Een flink programma vandaag! We gaan de beroemdste staafkerk bezoeken en een tocht maken naar, wat wordt genoemd, de mooiste berg van Noorwegen. Die liggen niet in onze directe omgeving. Heddal valt nog wel onder Telemarken terwijl de Gaustatoppen onderdeel uitmaakt van nationaal park Hardangervidda (met een grootte van 3500 km2).
Het is echter geen straf om lang in de auto te zitten. We rijden aaneengesloten door prachtige natuur. Geen auto voor en geen auto achter ons. Prachtige meren, bergruggen, hier en daar wat witte en ossenbloedrood geverfde huizen in kleine buurtschappen. Voorbij Seljord rijden we recht op een bergrug af en pas in een laatste bocht zien we de ingang tot een tunnel. 9 kilometer verder zijn we aan de andere kant.
Het staafkerkje van Heddal wordt gezien als de mooiste van Noorwegen. Hij wordt de kathedraal onder de staafkerkjes genoemd. Als we aan komen rijden is duidelijk waarom. Drie verdiepingen rijzen op tegen (ook dat nog) een strakblauwe hemel. De kerk is waarschijnlijk gebouwd in 1250. In 1950 terug gerestaureerd naar zijn oorspronkelijke vorm. Gemaakt van pijnboom hout en helemaal geteerd: de vette substantie in het hout zorgt voor een natuurlijke impregnatie en dus bescherming. Er is, zoals ook bij het kerkje in Eidsborg, een open galerij om de hele kerk heen. Eens bedoeld om kerkgangers een schuilmogelijkheid te geven als het regende maar ook bestemd voor mensen met een besmettelijke ziekte: zij mochten de kerk niet in maar konden zo wel de mis volgen….
Het interieur is prachtig en heeft mooi houtsnijwerk.
Apart van de kerk staat een klokkentoren.

We vervolgen onze weg naar de Gaustatoppen. Het is alsof we de bewoonde wereld hebben verlaten. We rijden door de Hardangervidda.
We volgen de borden Gaustatoppen en via een een aantal haarspeldbochten en een keer gokken welke richting we moeten aanhouden komen we uit op het parkeerterrein waar zich het begin van de kabelbaan bevindt. We zitten inmiddels op zo’n 1000 meter.
De meeste bezoekers beklimmen de berg. Het startpunt daarvan ligt wat verderop. Kuitenbijtertje hoor: even 800 meter omhoog. Sinds 2004 kan gebruik worden gemaakt van een kabelbaan die in de 50er jaren is gebouwd en door het leger werd gebruikt. We gaan eerst 860 meter vrijwel horizontaal de berg in. Daar stappen we over in een funicular waarmee we 1040 meter steil omhoog gaan.
Eenmaal boven en buiten is het uitzicht onbeschrijfelijk. We zijn allebei enorm onder de indruk van wat zich voor onze ogen ontrolt. Zie foto’s

Het laatste stukje moet toch te voet. Een forse van plaatselijke stenen gemaakte trappartij brengt ons naar 1860 meter. Met zowaar een turisthytte. En daar namen zij beiden een hot-dog….

Geschreven door Serviewandelt