Na gisteren wat voorwerk te hebben gedaan, vandaag dus het echte werk.
Jammer genoeg laat de zon zich pas na onze tocht zien, blijft het kwik hangen onder de 20 graden, maar houden we het wel droog.
Dit alles doet niets af aan de spectaculaire tocht over meren en kanalen die tezamen het Telemark-kanaal vormen.
Het kanaal is geopend in 1892 en gegraven voor houttransport en het is werkelijk een hoogtepunt. Alles gaat nog grotendeels hetzelfde als 100 jaar geleden. Gemetselde sluiswanden, de houten sluisdeuren en originele open- en sluitmechanismen alles draagt bij aan een gevoel van nostalgie wat het zo bijzonder maakt.
Wij stappen aan boord van de MS Henrik Ibsen bij de halte Spjotsodd (Kvitseid). We zijn de enige die daar aan boord komen. Er zijn twee stellen aan boord die opgestapt zijn aan het beginpunt in Dalen. Het is 10:30 uur. Het duurt tot na 12 uur voordat we de eerste sluis nemen. Tot die tijd varen we over een paar met elkaar verbonden meren en we gebruiken een lunch. Dat hadden we vooraf al vastgelegd. Die lunch blijkt een volledig warme maaltijd met heerlijke forel, een nagerecht en koffie.
We zijn echter weer op tijd aan dek om ons de eerste sluis in te zien varen. We hebben een uitmuntend plekje op de voorplecht.
In totaal zijn er 8 sluizen. Samen hebben die 18 schutkolken of sluiskamers. Het verval is 72 meter. De sluis Vrangfoss is de grootste. Daar is het verval 23 meter en daar moeten 5 schutkolken worden genomen: de publiekslieveling. Wij passeren vandaag 6 sluizen. We stappen uit bij Ulefoss en nemen daar de bus naar Seljord, stappen daar over naar Kvitseid en lopen dan nog een stukje naar onze auto.
Bij een aantal sluizen bestaat de mogelijkheid om aan boord te komen waardoor het geleidelijk aan wat drukker wordt. Ook passeren we de MS Victoria. Het partnerschip wat de route de andere kant op vaart. We krijgen voor de passage Noorse vlaggetjes aangereikt zodat we lekker kunnen zwaaien: joehoe! Natuurlijk doen we dat.
We genieten echt van alles wat we zien. Ook van de sluiswachters: een jonge knul en een oudere collega die samen elke sluis bedienen en ons steeds met hun auto vooruit gaan naar de volgende sluis. Het is fysiek zware arbeid die zij verrichten en omdat wij ze vaak dezelfde handelingen zien uitvoeren herkennen we al snel de volgorde.
Het is 15:30 uur als we in Ulefoss van boord gaan en de boot verder zien varen naar zijn eindpunt in Skien.
Wij lopen dan naar de bushalte waar we in een geanimeerd gesprek belanden met een Duits echtpaar. Zij reizen ook met de bus terug en waren al aan boord toen wij vanmorgen instapten.

Geschreven door Serviewandelt