Wat een ideale wandeldag: de temperatuur loopt in de middag op naar 20 graden, het is licht bewolkt en er staat een lekker windje, top!
Ik liep vanmorgen al om 7:45 uur de wijk uit. Aangekomen op het station kon ik gelijk doorlopen de trein in naar Zwolle. Korte rit want in Zutphen er alweer uit. Overstappen naar Arriva en door naar Winterswijk, allemaal keurig op tijd want mijn overstap marges waren steeds 4 á 5 minuten. In Winterswijk met bus 73 naar halte ‘Eibergen, De Viersprong’ en daar over in een Buurtbus, lijn 199, naar Halte Cafe Roterink, Rekken. Gezellig gekletst met de chauffeur. Ik was de enige reiziger, dan heb je dat.
Iets na 10 uur liep ik de grens over en kon gelijk de route oppakken. De eerste 8 km liep ik steeds op of langs de grens (aan de Duitse kant). Voornamelijk een kleinschalig landbouwgebied, erg dunbevolkt en met mooie bermbloemen. De mais komt maar matig uit de grond, het is op sommige plaatsen echt droog. Rond 12 uur kom ik aan in Zwillbrock. Het Angelus klokje luidt er. Ik loop dan net over een prachtig kerkepad. De restanten dateren al van de Reformatie. Hij werd gebruikt door kloosterzusters die Kloppen genoemd werden. In de volksmond wordt het pad de Kloppendiek genoemd. Het kleine plaatsje heeft een enorme neo barokke kerk: je kunt er niet omheen (dus er maar doorheen). De foto’ s zeggen genoeg. Maar ten zuiden van het plaatsje ligt het mooiste stuk van deze dag: het Zwillbrocker Venn. Een uitgestrekt natuurgebied met groot ven, heide en allerlei weinig voorkomende flora en fauna. In het ven huist de meest noordelijke populatie flamingo’s. Ik zie ze inderdaad. Weliswaar op flinke afstand maar toch. Ook zit er de grootste populatie kokmeeuwen van Duitsland. Daar hoef ik geen moeite voor te doen: ze poepen me nog net niet onder.
Ik sta een hele tijd te genieten van een zwartkop: hij laat zich uitbundig bekijken en zingt het hoogste lied, leuk!
Aansluitend aan dit mooie gebied loop ik in het Ellewicker Feld: een groot nat weidegebied. Bij uitstek geschikt voor weidevogels als de grutto, kievit en tureluur. Jammer dus, ik spot slechts een kievit… samen met een brandgans.
Het gebied ligt aan een hele, lange, saaie asfaltweg richting Vreden: zo’n 7 km alsmaar recht vooruit.
Vreden is een echt Duits stadje. Alles is keurig aangeharkt. De huizen staan mooi recht naast elkaar en vrij fantasieloos. In het centrum is een park met een Bauernhaus Openluchtmuseum. Het zicht daarop wordt me ontnomen omdat er allerlei voorbereidingen zijn voor een soort Middeleeuwse markt/braderie/kermis/jaarmarkt. Er loopt en oververtegenwoordiging van woest uitziende mannen en vrouwen met enorme lijven en veel baard- en haargroei en al wel of nog niet in middeleeuwse dracht: hoe kom ik hier weer uit….
Gelukkig, het bruggetje over en ik ben in het centrum. Daar blijkt het nog een hele toer om binnen te komen bij mijn slaapadres: hoewel ik alle gegevens keurig heb ingevoerd, betaald heb en een reçu krijg met kamernummer komt de toegangssleutel (kaart) er niet uit…. Heb ik dat…
Het lukt mij ook niet om verbinding te krijgen met het ‘noodnummer’. Ik doe vast iets niet goed.
Maar: als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Dit keer in de vorm van een huurder van het pension die hier blijkbaar al langere tijd verblijft. Hij belt voor mij het contact adres waarna ik met zijn telefoon mijn probleem onder de aandacht kan brengen. 10 minuten later staat deze mevrouw bij de ingang. De toegangskaart blijkt in het apparaat vast te zitten waardoor het hele zaakje blokkeerde.
Mooi, ik ben binnen.

Geschreven door Serviewandelt