Dan is het zover! Na twee jaren op rij een SNP wandelvakantie te moeten annuleren vanwege Covid, lijkt het nu te gaan lukken: 4 etappes van de Rheinsteig. Een pittige wandeling over een deel van de Rheinsteig. Het volledige Lange Afstandspad is 320 km lang, begint in Bonn en eindigt in Wiesbaden. Het deel wat ik ga lopen hoort tot het Unesco-Werelderfgoed Oberes Mittelrheintal.
Maar eerst er naar toe. Met de trein natuurlijk. Van Arnhem Centraal naar Düsseldorf Hbf. Lekker druk. Deze verbinding lag er twee weken uit vanwege werkzaamheden. Ik heb dus geluk en zo te zien denk ik er niet alleen zo over. Het gaat nog niet helemaal vlekkeloos: we rijden 20 minuten te laat Düsseldorf Hbf binnen. Inmiddels had ik gezien dat de aansluitende trein naar Koblenz niet zal rijden (‘ wird repariert’). Heerlijk om te weten dat er niemand op je zit te wachten, de dag nog lang is en bent voorzien van tijdschriften, telefoon, airpods…
Maar helaas ook een gruwelijk koude wind op de perrons waar het stampvol staat met mensen die wachten op drie verschillende treinen, allemaal van gleis 16. Ik kies ervoor om een ‘ boemeltje’ te nemen naar Koblenz en niet af te wachten of de ICE wel/niet komt en wanneer dan? Haha, in Koblenz aangekomen is de trein naar Braubach net vertrokken: een uurtje geduld, hmmm tijd voor koffie en voor het toilet (want dat vind ik toch een dingetje als je alleen reist in de trein met bagage: je ken ut niet allemaal meenemen…..)
Het is 15:15 uur als ik voet zet op Braubacher bodem en op zoek kan naar mijn verblijf hier voor de komende twee nachten.
Bed & breakfast ‘Die Komfortabele Absteige’ in de Karlstrasse. Als ik kom aanlopen loopt daar ook de eigenaresse, Heidi. Zij noemt me bij naam, ik word verwacht, en zonder verdere receptie-achtige handelingen laat ze me de kamer zien. Een complete studio en ze vertelt dat ik de enige gast ben. Ik loop een beetje warm met mijn Duits en al snel hebben we een prettig gesprek. Ik werk onderwijl het lijstje in mijn hoofd af: kan ik ergens eten vanavond, want maandag; wat is de wifi code; hoe is het ontbijt georganiseerd en dat soort dingen.

Een half uurtje later het stadje verkennen. Het begint wat te druilen maar dat komt niet als verrassing. De Tourist Information biedt me wat plattegronden en ook de volledige route van de Rheinsteig. Bij de Nettorama haal ik wat fruit, smeersels voor een broodje voor de lunch morgen en een paar flesjes sap. Ik zag al dat tegenover het startpunt morgen een mooie Konditorei zit: daar kan ik dan m’n broodjes halen.
Het stadje is verder zo Duits als je het maar hebben wil…… geheel uit vak-kundig vak-werk opgetrokken huizen in aflopende straatjes en hellende gevels, kortom welkom in ‘ er was eens…’.

Geschreven door Serviewandelt