Als we vertrekken bij Sea Cocoon en we afrekenen blijken we de "shared taxi"van het hotel kado te krijgen omdat we er een week zaten...wat zijn de mensen hier vriendelijk....
De 28e zitten we een dag in de bus en zien de rijstvelden met waterbuffels en hutjes voorbij komen.
We zijn heel blij als we het zwembad in kunnen, herpakken de koffer, checken on line in (wat heel apart is want we krijgen wel een bericht aan Cees en geen tickets) en vroeg naar bed want om 6.00 uur is het dag!!!
Als we 29 januari (mijn verjaardag) om 6.00 uur aan het ontbijt zitten, tovert Cees ergens een pot met plastic bloemen vandaan en als we uitgelachen zijn wordt er een boeket met rozen bezorgd...samen met een happy birthday lied van Cees!!
Met de koffers en 2 tassen handbagage (per persoon) gaan de rozen mee het vliegtuig in. Vinden ze hier blijkbaar heel gewoon en als ik zeg "it is my birthday"word ik ook nog hartelijk gefeliciteerd.
Echt een zeer vriendelijke bevolking.
Uiteindelijk checken we weer in via "special needs" en gaat Cees daar ook nog even terug naar toe (terwijl we al door de incheck waren) om het zakmes dat nog in zijn handbage zat terug te doen in de koffer. Dat kan allemaal hier.
Intussen heb ik al vele berichtjes i.v.m. mijn verjaardag. Heel lief allemaal..Dank!!!!
Als we het vliegtuig verlaten, nog steeds met de bloemen, wordt er veel gekeken. We moeten nog wat binnenlandse vluchten boeken en dan kunnen we met de bloemen naar het hotel.
Bij het inchecken lichten de ogen op van de man achter de ontvangstbalie...your birthday??? Yes...how old are you ma'am? 68??? You look 50. Zeer slimme man....
Als we op de kamer zijn wordt er op de deur geklopt: taart, voor de jarige met de complimenten van het hotel.
Dan ook maar aan de koffie!!!
Apartment 1B, de eetgelegenheid van dit hotel heeft een uitstekende keuken. 's Avonds eten we daar en we nemen er een Australische wijn bij...om in de goede stemming te komen.
Wat een fantastische verjaardag, heel veel lieve wensen en berichten. Volgend jaar wil ik dit weer.
Uiteindelijk pakken we de koffers om voor Australië en Nieuw-Zeeland. De overige spullen blijven weer in dit hotel.
Als we om half vier in de rij aansluiten bij Qantas is het al druk, ruim 3,5 uur voor vertrek.
Tot onze verbazing wordt elke koffer apart opengemaakt en met een apparaat gescand op explosieven. Wel veilig vliegen hier. Zo kan het dat we 1,5 uur later naar de douane mogen. Daar ook weer in de rij en papieren invullen om uit het land te vertrekken. Ze willen alles weten. Eindelijk aangekomen bij gate 112, laat ik nog even mijn schoenen poetsen. Daarna weer in de rij en alle handbage wordt gecheckt.
Uiteindelijk mogen we het vliegtuig in. Ook hier is het aanschuiven op de startbaan. We vertrekken 1.45 uur na de aangegeven tijd.
We vliegen er 7.15 uur op maar de tijdzones worden overschreden en we mogen er drie uur bijtellen als we landen.
Australië binnenkomen verloopt vlot! Het is nog vroeg maar nu al erg warm. Dus vesten en handbagage in de koffers. Geld trekken en een opal-kaart aanschaffen en daar geld op laten zetten. Een opalkaart is een soort van ov. Dus even later zitten we in de trein naar de overstapplaats naar ons hotel, dat 10 minuutjes treinen van het centrum ligt!
Hotel ligt 2 minuten lopen van station. We zijn aan de vroege kant, gaan even bij de buren koffie drinken en na half uur mogen we al naar binnen. Top!
