Alweer een droge dag!!! Fijn geen natte koffers en tassen.
We ontbijten in de zon bij de vijgenboom. We plukken wat vijgen en doen die bij ons ontbijt!! De nonnen zwaaien ons uit en al snel zijn we op weg naar Albanië.
Dat is een onbekende wereld voor ons en je hoort veel tegenstrijdige berichten. Maar eerst moeten we nog door Montenegro! Ook al onbekend terrein.
Montenegro blijkt "zwarte berg"te betekenen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Montenegro bezet door Italië en later door Duitsland (1941-1944). In 1945 werd het land een deelrepubliek van het federale Joegoslavië, omdat de regerende communisten Montenegro als aparte entiteit wilden zien (hetgeen hen tijdens de oorlog populair maakte in Montenegro). De hoofdstad Podgorica werd omgedoopt in Titograd (naar Josip Broz Tito), hetgeen pas in 1992 teruggedraaid zou worden.
De Montenegrijnen staan qua geschiedenis, taal en religie dicht bij de Serviërs. Het verschil is dat Montenegro onafhankelijk bleef in de tijd dat Servië tot het Ottomaanse Rijk behoorde en de Montenegrijnen een eigen Kerk voor 1918 hadden, genaamd Montenegrijns-Orthodoxe Kerk . De Serviërs hebben hun eigen Kerk de Servisch-Orthodoxe Kerk.
Montenegro binnen komen kost aan de grens een half uurtje en het blijkt een zeer toegankelijk land te zijn. En dat ondanks het feit dat we aan de ziektekostenverzekering een bewijs moesten vragen om (tijdelijk) hier verzekerd te zijn. Het betaalmiddel is de euro. We rijden langs de baai van Kotor De Baai wordt wel het meest zuidelijke fjord van Europa genoemd en we steken we over met een veerpont.
De te rijden snelheid ligt rond de 50 km en harder rijden kost veel geld hier en er is ook veel controle... dus we rijden rustig door langs een mooie kust en zijn zo aan de grens van Albanië.
Alweer diezelfde ouderwetse ervaring; een grens...niemandsland....de andere grens....een half uur later zijn we weer in een ander land.
Net zoals Montenegro blijkt Albanië erg mee te vallen wat betreft het wegennet.
Geen al te gekke toestanden. Je moet alleen opletten als je een parkeerplaats op wilt rijden dat je niet door een groot gat rijdt.
De teksten op de borden zijn voor mij steeds minder te ontcijferen. De navigatie werkt niet op het adres van ons hotel.
Het hotel staat bij Skhodër en heeft de fantastische naam; Hotel Shpija e Gjyshit .....Gelukkig staan er borden langs de kant ....linksaf en 800 meter omhoog.
De weg is redelijk goed en goed gelegd...geen gaten en niet te stijl en ff later staan we voor een wonderlijk goed hotel.
We werden verwacht; kamer klaar...nu ff zitten en relaxen....zwembad??? Ja...uhm..is er wel maar is niet bruikbaar...excuses..ja hadden we al gezien...dat wordt gewoon lekker een stuk wandelen en rusten..
In dit hotel (Hotel Shpija e Gjyshit) dat iets van grootvaders huis blijkt te betekenen wordt een heerlijke maaltijd geserveerd. Nee geen creditkaart, wel euro"s of de Albenese Lek.... Euro's dus...
De levensstandaard is erg laag hier. Men verdient gemiddeld 3000€ per jaar. Een maaltijd en overnachting (ontbijt hoorde bij de kamerprijs) en een goede fooi kost 55€.
We krijgen nog een verhaal van de ober dat ieder mens recht heeft op zijn eigen geloof en dat men dat in Albanië ook vindt sinds hij geboren is in 1989.
Al met al is dit land de afgelopen 10 jaar toegankelijker geworden.
We wandelen een stukje parallel langs de rivier de Drin en zien in de verte het kasteel....Het blijkt uit de vroegere geschiedenis te stammen. Ligt echter te ver weg.
Het land is zeker de moeite waard om eens terug te gaan.
Het druppelt ff wat en een veelbelovende regenboog is te zien.....samen met de granaatappelbomen maakt dit een mooi verhaal.
Mooi land in opbouw...Zo mag het rioleringssysteem ook nog wat aandacht. Er mag geen w.c.-papier door de w.c. gespoeld maar moet in een afvalemmer....
Dan gaan we eerst slapen want morgen gaan we naar Macedonië.
Nadat we de auto weer gepakt hebben rijden we weer. Er blijken zelfs autosnelwegen te liggen die de navigatie niet eens kent..Het verkeer bij Tirana is een echte heksenketel. Op de driebaansweg staan 5 rijen auto's naast elkaar..daarna gaat het richting Macedonië.
Of nee..foutje...Macedonië herkent de navigatie niet....wel Griekenland 293 km verder.
Macedonië is van de landkaart gestreept.
