O wat heerlijk, ik kan al vanaf 7 uur terecht in de ontbijtzaal. En dan ben ik ook nog eens de eerste gast. Keurig staan alle tafels gedekt op kamernummer en in mijn geval ook met een lunchpakket. Geleidelijk druppelen er wat andere gasten binnen. De dames met handtas en permanent een enkele man in kostuum. Het bestaat dus nog.
Ik ben de nacht goed doorgekomen. Toch wel even wat zorgen gehad om mijn knie. De knie buigen (traplopen) gaat wat stroef en geeft een gevoelige druk in mijn knie. Lopen gaat goed en ik verwacht dat als ik eenmaal goed op gang ben de klachten wel mee zullen vallen. In de loop van de dag blijkt dat inderdaad het geval. Wel weer veel steun aan mijn stokken vandaag.
Door de vroege ontbijtmogelijkheid sta ik al voor 8 uur buiten. Wat een mooie ochtend! Er hangt een lage nevel over het water en daarboven een strakblauwe lucht. Het is nog koud maar mijn eerste meters gaan gelijk omhoog (niet koud meer). Na 10 minuten kijk ik boven over het dorp en omgeving heen. Het zicht wordt alsmaar mooier. Afwisselend loop ik door weilanden en bosgebieden en geleidelijk kom ik weer op hoogte van de verschillende meren die zich hier aaneenrijgen. Ik passeer een infobord met Nationalpark Eifel. Hier begint dus het natuurreservaat Eifel. Ik ben erg onder de indruk van de natuur. Het pad loopt een aantal kilometers gelijk op met het water wat prachtige doorkijkjes oplevert. Ik passeer ook de Urftseestaumauer. Die dam is in de 50-er jaren gebouwd. Er was veel om te doen. Er verdween oa een dorpje helemaal onder water maar het was wel de grootste dam van Europa…
Via een hoogvlakte bereik ik Wollseifen. Bijzonder! Dit was een klein dorpje (vanaf de 12-de eeuw bewoond) tot na WO II. Gebombardeerd door de geallieerden met veel slachtoffers, weer hersteld en na de oorlog in bezit genomen door België en als militair oefenterrein ingericht. De bewoners kregen drie weken de tijd om het dorp te verlaten. Het kerkje werd gerestaureerd.
Vervolgens daal ik door prachtige natuur af naar een zo mogelijk nog indrukwekkender ‘iets’: Vogelsang IP.
Een enorm complex gebouwd in de 30-er jaren door de Nationaalsocialisten als opleidingsgebouw voor toekomstige leidinggevende Nazi officieren. Wat een complex. De bekende nazi architectuur: classicistisch, rechte lijnen, strak, geen versieringen, symmetrische gebouwen, grote gebouwen. Allemaal verscholen op een heuvel in de Eifel. Bizar hoor. Na de oorlog gebruikt door Britse en daarna Belgische militairen. Nu zijn er een aantal overzichten, een museum en tentoonstellingen. Je kunt er ook in rondgeleid worden. Zelfs met een Nederlandse gids. Zie verder de foto’s.
Gelukkig eist de natuur mijn aandacht weer op. Ik daal af naar een riviertje en klim daarna weer vrolijk naar boven. Inmiddels zonder jas want het is heerlijk zonnig weer.
De laatste etappe vandaag gaat naar Gemünd. Daar op zoek naar mijn overnachtingsplek: even googelen dus. Lekker na de massaliteit van gisteren nu een belegen hotelletje aan de rand van het stadje, heel kneuterig.

Geschreven door Serviewandelt