelukkig) vis!!!! Daarna nog 19 km naar onze bestemming voor 3 nachten. Een leuk plaatselijk hotelletje met een piepklein balkonnetje en een enorme kamer....We bereiden ons voor op de volgende dag. Het prachtige weer is onze bondgenoot. We hebben een leuk boekje kunnen kopen met wandelroutes van de Picos de Europa.
Even wat info over deze steile bergketen, minder dan 40 km van de zee. De hoogste top (Torre Cerredo) is 2.648 meter hoog.

We leggen onze wandelkleding klaar mét stokken, omdat Cees nog niet zolang geleden veel last had van zijn linkerbeen en daardoor niet kon lopen ...De volgende dag starten we met de eerste wandeling.
We gaan beginnen bij Fuente Dé. Met een kabelbaan ga je naar het 750 meter hogere uitzichtspunt "Mirador del Cable" . Men is hier nog in het covid-verhaal en mondkapjes zijn verplicht!!! Die hadden we gelukkig ook bij ons. We wandelen eerst door een soort van maanlandschap.
Toen de temperatuur nog niet zo heet was als deze zomer kon je hier in de "eeuwige" sneeuw wandelen.
We wandelen richting het jachtslot van Alfonso de 13e. Tot begin 20e eeuw was dit slot in gebruik.
Een stukje verderop willen staat de refugio de Aliva. Hier waren de mensen gehuisvest die verderop in de zinkmijn werkten. Nu is het een hotel/restaurant. We willen er gaan lunchen maar omdat het pas 12.00 uur is lopen we tegen de Spaanse gewoontes aan dat de lunch op zijn vroegst om 13.00 uur start. Gelukkig hebben we zelf wat eten en we drinken iets met een soort van aardappel-ei-taart erbij, niet helemaal wat we wilden maar okay. Ik heb opgezocht hoe dat het komt dat ze zo laten eten. Het blijkt dat als de zon op zijn hoogst staat het bij ons 12.00 uur is maar in Spanje geven de klokken 13.30 uur aan. Die anderhalf uur achterstand op de natuurlijke tijd dateert uit 1942. Tot die tijd deelde Spanje de tijdzone met landen als Engeland en Portugal. Op bevel van dictator Franco werd de klok midden tweede wereldoorlog een uur vooruit gezet om dezelfde tijd te hebben als Mussolini's Italie en Hitler's Duitsland. Dat betekent dat Spanje in de winter éé'n uur voorloopt op de zonnetijd en in de zomer maximaal twee uur verschil heeft. Door dat tijdsverschil begint een werkdag in Spanje vaak tussen 9 en 10 uur en eindigt deze dus later dan in veel andere Europese landen tussen 19.00 of 21.00 uur.
De wandeltocht zou volgens het boekje 4.30 uur duren. We zijn na een uur op het vierde deel.
Na glooiende landschappen bronnen en motoren die hier heerlijk rond kunnen rijden denk ik na 4 uur lopen dat dit wel genoeg begint te worden. Terug kan niet meer dat is te ver dus we moeten door. De afstand van 15 km lijkt ver over het punt van mijn grens te gaan....helaas we moeten wel....en we zijn blij als de gebouwen van de parador van Fuente Dé zien. Een douche, eten en veel slapen....en de volgende morgen wakker worden met spierpijn en zere tenen.
Op dus naar Potes...hoge wandelschoenen kopen... We dwalen wat met mijn nieuwe schoenen door het stadje en besluiten voor een kleine wandeling te gaan en dat zou kunnen in Brez. Voorzichtig gaan we dit kleine bergdorpje in. Stilte alom, veel huizen onbewoond. Een oud kerkje en na het dorp nog wat ezels en mooie uitzichten. Dat was het even voor mijn tenen. Dus na 1,5, uur lopen rust. We pakken de koffer en eten in het plaatselijke restaurant dat vier prijzen ontving voor het maken van eten van de streek. Daarbij passende wijnen, ook uit de streek, een lachende kokkin en vooral een heel aardige eigenaar!!!!
De koffers gaan weer in de auto en we rijden naar een hotel in Poncebos. De volgende ingang om de Picos in te wandelen...Als we er arriveren is het te vroeg om in the checken. Poncebos is de meest gekozen plek om daarvan uit naar Bulnes te gaan of door de kloof te wandelen . Wij besluiten gelijk naar Bulnes te gaan. Dit is de enige plaats in Spanje die niet per auto bereikbaar is. Tot begin 21e eeuw ging alles over kronkelpaden naar boven, met pakezels. Toen kwam het ondergrondse treintje dat je in 7 minuten van 300 meter naar 1700 meter laat stijgen. Dan loop je een stukje en kom je in het dorpje dat nu hoofdzakelijk bestaat uit restaurants en cafeetjes. We zitten en op het terras en nemen heerlijke Spaanse croquetjes en een salade. De porties hier zijn zeer groot. Dan gaan we het steile, stenige pad op naar het uitzichtspunt. De plaatselijke kat wandelt met ons mee!!! In een van de tuinen staat een bord; no suenes tu vida vive tu sueno, wat zoiets betekent als verdroom je leven niet maar leef je droom...en die leven ze hier met al die toeristen....we doen onze verplichte mondkapjes weer op als we naar beneden gaan mét het treintje...