De Republiek Macedonië is een klein land dat centraal op het Balkanschiereiland ligt. Het is een jong land dat zichzelf in 1991 onafhankelijk verklaarde van het vroegere Joegoslavië. Vrijwel direct na de onafhankelijkheidsverklaring maakte Griekenland bezwaar tegen de naam Macedonië. Dit omdat het noordelijke deel van Griekenland ook onder deze naam bekend staat. Hierdoor moet men in het internationale verkeer het hebben over de “Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië”. Dit wordt vaak afgekort al F.Y.R.O.M. Het naam-geschil is de reden dat Macedonië nog steeds geen volwaardig lid is van de Europese Unie.
De geschiedenis van Macedonië en de regio Macedonië in Griekenland loopt wel ongeveer gelijk.
Alweer een geschil in de Balkanlanden. Het zit en zat er vol van
Hoe dan ook...toch de goede afslag genomen en een half uur later zijn we op weg naar ons eerste verblijf aan het meer van Ohrid; Radozha.
Het Meer van Ohrid is een van de oudste en diepste meren van Europa. Het ligt op de grens van Macedonië en Albanië, waarbij het grootste deel tot Macedonië behoort. De oppervlakte bedraagt 349 km² en de grootste diepte is 296 meter. Het meer herbergt diersoorten die elders niet voorkomen, waaronder de ohridforel). Op deze soort wordt intensief gevist, maar hij wordt ook gekweekt.
Even later zitten we te eten van de heerlijkste forel recht uit het meer....dat vinden de rondhangende katten ook...de zon schijnt....heerlijk...zwemmen zit er helaas niet in..iets te fris...wandelen..wat lezen morgen is er weer een dag.
Die dag begint vroeg en zonnig..zo zonnig dat we buiten ontbijten...beetje wind maar geen probleem...de warmte van de zon...die hadden we gemist.
Vandaag hebben we een hotel aan het meer bij Struga. Het is een Spa en Wellness. We zijn er vroeg...droppen vast bagage en rijden door naar Ohrid.
Een prachtig, niet groot en zeer toeristisch stadje. We zoeken naar het toeristenbureau...Dat blijkt er niet te zijn. In plaats hiervan hebben ze hier gidsen en reisbureautjes. In een boekwinkel kunnen we een plattegrond kopen en zien er tevens boeken liggen..in het Nederlands?? ze gaan over onze vriend A. den Doolaard (zoals hij hier genoemd wordt) Zijn boek "de bruiloft van de zeven zigeuners speelt zich af in Ohrid en daarmee opende hij de weg voor het toerisme naar Macedonië.
Verder is het stadje echt een soort van prachtig museum van orthodoxe kerken.
Historisch gezien van belang voor het Cyrillisch schrift, Dit schrift is ontwikkeld door de monnikenbroeders Cyrillus en Methodius die een groot deel van hun leven in Ohrid doorbrachten. Mede hierdoor is er in het centrum van Ohrid een groot standbeeld aan deze twee monniken gewijd. Het schrift is gebaseerd op het Griekse schrift, en is uitgebreid met extra tekens om te kunnen voldoen voor de Slavische talen. In de loop van de eeuwen is het schrift nog gewijzigd, en er bestaan dan ook verschillende varianten van het Cyrillische alfabet. Het Cyrillisch alfabet is in latere eeuwen nog verbreid naar andere, niet-Slavische talen, vaak talen van volkeren die binnen het Russische Rijk vielen.
We wandelen langs de kust via een omweg over een houten stellage over de zee. Daarna gaan we in de Openluchtmuseum nog een bezoek brengen aan een kerk die helemaal van boven tot onder onder de fresco's staat, Dit om als kleinschalige kerk de verhalen dicht bij de mensen te brengen en dat lukt uitstekend.
Zwaar onder de indruk van de kerk met fresco's uit de 12e eeuw gaan we eten...
Uiterst tevreden hebben we laatste Macedonische Denaren uitgegeven want in het hotel mogen we met de kaart betalen...maar eerst kunnen we daar eindelijk zwemmen.
's Avonds is er een bruiloft in het hotel. We worden gewaarschuwd voor overlast., Ik slaap er dwars doorheen. Cees krijgt er wat meer van mee.
's Morgens trekken we nog wat baantjes in het zwembad en daarna ontbijten we om dan uiteindelijk richting Griekenland te vertrekken.
Na eerst nog getankt te hebben (niet écht nodig want met deze snelheden kunnen we 1200 km met één tank rijden!!!) zijn we rond 11.45 uur bij de Griekse grens.
Daar komen we erachter dat het echt een uur later is....en als we weer de riedel grens-niemandsland-grens doen blijken de Grieken een groot vertrouwen in ons te hebben... Which nationality? Dutch? Okay.go on...en Griekenland is bereikt.
Van het volgende hotel blijkt dat wat ingewikkelder en niet in de laatste plaats door de Griekse tekens. Gelukkig hebben we hier wel de € als betaalmiddel en om half 3
(half 4 dus) liggen we in het buitenzwembad en genieten van rust en warmte.
We besluiten de opgravingen te laten wachten en gaan lekker eten.
Morgen komt er weer een dag...en dat aan het strand bij Sithonia....we hebben er zin in.
Reizen is best vermoeiend maar ook erg interessant.
Aangezien we nu ff rust nemen zullen we een blog-pauze inlassen.
Leuk tot nu toe waren jullie reacties op onze belevenissen. Dank jullie en tot gauw!!!

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog