Na de gezelligheid met alle kinderen in de villa vertrokken we naar Matalascanas. Onderweg hapje gegeten en daarna zijn we uiterst tevreden na een borrel naar bed gegaan. Ff afkicken van alles!!!
De volgende dag kwam de zon nog niet helemaal door maar het was prachtig weer voor een strandwandeling langs het natuurpark.
Het Nationaalpark Doñana is een beschermd natuurgebied in het westen van Andalusië (provincies Huelva plus Sevilla). Het is sinds 1994 is opgenomen op de lijst van Werelderfgoederen van UNESCO.
Nationaalpark Doñana is een ongeschonden natuurgebied zonder wegen of andere menselijke bebouwing, dat ligt aan de uitmonding van de Guadalquivir rivier in de Atlantische Oceaan.
Wij wandelen niet in de duinen maar over het strand. Er zijn redelijk wat mensen op de been. Waarschijnlijk i.v.m. 1 november. Allerheiligen is hier nl. een nationale feestdag.
Er zouden hier veel trekvogels zitten maar die hebben we niet gespot. Een paar uur heerlijk gelopen.
Daarna mijn verslag afgemaakt en vast naar foto's gekeken.
Op 1 november (proficiat Ellie met je verjaardag), zijn we eerst gaan zwemmen. De zon was terug. Daarna lekker de andere kant uitgelopen dan gisteren en een hapje gegeten. Verslag verstuurd en ons vooral bezig gehouden met hoe gaan we verder.
Heerlijke plek om uit te waaien, wat te lezen en alles weer zijn plekje te geven.
Het was inderdaad een nationale feestdag op 1 november. Veel Spanjaarden bleken er een langere vakantie van gemaakt te hebben. Ook sluiten veel hotels de zwembaden en er sluiten zelfs horeca-zaken. Het seizoen is voorbij.

Wij rijden naar Sevilla. We komen door El Rocio. Ik had gelezen dat het een leuk stadje was. Cees zegt nadat we daar dan even stopten op een plek waar een hoop duinzand bij elkaar gewaaid lag om de routeplanner aan te zetten; 'nou dan rijden we toch even het centrum in....Zo gezegd zo gedaan, rechtsaf en welkom in het wilde westen. Geen steen of asfalt te bekennen op straat. Alleen maar zanderige straatjes. De houten huizen zien eruit als in westerns met voorzieningen voor de paarden. Dat is lachen. We missen alleen de paarden.
De huizen blijken in handen te zijn van hermandades, de religieuze broederschappen die in het hele land te vinden zijn. Volgens de overleveringen werd begin 15e eeuw de kerk gebouwd om een beeld, dat een jager aantrof in een heilige eik, onderdak te bieden.
Halverwege de 17e eeuw trof een vreselijke epidemie deze streek en kwamen gelovigen uit alle dorpen de Heilige Maagd om genezing smeken...toen ontstonden ook die broederschappen.
In de week voor Pinksteren vinden vieringen plaats waarbij de broederschappen te voet, per kar of te paard in vol ornaat gekleed ter kerke aan. Dat hebben we gemist maar de zandstraten zijn voor ons echt het Wilde Westen.....Daarna rijden we door naar Sevilla!!!
Het is druk in Sevilla. We hebben afgesproken met onze vrienden Elly en Jos om te rikken. Dat deden we al op veel plekken, zoals in Riga, in Sydney, in Griekenland en al 2 keer eerder in Spanje. Zij zijn hier al een paar dagen en logeren in een ander hotel dan wij. Het hotel waar wij verblijven heeft nl. een garage om de auto (met bagage) veilig te parkeren. Bij hun hotel was dat niet mogelijk omdat het midden in de stad staat.
Wij parkeren de auto op één van de weinige lege plekken en gaan een hapje eten aan de overkant.
Het hotel heeft een zwembad en dat is het hele jaar open. Ook hier weer hetzelfde beeld wij zwemmen en de rest ligt toe te kijken; te koud!!!
We spreken met El en Jos af om vanavond te rikken rond 18.00 uur. Wij gaan nog even een wandeling maken door deze prachtige levendige stad. We waren hier al eerder dus we gaan nu iets doen wat we nog niet zagen....la Macarena. Dit is een niet zo toeristische wijk. We dwalen door de straatjes en bekijken wat highlights (volgens het boekje)...daarna komen we bij het hotel van El en Jos...Daar kletsen we even bij en doen een drankje. We zoeken we een kroegje waar we onder het genot van een hapje en drankje gezellig kaarten.
Cees en ik lopen terug naar ons hotel, 10 minuten verder. We komen allerlei terrasjes tegen met mensen die gezellig in zomerkleding buiten zitten. We hebben eigenlijk zin nog te gaan zitten maar we hebben het ook wel gehad dus we gaan naar het hotel. Morgen hebben we eerst een drukke dag voor de boeg. We willen veel zien dus op tijd naar bed. Eerst in de ochtend een rondje zwemmen en dan de stad in.
We zijn dus vroeg op en om 10.00 uur lopen we naar het centrum. We beginnen met een bezoek aan Casa de Pilatos. Het Casa de Pilatos is gebouwd in de 16e eeuw in opdracht van Don Pedro. Na het Alcazar is dit het mooiste paleis van Sevilla en een van de best bewaarde gebouwen uit de 16e eeuw.
Bij de bouw van dit paleis zijn verschillende stijlen gecombineerd zoals de Gotische, Mudejar en Italiaanse Renaissance stijl. De Casa de Pilatos heeft een mooi een schitterende kleurrijke paleistuin in Italiaanse stijl.
Tegenwoordig wordt dit paleis nog steeds gedeeltelijk bewoond en is het verblijf van de 18e hertogin van Medinacelli en haar familie. Bezoek dit paleis Casa de Pilatos en krijg een beeld hoe de aristrocraten vroeger woonden.
Omdat we de tweede verdieping alleen met gids mochten bekijken namen we een rondleiding. Helaas alleen in het Spaans. Dat was too much voor mijn Spaans die we bekeken alles en een gedeelte konden we volgen.

