Route: GR5
Gelopen afstand: 23,4 km.
Totaal gelopen: 460,9 km.
Weer:
Overnachting: A., Diest (Welcome to my Garden)

Dag 3 van mijn vakantie, Zichem – Diest over de GR5 met een uitstapje naar Scherpenheuvel. En ik kan niet anders zeggen dan dat het nog iedere dag mooier wordt. Heuveltjes! Reliëf!! En sowieso prachtige natuur. Ok, mijn benen moeten nog even wennen, maar die komen er ook wel.

Na een heerlijke nacht onder mijn soezelig-warme slaapzak heb ik vanmorgen rustig de tijd genomen; nog even een kopje thee, praatje met mijn gastheer en toen rustig aan op pad naar Scherpenheuvel over een leuk paadje langs het dorp richting de Maagdentoren. Het was heiïg weer met wazig zicht in de verte. Wat echter wel meteen duidelijk was was het uitzicht op Scherpenheuvel, onmiskenbaar met de enorme koepel die boven het dorp uitsteekt (ok, op de foto iets minder opvallend dan in het echt!).

Ik las in mijn boekje dat ik nu de Kempen verliet en het Hageland binnenkwam, een gebied dat in de Middeleeuwen beroemd was om zijn wijn. Nadat die productie in de 16e en 18e eeuw instortte schijnt hij nu weer groeiend te zijn, al kon ik er hier nog niets van zien met hoofdzakelijk maïs langs de paden.

Het landschap veranderde ook ineens: ik liep ineens in de heuvels! Niet spannend, maar wel heel erg leuk om te doen, en ook direct leidend tot veel interessantere vergezichten. Ik liep over een zandpad tussen de velden door en hoewel de route rechtdoor ging sloeg ik bij Scherpenheuvel even rechtsaf om een bezoekje aan de kerk te brengen.

Die is gebouwd in de vroege 17e eeuw, gefinancierd door aartshertogen Albrecht van Oostenrijk en Isabella als dank voor het verjagen van de protestanten uit Zuid-Nederland, en schijnt het belangrijkste bedevaartsoort in België te zijn. Het hele dorp lijkt er ook op gericht, niet alleen qua bouw (de basiliek staat in het midden van een stervormig dorpshart) maar ook qua economie: souvenirs, mariabeeldjes, oliebollen en nougat zijn niet te ontlopen op het plein dat de kerk omringt.

Maar het is een prachtig gebouw, en na een ‘rondje om de kerk’ met gezelschap van eekhoorns en ladingen vogels heb ik ook even binnen zitten genieten. Ultrabarok weer, een massa beelden en de prachtigste schilderijen – ik ben fan! Een vrouw sprak me aan en we praatten even over wat ik hier deed, en hoeveel deze plek voor haar betekende; als dank voor ‘het mooie gesprek’ gaf ze me een medaillonnetje met Maria erop, voor een goede verdere reis. Ik moet maar even kijken hoe ik die aan m’n rugzak vastkrijg. Heel bijzonder dit!

Het was nu nog een paar kilometer naar Diest dus ik had geen haast en nam mijn tijd over de uitgesleten paadjes. Pauze genomen op een mooi plekje met mijn benen bungelend boven de weg, meteen een logeerplek voor woensdag geregeld. Ik mis nu nog één kampeerplek, maar dat zal ook wel loslopen. Ik ben helemaal niet nerveus, alleen maar heel tevreden.

De route naderde Diest vanuit het zuiden, maar maakte na een bezoekje aan de Carrefour (couscousgroente, breekbrood, chocoladebroodjes, yoghurt) nog een grote lus aan de oostkant, langs de Demer. Er zaten hier veel vogels, het was er mooi wandelen, hoewel ik me wel afvroeg waarom we daar zoveel extra voor liepen – maar dat zal wel aan de vermoeidheid hebben gelegen.

Uiteindelijk ging het toch echt de stad in, over de bolwerken langs de rand van het centrum. Ik leerde weer iets over geschiedenis: een informatiebord meldde vol trots dat ‘op dit punt’ het boerenleger aan de Fransen was ontsnapt – puh! – terwijl mijn boekje wist te vertellen dat ze de stad in de steek lieten waardoor dei volledig geplunderd werd. Het is tenslotte maar net wie je het vraagt.

Vanaf een kruispunt van meerdere GR’s ging ik de stad in en heb ik de route wat losgelaten; Diest bleek een mooi stadje waar het leuk was gewoon wat rond te zwerven. Ik was vooral onder de indruk van de straatjes rondom het begijnhof, een schattig oud wijkje (ooit voor de arme ouderen) met kinderkopjes op straat en eeuwenoude huizen. Vrijwel ieder huis had een heiligenbeeldje boven de ingang staan, en als ze dat niet hadden hing er een interessant griezelwezen – schijnbaar ter herkenning van de huizen in een tijd dat er nog geen straatnamen en huisnummers waren. ‘Ik woon bij Sint Dochus’ – gezellig!

Het was maandag, en ik had allang ontdekt dat vandaag alle musea en bezienswaardigheden in de stad gesloten waren. Des te groter was mijn genoegen toen ik langs de Sint-Catharinakerk kwam en zag dat de deuren openstonden: er waren mensen aan het werk een tentoonstelling voor te bereiden, en (brutalen hebben de halve wereld) natúúrlijk mocht ik even rondkijken. Geweldig! De kerk uit de 13e/14e eeuw is namelijk niet meer in gebruik als zodanig maar maakt nu deel uit van de tentoonstelling ‘Vlaamse meesters in situ’, waar schilderijen te bewonderen zijn op de plaats waar ze voor zijn gemaakt, in dit geval de vier evangelisten van Van Loon. Wow! Prachtig om die, en nog veel ander moois, in het echt te zien – dus ik heb toch nog een museum bezocht vandaag.
Het was te rommelig voor mooie foto’s, maar online is deze foto alomtegenwoordig. Ik mag ‘m vast ook wel gebruiken.

Slingerend door het centrum langs de grote kerk en het stadhuis ben ik rustig aan naar mijn logeeradres gelopen aan de rand van de stad. Ik was wat te vroeg en nam nog even pauze in een parkje onder een grote boom; de zon is door de wolken gebroken sinds ik in de stad ben dus het is prima ontspannen. Daarna bleek mijn camping van vanavond een fijne plek met een heerlijk gastvrije gastvrouw. Een hele tijd gekletst (ze vertelde dat Brussel maar 40 minuten van hier was, zo voelt het niet!), toen werd het tijd voor een rustig avondje. Het was een fijne dag, maar ik was blij in mijn slaapzak te kunnen kruipen.

Geschreven door Polderplodder