Hallo allemaal. ....Hier zijn we weer.
We zullen beginnen op 21 oktober. Alle kinderen en kleinkinderen zijn weer in Nederland en vandaag hebben we tot vanvond "vrij". We zwemmen nog in onze baai. Het is prachtig weer. We hebben dezee voor ons alleen. Daarna pakken we en zorgen we voor een slaapverblijf voor Elly en Jos en halen hun op het vliegveld op...Het is al donker als we voor de laatste keer afdalen naar ons huis. Na het eten kunnen we buiten op het balkon nog heerlijk een potje rikken. Dit zal de komende week herhaaldelijk gebeuren.
Na een verkwikkende nacht ontbijten we buiten. Dit is echt nog weinig gebeurd. Nu is het windstil.
Alle spullen en Elly en Jos met bagage moeten in de auto.
We vertrekken rond 10.00 uur en de housekeeper staat zijn verstand te verkijken. Al dat gewissel met mensen en nu weer anderen en bagage.... ook dat lukt al zitten we lekker vol.
We rijden rustig via de minst steile weg de baai uit en in no time zijn we op weg naar het Peloponesische schiereiland. Eigenlijk is het een eiland, slechts verbonden door bruggen met het vasteland.
De stormachtige zuidpunt van de Peloponnesos was in de oudheid een gevreesde kaap. Daarom werden vrachtschepen liever aan de ene oever van de landengte uitgeladen, op ossenwagens 6 km over de "diolkos" (een soort primitieve spoorlijn waarvan nog resten te zien zijn) getrokken en aan de andere kant weer te water gelaten en ingeladen. Dit intense vrachtverkeer heeft de rijkdom van Korinthe veroorzaakt. Er werden al vroeg plannen gemaakt voor de aanleg van een kanaal. Pas in 1883 werd het kanaal opengesteld voor de scheepvaart.
We willen de brug oversteken maar er vaart net een jacht door. Cees gaat kijken hoe het zit met die brug en komt terug met de boodschap; "geen brug te zien".
Ik ga om het te fotograferen en zie idd geen brug. Een vriendelijke Griek wenkt me mee naar voren en wijst op het water....Iedereen kijkt erin. Ik snap er niets van..en dan zie ik een paar strepen...die worden duidelijker en komen uiteindelijk boven het water uit. Het blijkt het stuk van de brug te zijn dat ontbrak.....de brug wordt dus naar de zeebodem verwezen terwijl de boten erover varen. Geniaal. Onder het genot van een kopje koffie gaan we dit nog eens bekijken!!!!
Daarna vervolgen we onze prachtige weg langs de zee. Door superkleine straatjes stuurt Jos ons via zijn navigatie en als we rond 16.00 uur in Galatas zijn besluiten we tegenover het eiland Poros te lunchen. (El en Jos gaan hier een kleine week later naar toe). Prachtig dorpje. Fantastisch eten!!
Uiteindelijk vinden we met enige moeite ons onderkomen. Een heel erg mooi huis direct aan zee op een dikke km afstand van Ermioni.
Alles aanwezig en een heerlijke tuin, een poortje naar de zee ...een eilandje voor de deur om naartoe te zwemmen, een prieeltje om uit de zon te kunnen zitten. Werkelijk een droom en dit is de komende week van ons, Het heet "soleil-Sonne"....
De zon is uitbundig aanwezig en we moeten behoorlijk smeren om niet te verbranden. Gelukkig kunnen we onder de olijfbomen uit de zon zitten...Wat een luxe!!!!
Als we door ons poortje met waterschoenen aan de zee ingaan blijken er zee-egels te zitten. De mooiste schelpen van die dieren kun je daar in diverse kleuren vinden.
Wel oppassen dat je niet in zo'n beestje trapt.
We zwemmen naar het eilandje dat op ons ligt te wachten...Er staan cactussen en wat bomen en een verroest kapelletje. Een paar dagen later zit er een hele familie aalscholvers. Ik besluit het eilandje maar even aan hun te laten.
De zee is ondiep en er wordt gesnorkeld en met bootjes gevaren. 's Morgens is hij vaak een spiegel en soms zien we wat witte golven....
Intussen kijken we wat we kunnen gaan zien als kennismaking met Peloponnesis.
Het schiereiland heeft de naam gekregen van Pelops, volgens de mythe de zoon van Tantalus. Door zijn vader werd hij aan de goden geofferd. Toen de goden erachter kwamen werd Pelops tot leven gewekt, zij het dat er op zijn linkerschouder een stukje ivoor geplaatst moest worden omdat de godin Demeter in haar achteloosheid een hap uit de stoofpot had genomen. Als straf kreeg Tantalus de "tantaluskwelling." (Een onverdraaglijk lijden veroorzaakt door gebrek aan voedsel en drinken terwijl het steeds binnen handbereik is).
De streek waar we zitten is luxe. Zo hebben Willem-Alexander en Máxima daar ook een optrekje, naast Poetin en de ex-koning van Griekenland.