Daarna naar het Alcazar. Cees kon vanmorgen twee tickets boeken via internet.
Het is weer warm en we zijn blij met de schaduwplekken.
Het Koninklijk Paleis van Sevilla is een koninklijk paleis. Alcázar is een Spaans woord voor kasteel, afgeleid van het Arabische القصر, al-qasr, dat "vesting", "slot" of "paleis" betekent.
Het Real Alcázar (Koninklijk Paleis) van Sevilla bevindt zich naast de kathedraal en is één van de meest bezochte monumenten van de stad. Aan het Alcázar werd door de eeuwen heen veel verbouwd door verschillende machthebbers waardoor het een unieke architectuur kent. Het Alcázar bestaat uit meerdere prachtige gebouwen en tuinen in verschillende bouwstijlen (Almohade, Mudéjar, Gotisch en Renaissance). Het meest opvallend is de mudéjar-stijl, een mix van arabische en christelijke architectuur.
Nog steeds wordt het paleis gebruikt als officiële verblijfsplaats van de koninklijke familie als ze Sevilla bezoekt. Daarmee is het waarschijnlijk het oudste koninklijk paleis van Europa dat als zodanig nog in gebruik is. In 1987 werd het Alcázar samen met de kathedraal op de werelderfgoedlijst van de Unesco geplaatst.
Het was ontzettend druk en we waren blij met de prachtige tuinen waar we lekker ff in de schaduw konden zitten.
Het Alcazar is onvoorstelbaar mooi en ontzettend kleurrijk. Blij dat we dit zagen.
Daarna door om een hapje te eten. Iets buiten het zeer toeristische centrum.
We hebben deze (en gelijk de laatste avond) afgesproken met El en Jos in de wijk Triana.
Triana is de wijk gelegen aan de andere oever van de Guadalquivir in Sevilla en is bereikbaar via de brug Puente de Isabel II. Het is een levendige volkswijk die de nodige stierenvechters en flamencodansers heeft voortgebracht. Triana is geen wijk met spectaculaire bezienswaardigheden, maar een authentieke (zigeuner)wijk met kleine straatjes. We hebben er heerlijk doorheen gewandeld.
Jos en El kwamen met de taxi. Eerst hebben we gerikt aan de rivier. Prachtig uitzicht op de stad.
We wilden liever wat tapas dus verhuisden we naar het meer volkse deel. Dat kroegje bleek in handen te zijn van een Indier en de tapas hadden dus ook een wat andere invulling. De albondigas ( Spaanse gehaktballetjes in tomatensaus) kregen dus een smaakje met kerry....dat was helaas niet wat El verwachtte. De sangria was er overigens heerlijk.
Daarna met de taxi huiswaarts. Daar namen we eerst afscheid van El en Jos die die volgende ochtend vroeg naar Eindhoven terug vlogen.
Daarna werden wij bij het hotel afgezet. Daar konden we nog wat plaatjes maken vanaf het dakterras.

De volgende morgen zijn we na een enorm ontbijt, waar we tot de avond genoeg aan hadden, via de toeristische route naar onze volgende bestemming gereden; Benalmádar!
Bij een particulier hadden we daar 4 nachten een huisje.
Ook hield de man het zwembad open op mijn verzoek. Wel vond hij het echt te koud en heeft met grote ogen staan kijken dat wij nog steeds zwommen buiten.
We gingen daarnaar toe omdat Arno en zijn vrouw, (Arno is een loopvriend van Cees. Elke zondag wordt er door de groep hard gelopen op hei. Cees is de Benjamin van dit gezelschap), daar een appartament heeft.
Vorig jaar zaten we een deel van onze reis in Estepona, in het huis van Cees zijn broer Arnoud en zijn vrouw Antoinette. Van daaruit liepen we o.a. de caminito del Rey. El Caminito del Rey ("Het Koningspaadje") is een wandelpad dat loopt van Álora in Málaga naar Campillos door de El Chorro-kloof. Het pad is drie kilometer lang, maximaal een meter breed en bevindt zich 100 meter boven de rivier 'El Chorro' tegen de rotswanden. Kaartjes hiervoor duurde even maar de wandeling van in totaal ongeveer 10 kilometer was zo prachtig dat ik hem nog wel een keer zou willen lopen.
De volgende dag zijn we bij gaan kletsen bij Arno en zijn vrouw José.
Daarna hebben we heerlijk Indiaas gegeten!!!
Ons verblijf heeft een fijn zwembad met zicht op de zee. Achter het huis heeft een of andere rijke meneer zijn eigen Alhambra gebouwd.
We bereiden ons voor op Granada. Daar gaan we een week doorbrengen. Morgen vertrekken we. Het is nog steeds heerlijk weer!!!!
We misten een foto van Demi in ons vorige reisverslag. Dus alsnog wat fotootjes van haar. Volgende keer zal het verslag na Granada komen.

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog