Met toch wat weemoed verlaten wij ons mooie hotel en rijden we richting León. Het weer is grijs. We rijden via de kloof (desfiladero) de los Beyos. Het is een indrukwekkende kloof tussen Asturië en León. De weg is bijna 17 km lang en volgt de loop van de rivier de Sella. De weg is geasfalteerd maar smal. Aan de ene kant verheffen de rotsen zich majestueus loodrecht omhoog. Hier en daar een steen op de weg. De rotsen zijn meestal niet afgedekt met gaas. Aan de andere kant een diep dal.
Soms ligt er een dorpje met altijd een restaurant en een kroegje al is het dorp nog zo klein. Veel huizen worden trouwens niet meer bewoond. De jonge garde zoekt het geluk elders!!!!!

Uiteindelijk komen we bij de snelweg naar León. In de verte is er blauw tussen het grijs van de wolken te zien.
León is dan gauw bereikt. We hebben een hotel in het midden van de stad. De sleutel moeten we bij de plaatselijke kroeg ernaast ophalen. De auto kan in de volgende straat in een garage.
Het blauw van de lucht wordt mooi blauw en de zon schijnt. Wij gaan de stad in. We lachen een beetje om al die mensen met wandelstokken. Zeker de weg kwijt in de Picos?
Als we later zitten te lunchen en naast ons Amerikanen aan het praten zijn over hun tocht zoeken we het toch eens op.
León ligt dus op het kruispunt van de route naar Santiago de Compostella de grote bedevaartplaats in het noorden van Spanje. De bedevaartgangers dragen vaak een St. Jacobsschelp ten teken dat ze op bedevaart zijn.
Over de oorsprong hiervan doen veel verhalen de ronde. Ik houd het bij het verhaal dat gerelateerd is aan de dood van Sint Jacob in 44 AD. Het verhaal vertelt hoe zijn lichaam verloren ging in de oceaan tijdens een hevige storm bij het transport van zijn overblijfselen door zijn discipelen van Jeruzalem naar Spanje. Toen het aanspoelde op de kust van Galicië, was zijn lichaam bedekt met deze schelpen.

Als we verder het plein waar we zitten ( Plaza de San Marcelo) eens goed bekijken zien we ook nog een bijzonder gebouw, een soort van kasteel. Dit gebouw is door Gaudi gebouwd (1891/1892) in opdracht van Joan Homs Botinas. Het was een woonhuis met magazijn. Het gebouw heeft nu een Middeleeuwse uitstraling en wordt hoofdzakelijk gebruikt door de Spaanse bank.

Als we verder ronddwalen komen we veel kerken tegen. De Basilica de San Isidoro is een mausoleum waar 23 leden van de koninklijke familie van het koninkrijk León begraven zijn. In de kerk valt het ons op dat onder alle banken verwarming zit. Benieuwd of ze die stoken met de huidige energiecrisis.
En uiteindelijk staan we voor de grootste bezienswaardigheid van León; de kathedraal. Deze is helaas gesloten!!! Wel kunnen we er wat mooie plaatjes van maken.

Tevreden wandelen we weer naar ons hotel. Vroeg naar bed. Morgen een lange dag voor de boeg.
Na het douchen snel naar de auto en voor het verkeer goed en wel op gang komt zitten wij al op de weg naar Portugal.
De eerste stop is in Braganca. Daar ligt een vesting die het bekijken waard zou zijn en wij kunnen gelijk koffie drinken. De navigatie heeft wat moeite met het vinden maar uiteindelijk zien we het kasteel liggen en volgen de weg omhoog. We rijden langs de muren met kantelen en dan lijkt de weg op te houden bij een smalle poort....moeten we daardoor?? We staan nog te twijfelen en dan komt er een auto uit de poort....dus wij erin.
We komen op een groot plein. Prachtig geheel van de keien, de toren, de kantelen, de kerk en de bijbehorende huizen die ook achter de muur liggen.
Als we later aan de koffie zitten blijkt dat het in Portugal een uur vroeger is. Portugal deed immers niet mee aan de afspraak van Franco om de klokken gelijk te zetten met die van zijn bevriende landen Duitsland en Italië!!!!

