Braga verlaten we vroeg. Omdat het zondag is, is het tamelijk rustig. Regelmatig is het opletten voor een groep wielrenners.
We rijden binnenwegen maar minder bochtig dan vorige keer. En uiteindelijk na anderhalf uur rijden zien we hem liggen; De Douro.
We gaan naarstig op zoek naar een koffie-tentje. Dat is nog niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk vinden we er eentje bij een stuwdam. Altijd mooi om te zien hoe in de sluis het water voor die boten op gelijke hoogte wordt gebracht. Het was wel een verschil van meer dan 20m.

Daarna gaan we dit unieke landschap in. Vele wijnterrassen begroeien de hellingen. De stokken staan prachtig in rijen achter en naast elkaar opgesteld. Hier groeien de druiven voor de beroemde Port- en Douro-wijnen. Hier wordt al meer dan 2000 jaar wijn geproduceerd. Boeren legden eindeloos veel terrassen aan, vaak omzoomd door stenen muurtjes. Het lijnenspel van die terrassen tegen die steile berghellingen is een prachtig schouwspel en in 2001 werd dit gebied door de UNESCO tot werelderfgoed uitgeroepen. Porto slaan we over omdat we daar al waren...tegenwoordig zijn we ook minder van de port, alhoewel die heel lekker kan zijn!!!!
De Douro begint in Spanje (Sierre de la demanda) en stroomt bij Porto de Atlantische oceaan in. De rivier is 900 kilometer lang en vormt 112 kilometer lang de natuurlijke grens tussen Spanje en Portugal.

Het eten in Portugal is een puntje...het begint om 20.30 uur en biedt een 5 gangen diner wat echt niet verteerbaar is voor ons dus we gaan 's middags lunchen. Deze middag hebben we geluncht in het overvolle Peso da Reígua. De eerste plek waar we de auto kwijt konden bleek een restaurant te zijn waar de Portugezen druk doende waren om voor allerlei gelegenheden luid en met geklap en gezang het glas te heffen. Prachtig om mee te maken. Een gesprek voeren was onbegonnen werk. Het eten blijft heftig en veel...en telkens bestel ik salade en laat de gigantsiche hoeveelheid aardappelen en friet liggen. Zoveel eten dat je 's avonds niets meer hoeft.

Langs de Douro bieden vele Quintas (landhuizen) een logeerplek. De quinta waar wij boekten heet Quinta da Barocca en ligt op de zuidelijke oever van de Douro in Armamar. Als we er binnenrijden, via de grote oprit, aan weerszijden omzoomd door wijnranken zijn we blij verrast over dit prachtige verblijf. Echt alles is er...twee zwembaden, één buiten en één binnen. Behalve de wijngaarden zijn er ook fruitboomgaarden. Er zijn verschillende hoekjes waar je rustig kunt zitten en 's avonds is er een soort laantje met gebouwtjes waar twee stoeltjes in staan en die ruimte is goed verlicht met als doel; lezen
Er is een tennisbaan, een fitnessruimte een bar, een speelkamer en er zijn vele wandelpaden op het terrein. Het is er zelfs zo groot dat je er rond kunt fietsen op de ter beschikking gestelde fietsen. Het landgoed heeft een oppervlakte van 26 hectare en 10 hectare daarvan zijn wijngaard, 16 hectare boomgaard en 200m2 is biologische tuin. Er worden per jaar meer dan 245.000 kg appels en kersen verzameld en 25.000 kg druiven.
We hebben een prachtige kamer en voelen ons rijk en we zijn verwonderd over deze voor ons Italiaans aandoende omgeving.

We gaan zwemmen, pakken onze spullen uit, stallen de auto in de verlichte overdekte parkeerplaats en prijzen ons gelukkig dat we hier vier nachten hebben geboekt.
De volgende morgen zwemmen we eerst binnen en gaan dan naar het zeer uitgebreide ontbijt met vijf soorten zelf gemaakte jam. Ik vind die van pompoen met noten overheerlijk ....
Daarna wandelen we door de wijngaard en langs allerlei gebouwen. Alle kamers hebben hier een naam van appels of druiven. Onze kamer heet Jonagold.
Daarna kijken we op de kaart en bedenken wat we verder gaan doen en reserveren onderkomens. Daarover later meer.
's Middags 'doen' we het buitenbad wat fris maar heerlijk om af te koelen. De temperatuur loop hier op tot 28 graden. 's Nachts is het veertien tot zestien graden dus best fris water!!!!
We maken een plan om de rest van de tijd door te brengen.
Op maandag besluiten we de beroemde tocht naar Pinhâo met de auto te maken. We rijden een weggetje in om wat foto's te maken en dit blijkt ook een route te zijn naar de N222, de mooiste autoroute (of trein als je wilt, of cruiseboot) die Portugal rijk is. En prachtige diepe dalen met de beroemde wijnen wisselen af met de Douro en hier en daar wat stadjes. We passeren allerlei beroemde huizen als Sandeman en Ferreira en Taylor. Overal kun je wijn proeven of port, bussen vol toeristen rijden rond....
Bij het plaatselijke treinstationnetje bekijken we azulejos met afbeeldingen uit het dagelijks leven.
Je komt het stadje binnen over een smalle brug, waar twee auto's elkaar kunnen passeren. Het is een ontwerp van Eiffel. Hier lunchen we...en we besluiten dat we na Barocca gewoon een huis te huren waar we zelf kunnen koken.....dit eten is too much!!!
We rijden weer terug over slingerende wegen door heuvels en terrassen. Heerlijk thuiskomen in onze quinta, met een wijntje nog van de wijnboer van een paar dagen geleden....op naar morgen.

Dan staat Lamego op het programma. Volgens het boekje een dorp met veel karakter en geschiedenis.
We staan perplex van alle varianten die er gemaakt zijn op de Bom Jésu. Deze Doura-variant uit Lamego heet Nossa senora dos Remédios. Ook hier weer een overdadig versierd barok trappenhuis. Behalve maaltijd-moe hebben we de barokke kerken ook wel even gehad. Dus na een fotootje gaan we op zoek naar een lunchplek. Die vinden we in een soort cafe. Minder zwaar en heerlijk gegeten.
maar voor de avond hebben we weinig meer nodig..

Dan de taal....ik maar oefenen op dat Spaans en dan is er nu Portugees. Kan er weinig van maken.
Het beetje Spaans begrijpen ze meestal en dan komen ze gelijk met de Portugese vertaling, die ik dan moet nazeggen....Lachen!!!!
De volgende en laatste morgen hebben we totaal geen haast. Eerst zwemmen, douchen ontbijten en dan rustig de auto in.
We gaan op weg naar een hotel dat dicht tegen de Taag (oftewel de Tejo) aan ligt. De Taag is 1100 km lang. De Regio Ribatejo (=de oevers van de Taag verleent haar naam aan deze rivier.
Voor de eerste keer gaan we de snelweg op. Er blijkt echt nergens een soort kantoor waar je af moet rekenen. Cees denkt eerst nog dat we gewoon gast zijn en dat ze die niets berekenen. Gelukkig begrijpt hij wel dat dit niet klopt.
Overalstaan prijzen aangegeven!!!....Nou ja we zien wel!!

Als we later weer door smalle slingerende straatjes rijden zien we auto's volgeladen met appels of druiven. Langs de weg staan de kastanjebomen te wachten om hun kastanjes te laten vallen. Op de velden liggen veel grote pompoenen te blinken in de zon. Mooi hier!
In Vila Velha de Radao wacht ons een prettig hotel met een heerlijk koud zoutwaterzwembad...Het kwik is vandaag tot 30 graden gestegen.
Ook blijkt er een mooi ontbijt bij te zitten. En een heel vriendelijke man vertelt ons dat we ons aan moeten melden bij een site (Portugal tlolls) om de snelwegen te betalen ...tegelijk verzekert hij ons dat het verder geen problemen zal geven.
Cees meldt ons aan. De volgende dag rijden we dus legaal!!! Nu gaan we naar een ontzettend klein plaatsje Vimieiro waar we een week een huis hebben gehuurd.
Onderweg doen we boodschappen terwijl we ons verheugen op 'gewoon' eten. Cees schafte zich ook nog een staafmixer met smoothy-maker aan om zijn havermoutpap op de goede manier te kunnen bereiden.
Het huis dat we huurden via VRBO is van een particulier en heeft 5 appartementen. Van 2 persoons tot 6-persoons. We mogen pas vanaf 17.00 uur inchecken.
We zijn aan de vroege kant en rijden nog even door het stadje Estremoz....
Hier heeft de voorbereiding ons even in de steek gelaten. We wisten te laat hoe leuk dit stadje was. Terwijl we op een terrasje zitten lezen we nog even over het marmer...en idd zelfs de kleine onoogelijke huizen hebben marmeren deurstijlen...en het ligt gewoon in stukjes op straat.
Toch nog een uur te vroeg komen we aan....de poort staat open. Daar hadden we wel even over nagedacht want we kregen de instructie over hoe we het hek moesten openen in het Portugees. Daarom hadden we nog een vertaling van de Portugese tekst op internet gemaakt om te begrijpen hoe het werkte met de sleutel ophalen.
Er wordt gepoetst en gewerkt en een vriendelijke man laat ons met zijn sleutel ons appartement binnen. Heerlijk zwembad, lekker fris...31 graden vandaag. Gelukkig ligt ons apartement op de noordkant met uitzicht op het zwembad..beneden kijkt een BBQ-huisje ons aan, een kweeperenboom en een bruggetje en en put in de tuin ....een kinderspeeltuin en een 8-holes midget-golfbaantje. Niet verkeerd.
We sjouwen de spullen naar boven en duiken het zwembad in...heerlijk.....en het allermooiste....verder komt er niemand...poort op slot en lekker nixen...daar valt niet alles over te vertellen dus we sluiten hier dit verslag weer af. Het volgende verslag zal waarschijnlijk uit het zuiden komen....
Leuk om jullie reacties te lezen....het leven al reizend is heerlijk!!!!

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog