Route: GR5
Gelopen afstand: 25,4 km.
Totaal gelopen: 486,3 km.
Weer:
Overnachting: J., Lummen (Welcome to my Garden)

Waarom kunnen sommige regio’s dat nou wel en de onze niet, zo prachtig landbouw combineren met mooie riviertjes en stukken bos? (ik weet het antwoord wel maar wil even mopperen 😁) Ik val hier van de ene verbazing in de andere, hoe mooi ze het hier hebben weten te houden. Het is genieten!

Na een fijne nacht (5 graden Celsius, maar lekker warm in mijn slaapzak!) werd ik om zes uur wakker. Ontbeten, tent afgebroken, nog even rustig aan en om half 9 op pad richting centrum, waar ik bij het gemeentehuis direct een stempel kreeg. Mijn rugzak lijkt elke dag wel lichter te worden; is het puur het eten dat ik allemaal opmaak, of word ik gewoon sterker? Het gaat lekker!

Na nog rustig rondje door de stille stad verliet ik hem door een grote poort en kwam ik uit op een mooi pad door de weilanden, dat leidde tot een gebied dat steeds licht veranderde maar iedere keer opnieuw weer prachtig was. Veel bomen, struiken, watertjes, een jagende torenvalk, allemaal nieuwe vogelgeluiden. Knotwilgen langs een beek, hekken gevlochten van riet, broekbossen – het hield maar niet op en ik heb lopen genieten.

Door minuscuul maar charmant dorpje Zelem liep ik in wat meer bebost gebied een langere tijd langs de Zwartebeek die niet zwart was maar bruin: het hoge ijzergehalte in het water geeft hem de kleur van roest. Ik nam pauze op een bankje met mijn zak nootjes-en-rozijntjes en kon mijn geluk niet op: ik zat lekker in het zonnetje te snoepen, en de mensen groetten weer! Heerlijk voor het humeur.

Het volgende punt op de route was de zogenaamde duizendjarige eik, een inderdaad enorme boom met een omtrek van 6,3 meter, waar vroeger doodvonnissen ten uitvoer zouden zijn gebracht. Een ander verhaal (dat ik nergens kan terugvinden!) vertelt dat de inwoners van de regio lange tijd geen belasting betaalden. Elke belastinginner die langskwam werd namelijk opgehangen aan deze boom, en omdat er toch niet veel te halen viel lieten de grondbezitters het er toen maar bij zitten. En dan dacht ik dat de Friezen woest waren… Zonder duidelijke bron valt dit voor mij even in de categorie ‘mooi verhaal, maar niet te veel geloof aan hechten’, maar misschien ga ik er nog eens achteraan.

Ik vond het erg warm worden inmiddels en was blij Lummen te naderen en even pauze te kunnen nemen in een heerlijk koel kapelletje. Beetje eten, drinken en ik had weer energie voor de rest van de dag. Lummen zelf bleek een vrij grote plaats die (toen ik er was, in elk geval) volledig leek te draaien op wielertoeristen. Er waren twee café’s met terrassen vol mannen-in-lycra, die mij met m’n rugzak maar vreemd aan zaten te staren. Een mislukte poging ergens een stempel te halen en toen besloot ik na een bezoekje aan de supermarkt toch maar door te lopen naar mijn logeeradres. Daar kon ik mijn tentje opzetten en heerlijk genieten van de rust. Welverdiend!

Geschreven door Polderplodder