De tenen beginnen inmiddels weer op krachten te komen en de volgende dag gaan we de kloof in....veel stijgen en dalen, prachtig uitzicht...geiten , koeien, schapen, gieren in de lucht en mooie bloemetjes....Nee, we wandelen niet de 4,5 uur die het boekje voorschrijft, we zijn wijzer geworden en keren na twee uur om want dan gaan we dezelfde route terug, die we nu in een uur afleggen omdat het hoofdzakelijk daalt.
De volgende morgen, 24 september intussen, stappen we weer in de auto en rijden richting Cangas de Onis waar we een wellness hotel hebben. Er is een zwembad (overdekt).
Het weer is inmiddels omgeslagen dus we rijden gelijk door om onze laatste wandelplek te verkennen; Covadonga.
In de achtste eeuw beschermt de Picos de Europa de bevolking tegen de invasie van de Arabieren. In 719 verslaat koning Pelayo de islamieten en wordt de plaats Covadonga zelfs het vertrekpunt van de Spaanse Reconquista. Daardoor is Asturie de enige Spaanse provincie die nooit onder Islamitisch gezag was.
Asturie kent geen dansers, geen paella en het is er ook minder heet dan in Zuid-Spanje over het algemeen. Er zijn geen stierenvachters en geen waaiers. Wel zijn er spectaculaire landschappen , stranden en kliffen en in de bergen leven nog bruine beren en wolven....en bij de locale maaltijden schenkt men zelfgemaakte cider. Tot op heden vinden we dit niet zo'n lekker drankje...
Als we in de regen Covadonga naderen zien we een enorme basiliek..even verder blijkt er een soort van bedevaartsplaats te zijn met een groot plein voor deze katholieke kerk. Een grote winkel voor de kerk met kruisbeelden en rozenkransen en al dit soort katholieke zaken.
En we passeerden een heuse grot. Daarin staat de Maagd van Covandonga. De naam Covadonga komt van de Latijnse uitdrukking Cova Dominiva wat die grot van de vrouwe betekent.
In de grot is ook het graf van Pelayo.
Intussen kijken we ook hoe we naar de meren van Covadonga moeten gaan.
Het stadje leeft van het toerisme naar grot en basiliek en van de meren....
We blijken na lang zoeken een kantoor te vinden met een parkeerplaats en daar kan een bus ons ophalen om ons naar de meren te brengen.
Wij gaan terug naar het hotel. Langs de weg maar ook bij ons hotel staan typische bouwsels op palen. Ze heten horreo en waren bedoeld als veilige opslagplaats beschermd tegen de muizen. Het zijn monumenten geworden.
Eerst gaan we de spa van het hotel in. De spa lijkt ons wat primitief tot we de mogelijkheden van het zwembad ontdekken. Allerlei knoppen zorgen ervoor dat er steeds bijv of je kuiten of je voeten of je schouders of je nek gemasseerd worden. Heerlijk...precies wat we nodig hadden voor onze benen en voeten.
De volgende morgen als we wakker worden blijken de bergen in een nevel gehuld te zijn...we besluiten rustig te gaan ontbijten. Het ontbijt is een geweldige positieve verrassing. Zelden zoveel op een ontbijttafel gezien aan streekprodukten. Kaas is hier ook een streekprodukt...en ondanks dat het vroeg is probeer ik toch even de heerlijke schimmelkaas!!!
Intussen trekt de nevel op en rijden we naar de parkeerplaats en kopen twee tickets voor de bus. Met de auto het park in mag alleen voor 8 uur 's morgens en dan moet je daar blijven tot 19.30 uur om er weer naar beneden te mogen...
De bus brengt ons over een zeer smalle slingerende weg naast diepe afgronden (vaak zonder vanghek) naar boven. Als bussen elkaar passeren moeten ze dat op speciale plekken doen door de breedte van de weg.
Al gauw zitten we in het zonnetje en komt het eerst meer in zicht. Het Enolmeer en het Ercinameer zijn twee gletsjermeren , de Covadongameren geheten. Ze liggen op een hoogte van 1134 meter en vormen het hart van het nationaal park Picos de Europa.
Prachtige uitzichten en een museum mooi aangelegde wandelpaden. Heerlijk, totdat we besluiten de lange route van 1,5 uur te wandelen. Modder die aan onze schoenen plakt, veel koeien met bel...dit stuk van de wandeling is minder relaxt om te lopen maar de prachtige vergezichten en ook nog een restant eeuwige sneeuw maken het meer dan de moeite waard.
Een koffietje in een plaatselijke kroeg en dan weer terug met de bus....de schoenen in een sopje en het leed is geleden...'s avonds om half negen schuiven we aan voor een late maaltijd.
Vandaag hebben we een rustdag, herpakken de koffers en kijken hoe we de weg vervolgen . We maken dit verslag af. Als je de tekst onder de foto's wilt lezen moet je even op de foto tikken.
Het volgende verslag zal komen vanuit Portugal want morgen gaan we voor 1 nacht naar León en dan naar Portugal..de zon gaat weer schijnen!!!!

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog