Na 15 dagen Phú Quốc merken we dat we op momenten al in een voorzichtige afscheidsmodus zakken. Zaterdagochtend (op Chinees Nieuwjaar) vliegen we naar Bangkok. Ondanks dat het nog niet zover is, zijn we voorzichtig al wat afstand aan het nemen.

De afgelopen twee weken waren namelijk speciaal en bijzonder. We hebben prachtige nieuwe plekken gezien, maar ook ontzettend mooie of bijzondere gesprekken gehad. Met Franco, een in Brussel opgegroeide Italiaan die hier een gezin gesticht heeft en een (steengoede) pizzeria heeft. Maar hij is ook een duikliefhebber met een zeer goed onderbouwd vermoeden waar een verloren gewaand Nederlands VOC schip in zee zou kunnen liggen. Met Luna (geboren en getogen op Phú Quốc) en haar man Robin (een Zweed) die samen een cocktailbar op Phú Quốc runnen en nog financieel herstellend zijn van de lockdown ten tijde van corona. Met Kevin uit Buitenveldert die met zijn Tinder-date uit Bratislava besloten heeft om samen drie weken door Azië te reizen. Of met de meiden en jongens van Tuna Restaurant die veel weten over Nederlandse tulpen 🙄 of steeds opener tegen ons zijn over hun dromen in het leven.

We merken dat we op Phú Quốc (net als op Koh Samui) niet alleen vergroeien met het eiland, maar ook met de mensen die er wonen. Voor ons is het bijzonder dat we dit mogen ervaren tijdens onze sabbatical. Maar daarom moeten we samen op momenten ook even de tijd nemen om ons voor te bereiden op het naderende vertrek...

P.S. De nieuwe attractie Ice Jungle is zojuist geopend. We hebben er hightech show van geluid en video mogen zien en ondanks dat hij op kinderen is gericht, was de show indrukwekkend. 15 seconden van de 30 minuten durende show kan je hier zien: https://youtu.be/lIamGIw6jns

Geschreven door AdMi