De eerste wandeldag.
Met een stevig ontbijt achter de kiezen, een broodje gespaard voor de lunch en ook nog even langs bij de Konditorei (voor een Mailänder Törtchen en een Käselaugenstange), wordt het tijd om te starten. Wat het weer betreft lijkt het geluk aan mijn kant: er vallen nog een paar druppels. Het is niet genoeg om een capuchon voor op te zetten. Het zal de verdere dag droog blijven, aardig wat wind en een temperatuur die oploopt naar zo’n 14 graden. Ideaal wandelweer!
Er moet echter ook gewerkt worden. Als ik in de middag aankom in Filsen zie ik dat ik 640 m stijging en 635 m daling in de benen heb…..
De route is geheel bewegwijzerd met de blauwe bordjes van de Rheinsteig. Ik heb geen routekaart of navigatie nodig. Hoewel die wel weer handig zijn omdat op de beschrijving ook wat korte informatie staat over landschapselementen die ik passeer.
De route begint - hoe kan het anders - met een klim het dal uit naar de vesting boven het stadje: De Marksburg. Het lijkt een toeristisch gebeuren maar gelukkig passeer ik ruim voor openingstijd. Ik word ben nooit zo gecharmeerd van rondkijken in oude kastelen. Goedbedoeld ingerichte ridderzalen en dergelijke met vaak veel wapentuig en iets wat een keuken moet voorstellen.
Het pad voert over de rechteroever van de Rijn (de hele week overigens). Ik passeer wat verwaarloosde wijngaarden en de stijging is pittig. Het pad is smal en een stap teveel naar rechts betekent een roetsj naar beneden. Oh wat ben ik blij met de wandelstokken. Nooit eerder gebruikt en vandaag blijken ze onmisbaar. Veel paden zijn nat en glibberig en je glijd dus gemakkelijk weg. Het klimmen wordt altijd beloond met een mooi uitzicht. Dit keer is het een overdekt lunchhutje.
Daarna een paar kilometer vlakkere bospaden. Met een variëteit aan vroege bloeiers: sleutelbloemen; look-zonder-look in enorme velden; rozetsteenkers (nooit eerder bewust gezien); bosanemoon en speenkruid; vingerhelmbloem (opgezocht :)) en helleborus: die zie je bij ons nooit vrij in de natuur maar hier kom ik hem overal tegen.
De route brengt me, via een steil bospad, naar de Dinkholder Berg waar een houten schuilhut een prachtig uitzicht biedt op Braubach.
En zo leidt het pad over de oevers van de Rijn, hoog en laag, met telkens weer fantastische uitzichten. Ik geniet.
In het begin van de middag gebruik ik een lunch bij de afslag naar Osterpai. Er staat een hele relaxte halfzit/lig bank waarop ik ontspannen mijn Konditorei versnaperingen neem onderwijl genietend van het uitzicht.
Rond drie uur wandel ik Filsen binnen. Daar verlaat ik de route en ga op zoek naar het station. Dat is dus niet zo moeilijk in zo’n overzichtelijk landschap…
Wat een prachtige dag.
Volgens mijn Polar Grit Outdoor horloge heb ik vandaag ruim 2000 kcal verbruikt. Ik hoef me vanavond dus niet in te houden: op naar Gasthaus Zum goldenen Schlüssel voor een stevige Duitse maaltijd.

Geschreven door Serviewandelt