Het weer is mooi en we rijden door de prachtige omgeving richting Chaves. De Romeinen noemden dit kuuroord met zijn thermale water (het warmste van Europa) Aquae Fluviae. In deze stad lunchen we heerlijk buiten. Hier kun je alleen kleine flessen wijn bestellen i.p.v. glazen wijn;
Als we later door het stadje lopen blijken de Romeinen er nog een souvenir achtergelaten te hebben; de Romeinse brug, gebouwd tussen eind 1e en begin 2e eeuw na Christus.
Wij hebben niet een hotel in Chaves maar we hebben een hotel in Loivos. De eigenaar is de wijnmaker van het merk Erbon. Als je de letters Erbon omdraait krijg je nl. zijn naam; Nobre. De eigenaar heeft het familiebedrijf overgenomen dat al tijden van vader op zoon werd overgedragen. In de boerderij, die geheel berbouwd is in stijl is ook nog een kapel aanwezig. Jaren geleden heeft de eigenaar grond geschonken aan het dorp zodat ze daar hun eigen kapel met begraafplaats konden aanleggen. De kapel die er nu nog is, is het logo voor de wijnetiketten geworden. Er wordt momenteel gewerkt aan een reserva. Op dat etiket staat de voorkant van de boerderij.
We willen nog even zwemmen. De eigenaar meldt dat hij dan 'de vliegen uit het zwembad gaat halen' . Intussen kijkt de man ons aan of hij water ziet branden. Hij vindt het water echt veel te koud!!! Wij niet dus!!!!
Het is een heerlijk hotel. Als we binnenkomen worden we warm onthaald door Maria. Als ze hoort dat ik ook Maria heet hebben we gelijk een klik. Toen ik geboren werd besloten mijn ouders als eerste oficiële naam Maria te gebruiken maar de naam om mij aan te spreken, mijn roepnaam is Henriëtte. Omdat op mijn paspoort dus staat dat mijn naam Maria is noem ik me vaak zo. Is te veel uitleggen.
We hebben een heerlijk verblijf voor twee nachten. De volgende dag gaan we nog naar Vidago.
Het hotel dat daar staat heeft de onderscheiding 'leading' hotels of the world. Er hoort een golfterrein met clubhuis wat thermaalbaden en een aantal bijgebouwen bij.
Wij drinken er koffie en nemen een kijkje binnen. De koffie is heerlijk. Het hotel wat stijfjes in mijn ogen. Er staan ook kasten met filgrain.
Het maken van sieraden met deze techniek is al bekend vanuit de antieke wereld.
In Portugal blijken voorbeelden van deze techniek gevonden te zijn tot 2000 vóór Christus.. De kunst is om hele dunne gouden of zilveren draden aan elkaar te smeden.
Ik krijg van Cees een armband en een paar bijpassende oorbellen die aan druiventrossen doen denken. Ik kies de wat modernere optie. Is wat strakker. Ik voel me de koningin!!!!

Dan gaan we naar Braga. Eerst feliciteren we echter mijn oudste dochter Esther die vandaag jarig is.
We hebben er een hotel op loopafstand (3 minuten) van Braga. De auto kan in de kelder staan.
Eerst bezoeken we de Bom Jésus. Cees zoekt een mooie route uit. Deze is wel erg bochtig. Ik wissel het stuur met hem en zodoende blijk ik ook naar de Bom Jésus te mogen rijden. Deze kathedraal ligt hoog op een heuvel. Je kunt er te voet, met de auto of met de tandradbaan naar toe. Wij zouden de 300 meter diepe kloof die het hoogteverschil tot aan de kathedraal in 573 trappen overbruggen, te voet doen.
Als we Braga naderen wordt de weg steeds smaller en steiler. Ik ben altijd bang als ik zo'n steile weg oprijdt dat ik moet remmen en dat ik de auto dan niet meer omhoog krijg. Dus , tot tevredenheid van Cees en uit angst voor het moeten stilstaan geef ik in de eerste versnelling gas. Uiteindelijk staan we plotseling voor een slagboom. Een vriendelijke bewaker vertelt tot mijn grote vreugde dat we voor 1 euro hier net zolang mogen parkeren als we willen. Ik kan wel een gat in de lucht springen.
Als we uitstappen blijken we zelfs hoger dan de kerk uitgekomen te zijn...we wandelen naar de kerk...te veel barok voor ons. En allerlei kapelletjes met de meest gruwelijke scenes van het lijden van Christus in beeld gebracht. Het uitzicht naar de trappen beneden is mooi. De trappen zijn verdeeld in 17 terrassen, die allemaal versierd zijn met symbolische fonteinen en andere barokke versierselen.
De kabelbaan is de oudste van Portugal en stamt uit 1882. De drijvende kracht wordt door water geleverd. Door het gewicht van het telkens toegevoegde water in een tank kan hij dalen en stijgen en overbrugt hij de 300 meter afstand in ongeveer 4 minuten.
Als we met de auto naar beneden gaan en halverwege naar de trappen kijken hebben we een prachtig uitzicht!!!
Braga zelf staat bekend om de vele kerken . Bij eentje komt juist het bruidspaar dat net getrouwd is naar buiten. We bezoeken niet al die kerken. Wel gaan we in het Biscainhos museum naar binnen. Daar zie je het dagelijks leven van een adellijke familie in hun 18e eeuwse paleis. Hier zie je architectuur uit die tijd, de keuken, muziekkamer en spelletjeskamer en ook de azulejos (Iberische beschilderde tegels) en hun prachtige bijbehorende tuin.
We wandelen veel en eten op terassen buiten. Het eten is niet spectaculair maar misschien komt dat nog.
Voor nu hebben we een prachtige tijd gehad morgen vertrekken we . We gaan richting de Douro. Porto slaan we over want daar zijn we al geweest!!!

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog