Bijna 3 maanden geleden dat ik in Winterswijk uit de trein stapte. Het is 10:10 uur en ik heb ruim een uur geboemeld vanaf Arnhem Centraal. Twee dagen Noaberpad lopen. Vandaag naar Bocholt en morgen vanuit Bocholt naar Gendringen.
Het beloven mooie dagen te worden. Vandaag zo’n 18 graden en morgen zelfs richting de 20 graden. Ik loop aanvankelijk nog met een fleecetrui over een blouse met korte mouwen maar na ruim een uur lopen kan die wel uit: eind oktober en met korte mouw aan de wandel…
Ik laat Winterswijk al snel achter me. Als ik onder de Rondweg ben doorgelopen blijft er nauwelijks verkeer over.
Ik passeer een oude watermolen. Met zicht op het water staat een bord welke ons eraan doet herinneren dat mogelijk Mondriaan vanaf die plek een schilderij heeft gemaakt. Ik kom dezelfde borden vandaag nog een paar maal tegen.

Maar wat is de natuur prachtig! Door die felle zon komen de herfstkleuren helemaal tot hun recht.
En nogmaals passeren we een watermolen. Een waterkolenmolen (Berenschot) om precies te zijn. Geen idee waar dat ‘kolen’ voor staat. Het complex heeft al geruime tijd een restaurant bestemming. De route gaat verder door een natuurreservaat: Bekendelle. Stiekem even de hoop om een ijsvogeltje te spotten maar hier en daar bij de diep liggende beek klinken luide kinderstemmen. Tja, het is herfstvakantie en dan moet je er op uit natuurlijk! Het blijft verder wel een mooi (loof)bos met veel paddestoelen, dat dan weer wel!
De route loopt door stil landbouwgebied. Hier en daar een boerderij maar alles oogt kleinschalig. Afwisselend doorkruis ik bosgebied en landbouwgronden. Toch wel veel asfalt ook.
Zo verlaat ik de Achterhoek om terecht te komen in Westelijk Munsterland. Duitsland dus. Op weg naar Barlo. Het is niet echt saai maar het zijn lange rechte (asfalt)paden door strak landbouwgebied. Niet lelijk maar ook niet verheffend. Een tijdlang volg ik een verhard pad wat voorheen het tracé was van de spoorlijn tussen Winterswijk en Bocholt. Die lijn liep daar tussen 1880 en 1931. Het verhoogde spoorbed is echter hier en daar nog te herkennen.
Barlo is niet de moeite waard: doorlopen dus richting Haus Diepenbrock. Een landgoed uit de 15e eeuw. Het huidige slot dateert uit de 18e eeuw. Het is opgetrokken in barokstijl. Het is moeilijk om er goed zicht op te krijgen. Er wordt gebouwd/gerestaureerd aan bijgebouwen. Het boekje meldt dat deze streek rijk is aan waterburchten.

Inmiddels op weg naar Bocholt. Nog steeds over geasfalteerde fietspaden afgewisseld met stukken bospad. Ten noorden van Bocholt loop ik een stadspark in waar veel honden worden uitgelaten. Het park sluit aan op de noordoostelijke bebouwing van Bocholt. Dan is het nog een kleine 5 km tot het stadscentrum. Ik word helemaal om de oostelijke bebouwing geleid en vlak voor een snelweg buig ik af naar links om langs de Aasee te gaan lopen. Een kunstmatig meer wat in de jaren 30 is aangelegd, later is vergroot en in 2009 zelfs het mooiste park van Europa werd. Dit loopt door tot aan de oude stad. Of eigenlijk moet ik zeggen tot aan de gebouwen van het Textilmuseum. Een complex wat zelfs een volledig functionerende textielfabriek herbergt.
En daarna: omleiding. De route langs de Bocholter Aa wordt heringericht. Het is even zoeken maar uiteindelijk vind ik mijn weg naar de Markt waar het Altes Rathaus ligt, eindpunt voor vandaag.

Tijd voor een biertje. En dat kan bij de buren van mijn overnachtingsplek. Heerlijk!
En nog meer goed nieuws: op de begane grond van het hotel waar ik verblijf zit een uitmuntend Italiaans restaurant.

Geschreven door Serviewandelt