Het belooft een flinke wandeling te worden. Ik heb de nacht doorgebracht in het stadje zelf en normaliter kiest de SNP voor een hotel 2,5 km verder (en 200 m hoger…). Als ik daar later langsloop blijkt het hotel gesloten te zijn.
Mijn start is dus beneden aan de rivier. Door die extra hoogtemeters ga ik mezelf overtreffen: 810 m omhoog en 790 m naar beneden. Gaandeweg de dag zal blijken dat dat eigenlijk heel goed gaat. Wat vandaag dus toch onontkoombaar is, is de regen! Vanaf zo’n beetje 10:30 u begint het te regenen, niet veel maar wel gestaag en het houdt ook niet meer op. Ik merk dat ik er goed op gekleed ben, geen centje pijn maar het is jammer van de fraaie uitzichten en de foto’s zien er wat minder uit. Ach, als dat alles is. Gelukkig weinig wind.
Vanuit het stadje St Goarshausen gaat het steil omhoog: meteen 200 meter stijgen.
Ik overweeg nog even om toch de Loreley rots te bezoeken (er zijn helemaal geen toeristen……) maar wat heb ik daar eigenlijk te zoeken?
Niets dus. De omgeving is wederom prachtig. Aanvankelijk loop ik langs grote wijnterrassen. Later passeer ik lange, oude , verlaten terrassen met schitterende muren van drooggestapelde ‘schiefer’ stenen. Ze zijn al eeuwen oud en liggen nu als deel van verwilderde hellingen en in het bos.
De vegetatie ken ik inmiddels en al laten veel bloemen hun kopjes hangen ik blijf me verbazen over de hoeveelheid sleutelbloemen (primula veris) met een lichte en fele, gele kleur steken ze prachtig af tegen hele tapijten van bosviooltjes en maagdenpalm, beiden diep blauw. En onderwijl hoor ik de roep van de zwarte specht.
Ik steek een paar keer van heuvelkam over naar de volgende heuvelkam. Dat klinkt eenvoudig maar dat is het niet: eerst weer naar beneden over glibberige en natte bodem, dan een watertje over en weer omhoog. Zo kom je vanzelf aan je hoogtemeters. Hoewel: ik let vandaag slecht op. Ik loop tot drie keer toe verkeerd. Ik kom daar achter als ik geen route aanwijzingen meer zie. Ik check dan mijn SNP app om te constateren dat ik ergens een afslag heb gemist :( en dus terug moet. Komt het door de regen? De capuchon die me het zicht beperkt? Of toch wat moe?
Na zo’n 14 km wacht een rotsachtige, nauwelijks als weg te herkennen, passage over een uitzichtpunt op de Rijn. Ik moet echt goed kijken waar ik heen moet, wil eigenlijk ook genieten van het uitzicht maar als ik teveel richting de rivier draai zie ik alleen maar een afgrond van zo’n 250 meter: forever young…..
De laatste km’s gaan naar beneden, immers naar het stadje waar ik de nacht ga doorbrengen. Voelt elke keer weer als een soort overwinning om gelukzalig “guten tag’’ te kunnen zeggen tegen deze locals. Alsof het hun wat kan schelen wat ik heb meegemaakt…

Geschreven door Serviewandelt