We hebben intussen ook wifi en hebben met onze vrienden El en Jos afgesproken naar hun te komen. Zij zitten in een prachtig oud hotel onder aan harbour bridge! Hun kamer kijkt uit op the opera house!! Voordat we er zijn gaan we eerst even langs dit beroemde gebouw! Natuurlijk bekend van de foto's. Toch is het anders als je ervoor staat. Een prachtig evenwichtig gebouw,. Ik had het me iets groter voorgesteld maar de hoge gebouwen erachter zijn pas later gebouwd zegt Cees.
Het is heet...dik 30 graden.
We gaan dus snel op zoek naar schaduw en El en Jos. Ze zitten aan het water onder een parasol waar weer water opgespoten wordt om te koelen, op ons te wachten.
We doen i.v.m. het slaaptekort een relaxt programma. Bijkletsen wat drinken en dan "the rocks" in. "The rocks" is een luxe wijk waar veel trendy eet-tentjes staan en de geschiedenis (de oude gebouwen) is omgeven door supermoderne hoogbouw! Het viel ons op dat er veel aan sport gedaan werd buiten hier in Australie. Gezond zijn staat hier wel in de belangstelling. Ook gezonde producten zijn hier in overvloed te koop. Dat zagen we ook al in de Filipijnen waar al het gezonde eten uit Australie was ingevoerd
Als we wat bijgekomen zijn lopen we, zoveel mogelijk in de schaduw, naar een kroegje waar we rikken en wat salade eten. Dat rikken wordt met bewondering gevolgd.
We verkassen nog een keer naar de schaduwkant van het operahouse. Rikken kan niet meer. Ineens veel wind en een soort van mist. Ook verdwijnt de zon.
Op tijd naar ons hotel en lang slapen!
De volgende morgen willen we eerst zwemmen in het hotel. Daar blijken drie ligbedden met kussens in het zwembad te drijven. De wind van gisteren draaide in de hoek en zorgde hiervoor! We halen de stoelen en kussens uit het water samen met 2 weggewaaide putdeksels! De housekeeping komt binnen en is in shock door de ravage en ze kijkt ons ook aan alsof ze water ziet branden. Zwemmen?????? In deze kou??? Nou volgens mij is het water minstens 21 graden en daarnaast is een klein verwarmd zwembad! We maken er een dompelzwempartij van en heerlijk opgefrist stappen we na een gezond ontbijt richting operahouse
Bij het operahouse boeken we een rondleiding voor morgenvroeg en voor morgenavond een dansvoorstelling!
De temperatuur is van 37 ○ gedaald naar 22. Heerlijk wandelweer. Dus via de prachtige botanische tuin lopen we naar het Australisch museum om naar de geschiedenis van de aboriginals te gaan kijken.
Voor we zover zijn hebben we eerst een tentoonstelling van vleesetende planten. Deze foto's sturen we gelijk naar de kleinkinderen door,
Dan naar het huis van de gouverneur. Alweer een een item voor de kleinkinderen want het lijkt op het kasteel van Zweinstein van Harry Potter!
Dan zijn we bij het museum waar o.a. de geschiedenis van de aboriginals te bekijken is.
De Aboriginals wonen al 60.000 jaar in Australië en zien zichzelf dan ook als de beschermers van het land.
Ze bezitten het land niet zoals wij maar gebruiken het. Het is ook van iedereen en geen prive-bezit. Zij bezien het leven vanuit spiritueel oogpunt. Zo hangt alles volgens de Aboriginals met elkaar samen. Van het landschap en de dieren tot het weer, het eten en het gedrag van de mens. Deze samenhang is ook terug te zien in de eigen vlag van de Aboriginals.(zie foto). Het zwarte vlak symboliseert het volk van de Aboriginals, het rode vlak is de aarde en het gele rondje is de zon.
