Vandaag hebben we Thessaloniki bezocht. Het blijft best een drukke stad. Alleen op zaterdagmorgen is het betrekkelijk rustig vroeg in de ochtend en warempel we vinden zomaar een parkeergarage vlak bij het centrum.
We willen een beetje Thessaloniki opsnuiven en besluiten er een "Byzantijnse" wandeling van te maken. Een van de meest prachtige gebouwen uit die tijd is de Rotunda.
De Rotunda is de oudste van de kerken van Thessaloniki. Sommige Griekse publicaties beweren dat het de oudste christelijke kerk ter wereld is. Het is een groot rond gebouw met zeer dikke muren dat lijkt op het Pantheon in Rome. Het is echter 200 jaar jonger. Het is gebruikt als een tempel, basiliek, een moskee.
Net van te voren staat de boog van Galerius ( een triomfboog) opgedragen aan de Romeinse keizer Galerius. Behoorlijk veel geleden heeft deze.
Daarna wandelen we naar de muren om de ervaring van Trogir op te frissen. Je blijkt niet OVER maar LANGS de muren te kunnen lopen. Jammer want dat geeft een heel andere aanblik. We gaan terug door de "levendige"stad. Nieuwe en oude gebouwen staan gebroederlijk naast elkaar. Zo staan we plotseling voor de Agios Dimitrios, een vroegchristelijke kerk die stamt uit de 5de eeuw. Deze kerk werd gewijd aan de martelaar van de stad: de Heilige Demetrios. De legende vertelt dat deze man stierf in een verwarmingsinstallatie van de openbare badplaats. Op deze badplaats zou volgens de legende deze kerk zijn gebouwd..
De kerk brandde af in 1917 en werd nadien volledig gereconstrueerd. Enkele originele mozaïeken zijn bewaard. Zie foto.
Leuke stad maar nu willen we naar ons hotel in Vergina; Ktima Kalaitzi
Het hotel blijkt wondermooi gelegen te midden van de eigen wijngaard. Als je aan komt rijden over de (slechte) weg zie je na een aantal bochten het gebouw van (kleurige) Macedonische architectuur boven het gebied te voorschijn komen. Een donkere voordeur brengt ons in een prachtig hotel met een inrichting vol antiek. Zeer verrassend. Nog verrassender is de wijn van dit wijnlandgoed. De druiven worden al in augustus geplukt, anders worden ze te zoet en dan wordt het alcohol-percentage te hoog. Het blijkt nu al 14% te zijn. Wel biologische wijn die gewoon té lekker is. Als ik hem op probeer te zoeken is hij onvindbaar. Bij navraag weet de eigenaar te vertellen dat dit maar een klein wijnlandgoed is en dat alles voor eigen consumptie is!!!
De volgende dag rijden we naar Vergina waar in 1977 een grafheuvel ontdekt werd.
Tijdens opgravingen buiten het dorp ontdekte men de toegang tot een ongeschonden graf. Dit zou het graf zijn van koning Philippus II (Deze leefde ongeveer 400 jaar voor Christus). De botten lagen in een schitterend gouden kistje, versierd met het symbool van de Macedonische zon.
Nu snap ik de frustratie van Griekenland t.o.v. de republiek Macedonië (dus eigenlijk de F.Y.R.O.M.) beter.De ten noorden van Grieks-Macedonië gelegen Republiek Macedonië nam na het verkrijgen van de onafhankelijkheid in 1992 een vlag aan die sterk lijkt op het zonne-symbool op dat kistje.
Verder duiken we de geschiedenis van het koninkrijk Macedonië in. De hoofdstad van dit vroegere koninkrijk heette Aigai. Daar gaan we vandaag naartoe.
Deze plaats was de plek waar Philip II op de bruiloft van zijn dochter Cleopatra werd vermoord. Er bestaan veel theorieën over de moord. Philip II zou zich o.a. als 13e god aangekondigd hebben.( Er bestaan 12 goden in de Griekse mythologie.)
Hoe dan ook. Philip II werd opgevolgd door zijn zoon Alexander (de Grote).
Philippus II van Macedonië had in 338 v.Chr. de meeste Griekse stadstaten onderworpen. Hij had het plan opgevat om het inmiddels verzwakte Perzische Rijk te onderwerpen, dat al eeuwen de aartsvijand van de Griekse steden was. Zijn zoon en opvolger Alexander de Grote wilde dit plan te verwezenlijken; hij stak met zijn legers de Bosporus over naar Anatolië Alexander overwon Perzië. Het Macedonische Rijk strekte zich nu uit van de Adriatische Zee tot de Indus.
In een poging om "het einde van de wereld en de Grote Buitenste Zee" te bereiken, viel hij India binnen in 326 v.Chr., maar werd uiteindelijk gedwongen om terug te keren door de bijna-muiterij van zijn troepen. Alexander stierf in Babylon in 323 v.Chr.
Nu begint de geschiedenis en de geschiedenis van de Griekse goden voor mij wat gestalte te krijgen. Hier in Macedonië vormen ondergrondse tombes met hun architectuur, muurschilderingen en mee begraven schatten de meest bijzondere grafmonumenten uit het oude Griekenland. Die tombes doen je denken aan een huis. Ze hebben een goed fundament om de stevige grafheuvels die erboven liggen te kunnen dragen. Een tombe werd beschouwd als een eeuwige woning en moest dan ook comfortabel en zelfs luxueus ingericht worden, zodat de hooggeplaatste overledene er met goed fatsoen de goden kon ontvangen.
De mooiste graven vond ik de graven die we vandaag bezochten en die midden in de fruitboomgaarden liggen en per toeval ontdekt zijn.
Het is de tombe van het oordeel, met een facade van 8.80 meter hoog. Een bewaker van deze tombe heeft een sleutel en laat ons binnen. Er zijn twee rechters te zien die oordelen of de dode naar de hemel of de hel gaat, vertelt de bewaker.
In de verhalen die je leest over deze mensen zit veel moord en doodslag.
We rijden ook nog langs de school van Aristoteles. Een idylische plek met stromend water, grotten (als klaslokaal) en een mooie inspirerende omgeving. Alexander de Grote kreeg hier van zijn 14e tot zijn 16e les van Aristoteles, de grote Griekse filosoof.
Al dit gesjouw maakt hongerig en we zoeken en vinden een heerlijk plekje om te lunchen. De Grieken hebben voor ons "zwaar" eten maar als je even doorzoekt vind je meestal iets met heerlijke kaas of gefrituurde groenten en diverse salades.
Daarna rijden we nog wat rond. Boven de bergen hangen wolken. Hier in deze bergen blijken twee wintersportgebieden verborgen te zijn met echte skiliften.
De stadjes zijn in de zomer bewoond omdat het dan daar bijv. geen 35 graden maar slechts 25 graden is. Vandaag gingen wij terug van 21 graden maar 9 graden.
Borden op de weg die aangeven dat everzwijnen over kunnen steken vinden we ook wel interessant. Evenals de vos die bij een van de kapelletjes rond scharrelde.
We rijden terug naar ons hotel. Alweer de laatste avond. Op het terras genieten van nog zo'n smaakvol glaasje wijn terwijl de zon achter de bergen zakt.
We bereiden ons voor op de Meteorakloosters die we morgen gaan bezoeken.

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog