Op 16 mei verlieten wij de prachtige Blossom Cottage in Rotorua en vervolgden onze N.Z. reis verder naar het noorden met als einddoel het Coromandel-schiereiland. Ondanks dat het maar 250 kilometer rijden is, zijn we toch wel weer een groot deel van de dag met rijden bezig. Ter info: mocht je een hekel hebben aan bochten rijden, dan is N.Z. geen goede bestemming. Smalle wegen met heeeeel veel bochten.
Zoals al eerder genoemd, staat de winter pal voor de deur en zijn de weergoden ons niet erg goed gezind. De verwachtingen voor de komende dagen zijn dan ook niet best.
De volgende 3 nachten verblijven we in Kuaotunu Bay Lodge met een prachtig zeezicht. We maken er weer een paar leuke dagen van.
17 mei een wisselvallige maar droge dag. Na het ontbijt hebben we de auto gepakt en zijn we richting het plaatsje Hahei gereden. Ook hier weer een prachtige wandeling kunnen maken en we genoten van een werkelijk unieke kustlijn.
Vandaag, 18 mei begon het echt te regenen. We pakte de auto en reden naar Coromandel. Een plaatsje waar je het gevoel krijgt, terug te gaan in de tijd. Uniek is hier het smalspoor treintje de berg op. De oorsprong van dit spoor is niet touristisch. De pottenbakker Barry Brickell bouwde in 1973 zijn spoor om klei uit de heuvels naar zijn pottenbakkerij te vervoeren; pas in 1990 werd het opengesteld voor publiek. Een rit van ruim een uur v.v. voert over bruggen en door tunnels naar 'Eyefull Tower' (dus niet Eiffeltower). Terug in het dorp, net aan de koffie, kwam de regen met bakken tegelijk naar beneden. De hemel brak open en we hadden weer een mooie blauwe hemel.
Dat is dus ook N.Z.
Morgen voert onze reis naar Auckland. Het einde van ons bezoek aan N.Z. komt helaas in zicht.
Groetjes Hanni en Nick
Ps. Nu genieten we van een prachtige zonsondergang.

*
Mit Wehmut verliessen wir die interessante Umgebung von der Schwefelstadt Rorutura um unsere 'Ausruhtage' auf der Halbinsel Cormandel zu geniessen. Die Halbinsel ist zauberhaft und muss im Sommer mit den vielen Wassersportmöglichkeiten herrlich sein. Uns sind die Herbst-Wettergötter leider nicht gut gesinnt, aber es gibt immer etwas zu entdecken.
Wie Nick oben schon erwähnte, war unser Besuch an die Driving Creek Raillway etwas Besonderes. Der leidenschaftliche Töpfer, Maler, Künstler Barry Brickel war auch ein Schmalspurfreak. Er baute eine eigene Schmalspurbahn im Wald um Ton und Feuerholz zu seiner Werkstatt zu transportieren. Der Künstler wurde heuer 80 Jahre alt und ist in 2016 verstorben. Seit einigen Jahren ist die Bahn auch eine Touristenattraktion. Nick und ich hatten jedoch einen Privatzug; Ihr ratet es: wir waren die zwei VIP-Besucher.
Morgen reisen wir trotz des angenehmen Aufenthaltes auf der Halbinsel einen Tag früher nach Auckland, da das Wetter nicht besser wird. Dann bietet die Stadt, unsere allerletzte Etappe in NZ, doch mehr.
Noch zwei Tage Winterkleidung...(ps die männlichen Kiwis tragen immer kurze Hose, egal welches Wetter) und dann geht es weiter in die wärmere Regionen.
Es grüssen euch herzlichst aus dem Kiwi-land Hanni und Nick

Geschreven door Nick.around.the.world