De natuur is de basis voor de Aboriginal cultuur. Zij zien het dan ook als een belangrijke taak om hier goed voor te zorgen. Ook de ‘Droomtijd’ is belangrijk binnen de rituelen van de Aboriginals. De Droomtijd staat voor de periode waarin de aarde en de mensheid zijn ontstaan. De Aboriginals geloven dat zij tijdens het slapen teruggaan naar de oorsprong van de schepping, maar ook dat de ziel van iemand die overleden is terug gaat naar de Droomtijd. Dus blijven ze ook altijd nauw verbonden met hun voorouders. De verhalen van de Droomtijd worden onder andere uitgedrukt door middel van muziek en rotsschilderingen. Voor het maken van muziek is de didgeridoo (een soort holle buis, oorspronkelijk van de eucalyptusboom en vaak door termieten uitgevreten) het bekendste muziekinstrument.
Een andere belangrijke traditie binnen de Aboriginal cultuur is de walkabout. De aboriginals verlaten dan voor weken, maanden of zelfs jaren het gebied en zij gaan op reis om in de voetsporen van hun voorouders te treden.
In 1788 begon de kolonisatie van Australië. Iets waar de Aboriginals natuurlijk tegen protesteerden. Daardoor werd deze eeuwenoude cultuur verdreven, gedood en besmet met ziektes die de Europeanen met zich meebrachten. De Aboriginals die dit overleefden werden rond 1840 in reservaten geplaatst en het werd verboden om de eigen taal en gebruiken door te geven aan hun kinderen. In 1951 werd het nog erger: de Aboriginals moesten zich volledig aanpassen aan het leven van de westerlingen. Kinderen werden bij hun moeder weggehaald. (soms zaten ze nog aan de borst). Nu worden nog steeds gezinnen bij elkaar gebracht. Schrijnend!!
Protesten zorgden ervoor dat de Aboriginals een aantal grondgebieden terug kregen. Toch vechten zij vandaag de dag nog steeds voor hun rechten.
Op dit moment zijn er zo’n 300.000 Aboriginals in Australië, wat 1,5 procent van de gehele bevolking is.
Een indrukwekkend verhaal....
We hadden even wat tijd nodig om bij te komen. Daarna zijn we met El en Jos naar de kroeg gegaan en we hebben gegeten en gerikt. Erg gezellig. El en Jos besloten nog een nacht te blijven want het Chinese nieuwjaar komt eraan en dat leek hen wel leuk om mee te maken.
De volgende morgen waren we op tijd op om naar de rondleiding van het opera-house te gaan. Die trein is toch een geweldige vondst. In no-time ben je waar je zijn moet.
Onze gids is kundig en geeft een heleboel feitjes weer;
De planning was een bouw van 5 jaar en een budget van 5.000.000,-- Australische dollars.
De realisatie was een bouw van 14 jaar en een kostenoverzicht van 100.000.000,-- Australische dollars.
Het Opera House beslaat een oppervlakte van 1,8 hectare.
Het gebouw is 183 meter hoog en 120 meter breed.
Er zijn 580 palen die 25 meter onder het zeeniveau liggen, waarop het gebouw steunt.
Het dak bestaat uit 1.056.000 geglazeerde, gewitte, gebakken tegels die speciaal uit Zweden geïmporteerd zijn.
Minder dan 1% is sinds de opening in 1972 vervangen moeten worden en de tegels worden elk jaar gecheckt en zijn zelf-reinigend.
Het gewicht van het dak is 26.700 ton.
Er zijn verschillende theather-zalen in gebruik
Architect van het Sydney Opera House, Jørn Utzon, was een relatief onbekende 38-jarige Deen toen zijn inzending werd uitgeroepen tot winnaar van de internationale competitie om een ​​'nationaal operahuis' voor Bennelong Point in Sydney te ontwerpen. Zijn visie op het gebouw aan de have brak radicaal met de kubus en rechthoekige vormen van modernistische architectuur. Het gebouw veranderde zijn carrière en transformeerde op zijn beurt het imago van een hele natie.
Er ontstond onenigheid over de inrichting en nooit heeft Utzon het gebouw af gezien. Hij vertrok voorgoed uit Australie.
