Wederom om 7 uur ‘ uit de veren’. Op tijd naar het ontbijt waar ik er opnieuw achter kom dat er nog verschillende andere gasten zijn. Helemaal niets van meegekregen! Het ontbijt is lekker en ik laat me de roereieren met spek goed smaken. Ik pik nog een eitje mee voor onderweg, verder heb ik nog broodjes en kaas en wat blikjes in de rugzak.
Vertrekken, hoe heerlijk is het toch om de rugzak om te gorden en gelijk op pad te gaan. Niet eerst nog naar een station, naar de bus of anderszins. Nee gelijk aansluiting vinden bij de route aan de zuidkant van Uelsen.
Het is een leeg gebied. Hier en daar wat kleine kernen met de herkenbare Saksische bouwstijl zoals die ook in Twente overal te zien is. Het is wel opletten: een keer teveel met mijn neus in het boekje en ik mis een afslag waar ik pas honderden meters verder achterkom. Gelukkig zijn er zoveel zijpaden dat het zich gemakkelijk oplost. Ik passeer hier een manke ree. Zijn/haar linker voorpoot functioneert niet. Het hangt in een gebogen stand. Het lukt hem/haar wel om er vandoor te gaan als hij/zij mij ziet aankomen.
En zo wandel ik dan op Nederland af. In een prachtig heidegebied, gemarkeerd met een grote steen, wordt duidelijk dat ik de grens passeer. Het heidegebied zet zich daar voort: prachtig! Langzaam verandert het in een sprengengebied waar een idyllisch landschap omheen ontstaan is. Heel mooi.
Via een aantal asfalt wegen kom ik Ootmarsum binnen lopen. Mijn herinneringen zijn vaag. Maar eenmaal op de markt, rond de kerk, herken ik toch wel het een en ander. Het is kwijlen met al die verschillende galeries. Mooie dingen worden daar verkocht. Ik sta een poosje te genieten van een adres waar ze allerlei glassculpturen verkopen🤤. Ik ga daarna maar braaf naar de kerk en ontsteek een waxinelichtje. Ik word niet in de verleiding gebracht door allerlei terrassen en lunchaanbiedingen. Een eind buiten Ootmarsum op een bankje uit de wind geniet ik van een broodje en het eitje.
Ten zuiden van Ootmarsum lijkt het landschap sterk op het Duitse landschap van vanmorgen. Het is wat meer geaccidenteerd. Tot ik ruim anderhalve km lang langs het kanaal van Almelo naar Nordhorn loop. Het kanaal schijnt nooit gebruikt te zijn: toen het af was waren de schepen inmiddels te groot voor het te smalle en te ondiepe kanaal. Nu doet het dienst voor ontwatering van allerlei gebieden.
Het weer is werkelijk fantastisch. Geregeld schijnt de zon, het blijft opnieuw droog, wel staat er veel wind maar dat is nauwelijks hinderlijk. Geen last van de voeten. Sterker nog veel plezier van nieuwe sokken (gekocht via internet). Zeker de moeite waard om nog een paar aan te schaffen. Mijn voeten blijven droog en de sok blijft lekker strak om mijn voeten zitten.
Tegen 16 uur nader ik mijn eindpunt voor vandaag ter hoogte van Rossum. Al gauw vind ik de halteplaats en keurig volgens schema word ik afgeleverd in Oldenzaal.
Daar ligt, aan de Bentheimerstraat, mijn overnachtingsadres. Een soort van familiehotel annex feestzaal. Ik krijg een kamer op de begane grond, in de nabijheid van de feestzaal, en daar is vanavond een bruiloft…. We zullen zien hoe goed de isolatie het doet.
Eerst echter genieten van een 3 gangen menu. Na 2 avonden met broodjes en salade heb ik daar heel veel zin in.

Geschreven door Serviewandelt