Het reizen is als het echte leven, soms gebeurt er iets wat je niet uitkomt of loop je iets op wat je niet wil oplopen. Adriaan had al dagen last van een wondje aan zijn vinger en aangezien dit rood begon te worden, is hij even bij de apotheek langs gegaan. In Vietnam is er geen huisarts en krijg je veel medicatie zonder recept bij de apotheek. Na een deskundige blik van de apotheker kreeg Adriaan een antibioticakuur mee. Ondanks de kuur werd de vinger steeds dikker en zette de ontsteking gewoon door. In Vietnam rest je dan alleen nog een gang naar het ziekenhuis en zijn we op advies van de receptie van ons resort naar het lokale SOS Hospital gegaan.

Ondanks dat een ziekenhuisbezoek nooit leuk is, was dit wel een ervaring. Zonder afspraak meldden we ons bij de receptie en na twee minuten werden we doorverwezen naar een eerste hulp arts. Deze pakte zelf zijn telefoon al voor Google Translate en na hem uitgelegd te hebben wat de klacht was, pakte hij een simpele zaklantaarn om de vinger in vol licht te kunnen onderzoeken. Een tweede blik van de assistente en wat overleg was genoeg voor de diagnose: een ontsteking aan de nagelriem die in de vinger zakt. “Cut incision” was de nodige behandeling en we werden doorverwezen naar de chirurg. De chirurg was na een paar minuten beschikbaar, dus we konden eigenlijk zo doorlopen. Bijzonder was dat in de behandelkamer ook een vrouw op een bed aan een infuus lag. De behandeltafel was echter vrij, dus wij konden er gewoon plaatsnemen. Ook hier weer een onderzoek van de vinger (deze keer met een ledlamp kwaliteit AliExpress) en Adriaan kreeg de vraag of hij bekend was met anesthesie. In de taalverwarring dacht Adriaan dat de arts een complete anesthesie voorstelde (waar Adriaan totaal geen trek in had), maar de arts schoot in de lach en zei dat het om “local anesthesia” ging. Die wilde Adriaan wel graag, want hij verheugde zich niet op het snijden in zijn toch wel gevoelige vinger (en als echte man voelt hij ook echte pijn 😉).

De verdoving bleek er eentje van het stevige soort te zijn, want binnen een aantal seconden was de hele vinger gevoelloos. De chirurg nodigde Michelle uit om mee te kijken met het snijden en knippen, maar na een paar minuten meekijken, is Michelle weer op het krukje verderop gaan zitten. Een beschrijving van wat ze zag, zullen we hier achterwege laten 😵‍💫. Hoe snel en efficiënt de chirurg was in het snijden, zo slecht was hij in het aanleggen van het verband. Adriaan verliet na ruim 20 minuten de behandelkamer met een overdreven verband aan zijn vinger. Bij de receptie moesten we ter plekke contant afrekenen op inlevering van de uitdraai die Adriaan van de chirurg had meegekregen. Tot onze verrassing kostten het consult, de chirurgische ingreep en een berg aan medicatie* 1.095.000 VND. Dit is omgerekend 39,92 euro (en nee, de komma staat niet verkeerd).

De dag na de ingreep moesten we nog even terugkomen voor de wondcontrole. Ook hiervoor meldden we ons zonder afspraak bij de receptie en konden we eigenlijk weer direct doorlopen. Dezelfde chirurg had dienst en hij gaf na controle aan dat de wond er schoon en goed uitzag. Nu een pleister erop, deze driemaal daags verwisselen en de wond blijven desinfecteren met betadine. Uiteraard mochten we weer met een uitdraai naar de receptie om het consult af te rekenen. Inclusief pleisters, steriele gaasjes en een flesje Betadine hebben we een bedrag afgerekend van 170.000 VND (6,19 euro).

Er werd naar onze (ondeskundige 😉) mening schoon en steriel gewerkt, maar niet op de manier zoals wij dat in Nederland zien. De ziekenhuizen op Phú Quốc zijn ook niet van het kaliber zoals ze in Nederland zijn. Sommige van de gebruikte materialen en hulpmiddelen zijn in onze ogen simpel of zelfs ouderwets. Aan de andere kant konden wij zonder afspraak direct terecht, werden we met de Vietnamese vriendelijkheid geholpen en werd er niet "Hollands moeilijk" gedaan over medicatie en pijnbestrijding. En we hebben bedragen afgerekend die een reisverzekering overbodig maken. Voor eenvoudige, veelvoorkomende ingrepen kan je hier naar onze mening dus prima terecht (en mocht Adriaan zijn vinger toch niet genezen dan herzien we dit laatste stuk 😜).

*antibiotica, een weefselherstellend medicijn, paracetamol en een weerstand verhogend drankje.

Geschreven door AdMi