Vroeg op pad voor een lange tocht langs de Moezel. Het voorgestelde traject loopt van Cochem naar Treis-Karden. Dat is plm 24 km. Afgelopen dagen liep ik niet meer dan zo’n 2 á 3 km/uur. Dat zou inhouden dat ik zo’n 10 uur onderweg ga zijn…. Ik heb echter een escape want tussen Cochem en Treis-Karden liggen 2 stations van DB: Klotten en Pommern. Uiteindelijk loop ik tot Pommern, zo’n 20 km vanaf de start.

Strak om 8 uur ben ik in de ontbijtruimte. Ik moet om half negen naar het station want de trein gaat om 8:50 uur (15 min wandelen, kaartje kopen enzo). Dat lukt natuurlijk allemaal. Zelfs nog een lunch ‘achterover gedrukt’.
Om 9:15 uur ben ik in Cochem. Tja Cochem. Dat ziet er op dit tijdstip heel rustig en wat slaperig uit maar het heeft alles in zich voor een toeristische topattractie. Zeg maar een soort Valkenburg, inclusief groot kasteel, heel veel weinstuben en aanverwanten en een heuse stoeltjeslift. En laat daar nou net mijn Moselsteig avontuur vandaag beginnen.
De zon gaat al ‘helemaal los’ als ik besluit om niet die lift te nemen maar (diehard) de tocht naar boven te voet te gaan doen. Gelijk maar 250 meter klimmen. Met een paar rustmomenten, genietend van het uitzicht, laat ik Cochem onder mij om er vervolgens mooi op te kunnen neerkijken. Wat een prachtig gezicht! De stoeltjeslift heeft nauwelijks clandizie. Als er iemand gebruik van maakt wordt de installatie weer stopgezet als die persoon boven of beneden is. Helaas is ook het restaurant boven niet geopend. Ik had mezelf een Milchkafee beloofd….
Eenmaal boven blijft het lange tijd genieten van de vergezichten over de Moezel. Ik sta een poosje stil om te genieten van de zang van een nachtegaal. Geweldig! Ook de plantenpracht is indrukwekkend. Soms zijn er hele stukken geel van de brem of de wede en dan weer overheerst het wit van de muurplantjes. In Klotten daal ik weer helemaal af naar de Moezel om prompt daarna weer een paar honderd meter te stijgen. Als beloning kom ik uit op een prachtige lunchplek, majesteitelijk gelegen aan een buitenbocht van de rivier.

Na de lunchpauze laat ik de Moezel een hele tijd achter me. Ik kom terecht op een soort hoogvlakte met soms een enorm veld met een haversoort en soms uitgestrekt terrein met wilde grassen. De rivier niet te bekennen. Ik heb dan inmiddels ook besloten om in Pommern de trein te nemen. Ik krijg wat last van een teentje en heb ondertussen aardig wat hoogtemeters gemaakt. Als ik om half vier in Pommern aankom zit ik al op 740 hoogtemeters.
En wat bofte ik met het weer. De hele dag scheen de zon: jasje open, jasje dicht, fleece uit, petje op. De wind was echter koud en de temperatuur kwam uiteindelijk ook niet boven de 10 graden. Maar heerlijk dus om te wandelen.

Geschreven door Serviewandelt