Het operahouse is de thuisbasis van het Sydney Symphony Orchestra en in eerste instantie hiervoor gemaakt.
Het is ingericht in de jaren 70 van de 20e eeuw, te zien aan de kleuren (b.v. paarse vloerbedekking, wat ook weer chique is omdat het een koninklijke kleur zou zijn). Al met al een boeiend verhaal.
's Avonds hebben we een voorstelling in de drama-zaal. Daar kunnen een kleine 500 mensen in en het is zo goed als uitverkocht.
Het is een dansvoorstelling waarbij in totaal 6 mensen op het toneel staan. Het beschrijft de liefde die een jonge vrouw opvat voor een dwang-neurotische man. Met heel veel energie en lichamelijke virtuositeit wordt dit verhaal gedanst.
De muziek voelt aan als een soort hartslag. Zeer indrukwekkend. In de danspassen is de passie herkenbaar.
Daarna doen we drankje en rikken we nog wat. Prachtig Sydney by night en een heerlijke temperatuur.
We wandelen langs elementen van het Chinese nieuwjaar. Alles is feestelijk verlicht.
Dit jaar is het jaar van het varken. Overal in het centrum staan dierenriemtekens van de Chinese cultuur.
Het feest duurt twee weken en wordt tradiotioneel met drakendansen gevierd. Op de 15e dag van het nieuwe jaar eindigt het feest met het lantaarnfeest.Families (horen) dit feest samen te vieren en wordt veel bij gegeten.
We kijken wat rond en leggen nog maar een rikje...blijft leuk..
Morgen gaan El en Jos weer verder naar het zuiden. Het was weer geweldig leuk. Sinds mijn pensioen hebben we elkaar op al onze vakanties in Spanje Griekenland en nu hier ontmoet. Benieuwd waar we volgende keer zullen zijn.
De laatste dag gaan Cees en ik gaan een dagje naar het strand van Manly beetje rust zoeken.
Daar zien we mensen in de haven op een soort surfplanken staan; stand up paddling, noemen ze dat (zie foto)
Verder wordt er in de hoge golven (met een flinke onderstroom) gesurft.
In de Pacific zitten vervelende kwallen wordt er omgeroepen. De lifeguards doen hun werk hier nauwkeurig.
Cees gaat de zee in...ik beperk me na thuiskomst liever tot nog een keer tot het zwembad.
Morgen vliegen we door naar Nieuw-Zeeland.
Sydney was echt iets nieuws voor ons. Een prachtige relaxte stad. Het is bijzonder dat het toch een heel ander land is dan Engeland. Heel lang heeft de landing van Cook gezord voor een koloniaal bewind. Vreemd blijven ook namen als Hyde park en New South Wales e.d.. De Engelsen hebben echt wel geprobeerd hun hele cultuur te verhuizen naar Down Under.
De vlucht morgen staat geboekt voor 8.45 uur. We moeten 2,5, uur van te voren aanwezig zijn en met de trein naar het vliegveld.
Dus staan we om 5.23 uur klaar om in te stappen. En (alweer verbazing over de Aussies) we zijn echt niet de enige.
Keurig op tijd. Relaxt. We worden doorverwezen naar inchecken bij de Emirates (zie foto). We hebben een ticket van Qantas...bijzonder....En een half uur te laten stappen we in de vertraagde vlucht van Emirates. Het blijkt een enorm toestel te zijn van twee verdiepingen. Bij het inchecken zagen we al dat er veel mensen incheckten maar 800 is toch wel een mini-dorpje bij elkaar.
Het vliegtuig is wat geluid betreft, rustig te noemen...er is beperkte wifi aan boord. Voor ons ook iets nieuws.
De vlucht duurt een kleine drie uur en als we landen mogen we er weer twee uur in de tijd bijtellen. Bij ons is het dus 12 uur later nu.
We hebben de eerste nacht een hotelletje in Chistchurch en morgen gaan we de camper ophalen. Het weer is vandaag stralend evenals ons humeur.

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog