23 mei: Marloes is jarig, van harte! We vertrekken op tijd via de 190. Een enorme kronkelweg door het bos en de bergen. Met veel dalen en stijgen in een logge camper is het een vermoeiend ritje. Rond het middaguur zijn we bij het visitor center, waar de dame bij de ingang ons verteld dat het maar beter is niet door te gaan, vanwege onze lengte. (?) We worden een beetje bang gemaakt, dat zou betekenen dat we voor niks zijn gekomen. Toch maar even checken bij het visitor center. En inderdaad, we mogen er nog net in, met onze 22ft. Met name het begin van de weg zou lastig zijn. Als we eenmaal op de weg zitten, moeten we een beetje lachen over het ophef. Het ritje van onze camping naar het park was misschien nog wel lastiger.. Waarschijnlijk hebben ze gewoon geen zin dat er allemaal enorme campers de weg blokkeren. De route is daarentegen wel erg mooi. Volgens de rangers zijn de meeste campings vol. Alleen op de Azalea (wat toevallig) is er nog ruimte. Dat is alleen wel in Kings Canyon, maar ligt vlakbij de Grant Tree, een van de grootste bomen van de wereld. . We moeten daarvoor het hele Sequoia park nog doorrijden. We besluiten door te rijden en hebben hiermee het Sequoia park alleen vanuit de auto gezien. De eerste kennismaking met de giant Sequoia is bizar. Dat was nog voordat we het park in reden. We reden op een mooie route door het bos in afwachting van wat komen gaat. Al mijmerend kijken we uit het raam en genieten van het uitzicht. En dan ineens, als je het niet verwacht, zie je daar tussen allemaal normale bomen ineens zo'n joekel van een ding staan. Haha, dan heb je het even niet meer hoor!! Wat een enorme dingen zijn dat! Helemaal passend bij alle andere enorme dingen hier in Amerika. We rijden met plezier door het Sequoia Park en ontlopen hiermee een klein beetje drukte. Aan het einde van de middag komen we aan bij camping Azalea, een simpele camping midden in het bos. Het is prachtig! We besluiten de Grant Tree nog te gaan bekijken. Het is wel lekker om na zo'n heftig, bochtige rit nog even de benen te strekken. We lopen er vanaf de camping zo naartoe. Onderweg komen we al enige giants tegen, ook een aantal gevallen monarchs. Wat is dat indrukwekkend zeg! En dan voel je, je weer heel klein. Al rondkijkend, vol verbazing, lach ik in mezelf om het feit dat ik als kind al een verlangen had deze bomen te zien, nadat ik een aflevering van Bassie en Adriaan had gezien, wat zich oa afspeelde tussen de Sequoia 's. En dan loop je daar ineens ook.. Haha! We genieten van de wandeling in de avondzon.
24 mei: we staan vroeg op om richting het andere deel van Kings Canyon te gaan. Daar zullen we de rest van het weekend verblijven. We proberen de zondagen zoveel mogelijk reis vrij in te plannen. De route van Grant Grove naar Cedar Grove (de plek waar we naartoe gaan), is een van de mooiste routes van de VS, aldus ons boekje. In ons wegenboek staat het niet aangegeven als scenic route. We zijn benieuwd. Het is allereerst een hele klim omhoog, zonder al teveel bochten. Prima vol te houden. Het uitzicht is mooi, met veel groen en in de verte de stromende Kings River. Halverwege maken weer kennis met de rivier van dichtbij. Prachtig! Wat is het fijn om na al die droogte en kale bergen, je weer in een vruchtbaar groen land te bevinden. Echt heerlijk. Onderweg maken we nog een stop om een waterval te bewonderen.
Als we bij de campings aankomen is het ontzettend druk. Het blijkt een holiday weekend te zijn. Een vriendelijke man wijst ons hierop en geeft aan ons nog tips te willen geven als we nog meer door California zouden reizen. We rijden naar de volgende camping en vinden daar gelukkig nog net een mooi plekje. Wederom gezegend! Het is weer super mooi weer, we staan tussen de bomen en merken hiermee weinig van de drukte. De camping staat langs de Kings River en er lopen nog heel wat stroompjes daar naartoe. Een paradijselijk plekje. We gaan een heerlijk rustige lange dag tegemoet, want het was 10h00 toen we stonden. S avonds stoken we een vuurtje en hebben een goed gesprek. Daar komen we maar weinig aan toe onderweg.. Life chances when you're having a child.. :)
25 mei: zondag, rustdag. Met spelletjes, lezen, knuffelen met Aimée en uitgeslapen tot 9h30. Halleluja! Einde van de middag doen we een wandeling vanaf de camping richting een waterval. De weg ernaar toe is best pittig, zo met de warmte. Maar het resultaat is meer dan de moeite waard. Omdat we over de andere camping moeten om weer bij onze camping te komen, besluiten we nog even langs de vriendelijke man te lopen om in te gaan op zijn aanbod. De mensen komen zelf uit California en zijn erg enthousiast. We krijgen een hoop do's and don'ts. Oa dat we ons plan om naar Mono Lake te gaan, te skippen en in plaats daarvan naar Lake Tahoe te rijden. Dat zou toch meer de moeite waard zijn. Dat nemen we dan maar aan van een insider. Morgen richting Yosemite NP.

Geschreven door IJsselstijnUSA