Na een week Bangkok, die voor ons weer kort was, zijn we in Singapore aangekomen. Om in aanmerking te kunnen komen voor een visum voor Thailand dat geldig is voor de gehele maand juni, moeten we Thailand weer even uit*. Voor deze zogenaamde "visa run" zijn we naar Singapore gevlogen en wij vliegen over een paar dagen weer terug naar Thailand. We zijn samen nooit in Singapore geweest en aangezien het toch "in de buurt ligt", is dit voor ons voldoende aanleiding om er heen te gaan. Het blijkt dat het vliegveld van Singapore alleen al een reden is om deze stadstaat te bezoeken. Changi Airport heeft namelijk de naam het beste vliegveld in de wereld te zijn. Met de grootste indoor waterval ter wereld en de vijf tuinen met vlinders zou je niet de eerste reiziger zijn die een aantal uren eerder naar het vliegveld komt om te genieten van dit vliegveld. Wij hebben ondertussen best wel wat vliegvelden gezien, maar Changi Airport is indrukwekkend. Wij hebben er vanmiddag bij aankomst dus een tijdje doorgebracht en ook maar geluncht.

Singapore blijkt een knetterdure stad te zijn. Dat merken we aan alles, want echt niets is hier goedkoop. We hebben dan ook lang moeten zoeken naar een nog enigszins betaalbaar verblijf. We zitten in het Ibis Emerald hotel, maar we zijn blij dat we hier niet lang hoeven te verblijven. De beoordeling “best wel schoon met een krappe voldoende” is misschien nog net van toepassing. Adriaan heeft de naam van het hotel al in Gribus Emerald veranderd. Het klinkt verwend, maar we missen de voorzieningen en de ruimte van ons hotel in Bangkok. Wel ligt ons hotel in een leuke, levendige wijk die Geylang heet en waar ontzettend veel eettentjes zitten. Geylang heeft ook een red-light district, maar dan alleen in de even straatnummers. Ons hotel ligt in straat nummer 6….

Vanavond hebben we een geweldig lekkere nasi lemak gegeten, maar die bracht ons nog wel in de problemen. Bij de ingang van het restaurant hing een bordje met welke betaalmiddelen er geaccepteerd werden. Uiteraard zat daar geen Visa of Mastercard bij, maar in de lijst met lokale betaalapps stond ook het logo van het Chinese WeChat Pay. Laten wij dat nou in China veelvuldig als betaalmiddel gebruikt hebben 😇! Nadat we ons eten besteld hadden, kwamen we erachter dat WeChat Pay toch niet werkte. Het schijnt dat buitenlanders buiten China WeChat Pay niet kunnen/mogen gebruiken. Adriaan heeft, nadat hij eerst zijn nasi lemak opgegeten heeft, Michelle als onderpand in het restaurant achtergelaten om op zoek te gaan naar een geldautomaat.

P.S. Om de gigantische omvang van de waterval in beeld te brengen hebben we er twee filmpjes van gemaakt:
https://youtube.com/shorts/SkYHHoJBPCI?si=EddQxPj9t-xKHkOc
https://youtube.com/shorts/kLHXq3H4p6g?si=FyDczuI8xDtGF48L

*we kunnnen ook bij de Thaise politie ons visum laten verlengen. Maar hiervoor moeten we een afspraak maken en in het (zeer onwaarschijnlijke) geval het visum niet verlengd wordt, moeten we op stel en sprong Thailand verlaten. Een paar dagen naar Singapore om weer aan een “vers” visum met een volle maand geldigheid te komen, vinden wij dus een prima alternatief.

Geschreven door AdMi