Als we op 3 oktober vertrekken is het bewolkt. Niet het weer voor ons reisdoel.
We rijden richting Kalampaka over een snelweg vol tunnels. Tol is hier toch een onbekend begrip. We betalen voor bijna 2 uur rijden € 2,40. Ongelofelijk.
Als we in de buurt komen passeren we 3x een geel bord met zwarte beren erop. Of we op willen passen?? Er zitten hier beren. Telkens ongeveer een stuk van 10 km lang. Om dit geloofwaardiger te maken staan aan weerszijden van de snelweg hoge hekken met gaas en prikkeldraad.
We besluiten eerst naar ons volgende hotel te rijden. Deze keer uitgezocht op rust en zwembad. Het schijnt er erg toeristisch te zijn Meteora dat, na de Akropolis, het best bezochte gebied van heel Griekenland. Meteora is een natuurgebied waar kloosters op rotspilaren zijn gebouwd. De rotsformaties zijn een natuurverschijnsel op zich en het ziet er heel mysterieus uit.
Als we het hotel naderen steken de eerste kale zwarte rotsen af tegen de lucht...die inmiddels van bewolkt naar zonnig is veranderd.
De Metéora-Kloosters in Griekenland zouden niet misstaan op de lijst met de nieuwe zeven wereldwonderen. Imposante rotsformaties zoals je ze nergens anders tegen komt, reizen op uit het verder vrij vlakke landschap. Bovenop bevinden zich de kloosters van Metéora, met in hun schaduw het plaatsje Kalampaka. Metéora betekent letterlijk in de hemel en dat is ook precies het gevoel dat het zicht op deze magistrale bouwwerken oproept: kloosters die reiken tot de hemel.
We hadden natuurlijk foto's gezien (en de James Bond film for your eyes only) maar als je de kloosters honderden meters boven de grond op de punt van zo"n rots ziet balanceren is het toch echt onbegrijpelijk hoe dat ooit gemaakt is.
Het schijnt dat deze grijszwarte zandsteenrotsen uitgezocht zijn door kluizenaars. In de elfde eeuw is men met de eerste bouwsels begonnen. In de roerige 14e eeuw zocht men een rustige plek tijdens om het gevaar van de "zwarte dood" (pest) te ontlopen
In de kloosters gold lang een toegangsverbod voor vrouwen zoals er nu op Athos nog geldt.
Mannen konden vroeger, net als monniken, een klooster bereiken via een touwladder of zittende in een groot net, dat de monniken d.m.v. een windas omhoog takelden. Onderweg vaak botsend tegen rotswanden.
Nu zijn er autowegen, tunnels, trappen, voetpaden en galerijen, uitgegraven in de rotsen. De hijsinstallatie wordt alleen nog voor goederen en bagage gebruikt.
Met de auto begeven we ons op een goede weg richting kloosters. De grote soms afgebrokkelde rotsen doen aan een slecht gebit van een reus denken. Zeker met al die gaten in die wanden.
En korte tijd later staan we vol verwachting voor het eerste klooster.
Ik dacht me goed voorbereid te hebben. Keurige lange broek, hooggesloten bloesje en daarover een jasje. Cees lange broek en een shirt.
Onmiddellijk nadat we de 2€ (in sommige kloosters 3€)betaald hadden werd ik tot orde geroepen. Madam, please put on a skirt! Ik vis gelijk een soort schortje uit de grote bak...Ik maar vragen waarom bij al die kloosters totdat een van de monniken me wist toe te vertrouwen dat dit de dresscode was for women!!! "Meisjes" horen daar met een rok (liefst lang tot aan de enkels), het klooster te betreden....Ik zoek natuurlijk een kleurtje dat bij mijn outfit past. Een Franse mevrouw merkt het op en zegt; dat is goed gedaan. Goed geslaagd. Ik heb dat niet gedaan. Lachen!!!
We bezoeken twee klooster om een goed beeld te krijgen van het kloosterleven dat zich afspeelde op 550 meter hoogte.
Overal vind je de prachtigste gebouwen met de mooiste fresco's. In menige kerk zie je de offers die de eerste Christenen brachten doordat er een keur van martelingen uitgebeeld is. Je moet denken aan onthoofding, steniging e.d..
In sommige kloosters leven nog monniken en in 1 klooster nonnen..Er is zelfs een klooster waar je kunt overnachten. Dat gaat me te ver.
Zeer voldaan keren we huiswaarts om daar nog even te zwemmen...Heerlijk!!
Rond vijf uur in de morgen worden we wakker van de hondenvergadering zoals Cees dat noemt. Jezus...wat een hoeveelheid blaffende beesten. Gelukkig hoeven we geen deel te nemen aan deze vergadering en slapen we verder om 's morgens gewekt te worden door een hondenconcert.
Het is niet alles rust dat de klok hier slaat.
In totaal hebben we vier kloosters bezocht. Toen nog een kerk. Het is allemaal prachtig en origineel.
De laatste dag dat we hier zijn is het erg warm. Het weer is omgeslagen..26 graden. Zo heerlijk en dan dat zwembad. We hebben er echt een vakantiedag van gemaakt en nu proosten we op Wouter en vast op Bran die morgen jarig is.
Een fijn rustig einde aan een stad die echt niet for your eyes only is met de bussen toeristen die hier dagelijks aangevoerd worden.
Morgen gaan we naar Delphi.

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog