Vandaag loopt alles volgens plan.
Al om 8 uur staan we keurig in de rij voor de veerboot naar Kristiansand. We varen met Fjordline. Het vertrek is gepland voor 10 uur maar dan zijn we al bijna de haven uit. Er zijn geen douane faciliteiten. Op basis van registratie van ons kenteken en verificatie met onze paspoorten staan we keurig op deck 3B en zitten we snel daarna aan een kop koffie.
Vooraf hebben we een mealvoucher geboekt wat ons toegang verschaft tot een uitgebreid brunchbuffet. Dit is toch wel al echt vakantie!
We genieten van het uitzicht op het buitendeck en rusten uit in comfortabele stoelen met uiteindelijk zicht op de kustlijn van Noorwegen.
De overtocht duurt zo’n 4 uur. En omdat vandaag alles klopt zitten we vanaf 13:45 uur klaar in de auto en kunnen we om 14 uur het schip afrijden. Ook nu weer zonder controles en hups: gelijk de stad in. Gelukkig goed aangegeven en google maps staat aan. We rijden eerst zo’n 130 km over de E18 (gaat naar Oslo). En wat genieten we al van het indrukwekkende landschap. Veel tunnels, glooiingen in het landschap, veel water en stroompjes en naar verhouding weinig verkeer. Oh ja, en wat een relaxte rijstijl hanteren de Noren! Officieel kent Noorwegen maar 2 max snelheden; 50 in de bebouwde kom en 80 erbuiten. Op autosnelwegen (die ze nauwelijks hebben) mag je soms 90 of zelfs 110.
We buigen af naar wegnummer 38. Die voert ons de regio Telemark in en eindigt uiteindelijk 6 km voor onze bestemming. Nu we van de hoofdweg af zijn valt de imposante natuur nog meer op. De weg voert eindeloos langs meren met eilandjes erin, oplopende oevers met veel dennenbossen en hier en daar een huis. De meeste huizen zijn ossenbloedrood geverfd. We kennen het van eerder in Zweden.
Dan bereiken we om 17:15 uur ons verblijf voor de komende anderhalve week. En dat voldoet wel heel ruimschoots aan onze verwachtingen. Wat een compleet huis. Zo nieuw, zo groot, open en gezellig. Het ligt op een flank naar het zuiden, kijkt uit op een groot meer, heeft een enorm terras en veranda en is van alle gemakken voorzien. Door zijn ligging lijkt het alsof je geen buren hebt en van de doorgaande weg die beneden langs het wijkje loopt heb je nauwelijks hinder en het onttrekt zich aan onze blik.
We schenken onszelf een glas wijn in (ja die zat in de bagage) zetten ons neer in een relaxfauteuil op het terras en genieten van de avondzon tot die achter een van de bergen verdwijnt.

Geschreven door Serviewandelt