We bezoeken Spetses. Dit eilandje ligt voor de kust. We varen er per watertaxi heen en per veer terug. Op de terugweg hebben we voor het eerst sinds tijden een regenbui. En de regen ben je meteen moe.
We gaan naar Ermioni. Het ligt op een landtong tussen twee baaien. Er is ook een aanlegplaats voor een veer en een draagvleugelboot. Dit is ook de plek waar we Elly en Jos uitzwaaien als ze op de op één na laatste dag naar Poros vertrekken. In de straatjes hangen inktvissen bij de restaurantjes. Of ik daar nou honger van krijg is de vraag??? En als we 's avonds een visje gaan eten staan mannen én vrouwen te vissen. Bijzonder gezicht....
Nafplion is een heel erg moois stadje. Een mengeling van Italiaanse elegance met een Grieks sfeertje. Een prachtige burcht kijkt neer op de stad. Die burcht moet oninneembaar zijn geweest want in de jaren 30 van de vorige eeuw werden er politieke gevangenen opgesloten.
Nafplion was ook de allereerste Griekse hoofdstad (1828). Vandaar waarschijnlijk die luxe.
Maar het meest bijzondere is toch wel Epidaurus, , het best bewaarde theater uit de Griekse Oudheid verbonden aan de cultusplaats voor Asclepius, god van de geneeskunde.
Asklepios was de zoon van god Apollo en Koronis, een prinses uit Thessalië. Zij bracht hem ter wereld in Epidaurus in het heiligdom van Apollo. Deze vertrouwde hem toe aan aan Chiron, een kentaur die in het Pillion-gebergte in Midden-Griekenland leefde. Die onderwees hem in de geneeskunde. Asklepios was zo'n voortreffelijke leerling dat oppergod Zeus zijn jaloezie niet kon onderdrukken en hem met een bliksemflits doodde.
Nadien werd Asklepios in heel Griekenland vereerd als een genezende God. De belangrijkste plekken hiervoor waren Epidaurus en Kos.
De zieken die naar deze plaatsen kwamen, werden in de tempel neergelegd en de godheid vertelde hun welke kruiden zij moesten gebruiken en wat ze moesten doen om beter te worden.
Ook de slang werd in Epidaurus vereerd, zijnde het vernieuwende leven. Duizenden pelgrims zijn naar Epidaurus gekomen om genezing te zoeken totdat keizer Theodosius II in 426 na Chr. besloot een einde te maken aan deze heidense praktijken.
Het theater is het bekendste uit de oudheid . De basissteen in het midden is bijzonder. Als je hierop staat, een munt laat vallen, in je handen klapt of een zucht slaat of een woord fluistert is dit tot op de bovenste rijen goed te horen. Jammer dat we niet alleen zijn...maar wel leuk om horen hoe ineens Franse liedjes klinken in het theater.
Nu nog worden er nog steeds voorstellingen gegeven.
Het verblijf in Ermioni loopt ten einde en op 28 oktober gaan we vertrekken....het is feest in Griekenland.."Oichi-dag".
We merken het als we het het Taigetosgebergte binnen rijden. De Taigetos is de ruige, bijna 120 km lange bergrug in de Griekse Peloponnesos. De hoogste top (2404 meter) bevindt zich op vijftien kilometer ten zuidwesten van Sparta...en dat is de weg die we gaan...van Sparta naar Mystras
Alle winkels zijn dicht en de mensen lopen bedrijvig op en neer. Overal hangen Griekse vlaggetjes. Oichi-dag is de dag van het "nee".
Er werd op 28 oktober 1940 om 4.00 uur 's nachts, na afloop van een feest in de Duitse ambassade, een ultimatum overhandigd door de Italiaanse ambassadeur in Griekenland. In het ultimatum werd door Italië geëist dat Griekenland de troepen van Italië toegang zou verlenen tot Grieks grondgebied, anders zou Italië de oorlog aan Griekenland verklaren. Metaxas zou hierop maar één antwoord hebben gegeven: "oχι" (ochi; "nee"). Na Metaxas' "Ochi" vielen Italiaanse troepen vanuit Albanië een paar uur later Griekenland binnen. Hiermee raakte Griekenland betrokken bij de Tweede Wereldoorlog. In de loop van de ochtend trokken Grieken in heel Griekenland al "ochi" roepend door de straten. Vele Grieken hebben zich toen ook spontaan bij het leger aangemeld. Sinds 1942 wordt Ochi-dag door Grieken overal ter wereld herdacht en na de oorlog werd 28 oktober tot nationale gedenkdag uitgeroepen. In het hele land vinden herdenkingen en parades plaats en ziet men op zowel overheidsgebouwen als woningen overal de Griekse vlag hangen.
En daar vallen we in Sparta midden in....feestgedruis...dansende kinderen, verklede mensen, uniformen van schoolkinderen, ballonnen, vlaggen, muziek, volle terrasjes...We gaan er maar ff tussen zitten.
Het verhaal van Sparta uit de oudheid. vergeten we even...dat doen we volgende keer.

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog