We liggen dus heerlijk aan het zwembad in het hotel in Edessa. We zijn de enige gast en hebben de mooiste kamer gekregen. We genieten en besluiten wat minder vaak van plek te wisselen en net voordat de laatste drie uren voor de annuleringstijd in Thessaloniki verstreken zijn hebben we die geskipt en vervangen door een hotel in de buurt van opgravingen die we graag willen zien.
Thessaloniki "doen" we wel op de heen en terugweg naar ons volgende oord.
De volgende morgen schrikken we enigszins als we beneden komen. Het ontbijt...officieel gedekt met écht alles erop en eraan tot bloemenkruidenthee vers gezet en bekende eitjes in allerlei varianten en zelfgemaakte jammetjes en door de plaatselijke boer heerlijke zelf gemaakte yoghurt en van de bakker allerlei onbekend beschuitachtig brood, spinazie-flapjes, beleg, kaasjes in soorten...teveel om op te noemen..ik doe er wel een foto bij.
Dus een poosje later zitten we in de auto bij te komen....we hebben het ff niet over eten maar over hotels.
Deze mensen waren zo vriendelijk, zo lief. In Struga werd terwijl Cees afrekende iemand naar onze bijna ex-kamer gestuurd. Ik stond daar toen men aan de deur morrelde. Ik deed die open. De mevrouw aan de andere kant schrok zichtbaar en zei dat ze de kamer moest komen controleren maar dat ze niet wist dat er iemand was. Ik zei...geen probleem..kom maar binnen. Ik was benieuwd naar de check! Het bleek dat ze de handdoeken kwam tellen en toen ze tot 5 kwam (voor 1 nacht) zei ze dat ze er eentje miste. Ik wees haar op de ongebruikte 6e. Met een rood hoofd en 1000 excuses vertrok ze. Ze was ook maar gestuurd dacht ik en het vertelt wel iets van de ervaringen van het hotel!!!
Vanaf Macedonië gaan we bijna helemaal alleen over een gloednieuwe snelweg richting Edessa. Het laatste stuk gaan we binnendoor en het wordt een beetje "troeperig"op de weg....afval??? Nee katoen. Overal katoenvelden en afgewaaide katoenbolletjes.
Veel omleidingen verder, waar gelukkig de Europese letters steeds na de Griekse borden (wel minstens 50 meter verder) blijven komen.
Het landschap verandert in heuvels en we komen 3 jeeps tegen. Het blijken jagers die met een enorm everzwijn als trofee in de eerste auto de andere kant in rijden. Ik zie zoiets niet maar Cees is 50 km later nog onder de indruk van de enorme kop van het beest...
Thessaloniki overviel me...op straat parkeren? Nee niet met een auto met koffers op de achterbank. Heel druk verkeer en geen parkeergarage te zien. We gaan wel op de terugweg. Dus dat was geskipt.
We rijden door veranderend groen landschap. De zee blinkt in de verte. Olijvenbomen...honderden...Rond half twee komen we in de buurt van de bestemming.
We verblijven de komende vijf nachten op het schiereiland Sithonia bij de plaats Agrili.
De eigenaar zit ons al op te wachten. Hij stelt voor om het ontbijt te skippen en ons i.p.v. de kamer dan een appartement te geven met uitzicht op zee. Vinden we een goede deal en ff later staan we op "ons" balkon. We vinden ons eigen ontbijt (Cees havermoutpap met fruit en noten en pitten en ik yoghurt met zelfgemaakte granola en fruit) echt heel lekker en met dit uitzicht en het zwembad naast de deur zijn we uiterst tevreden.
We hebben inmiddels dik 3000 km gereden..
We zitten dus op het middelste van de drie schiereilanden van het gebied dat Chaldikiki heet, en die schiereilanden steken als een scherpe drietand van Poseidon ( in de Griekse mythologie de god die heerst over de zee, de wateren en hun goden. Maar hij was ook een god van de paarden en - als "Aard-Schudder" - van aardbevingen. Het Romeinse equivalent is Neptunus. Hij wordt vaak afgebeeld met een drietand) de Egeïsche zee in.
We kunnen ons hier wat inlezen en voorbereiden op de rijke Griekse geschiedenis. Het belangrijkste op dit schiereiland is de 110 km lange kustlijn.
Die is werkelijk heel mooi en afwisselend. De zee kleurt van turquoise tot diep blauw en glinstert je als een spiegel tegemoet. We gaan de 200 meter die de zee scheidt van ons hotel door de olijfbomen tegemoet. Het kiezelstrand is verlaten zoals de meeste toeristische zaken hier. Wij gaan de zee in. Geen golfje te bekennen. Heerlijke temperatuur. Onder water vinden we een prachtig aquarium rijk gevuld met visjes. Een lust voor het oog.
We rijden de 110 km rond. De enige échte uitdaging blijkt een vaartochtje te zijn naar het ernaast gelegen eiland Athos. Daar zijn op dit moment nog zo'n 20 kloosters in gebruik waar het Orthodoxe leven voortleeft in zijn puurste vorm. Alleen mannen met baarden zijn daar toegestaan vanaf de 11e eeuw. Dat is te zien op de affiches die hier overal hangen.
Per dag mogen 120 bezitters van een visum dat ze opgehaald hebben bij het Ministerie van buitenlandse zaken in Athene daar naar binnen. Onder bepaalde voorwaarden mogen daar ALLEEN MANNEN naar binnen. De 2030 meter hoge berg trok de stichters van deze gemeenschap aan als de meest geschikte plek voor hun spirituele zoektocht.Dit is helaas niet weggelegd voor ons.
We houden ons bezig met een leesboek. Heerlijk relaxt...en we gooien het programma weer een beetje om.
De tijd vliegt en morgen is alweer de laatste dag. Het weer is wat wisselvallig maar het zwemwater fantastisch van temperatuur.
Overal op dit eiland vind je bijenkasten die als kleurige slingers in het landschap staan.
Zaterdag a.s.(de verjaardag van Esther!!) gaan we via Thessaloniki (nu hebben we een parkeergarage gevonden)...richting Veroia.
Daar wachten ons wat opgravingen én een wijngaardhotel met 11 kamers waar het volgens de gastheer ons aan niets zal ontbreken. We zijn benieuwd...
Hier was hier uitstekend toeven met ons privë-zwembad....Op naar de volgende uitdaging.

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog