De afgelopen dagen zijn we in Death Valley geweest. In eerste instantie kon ik me niet zo goed voorstellen waarom het zo'n geliefd park is bij velen. Stiekem was ik een beetje woestijn moe en zag ik, gezien de hitte bij Lake Mead en Las Vegas, een beetje op tegen de mogelijk nog warmere dagen. Maar laten we nou in eerste instantie gewoon afwachten.. We hebben een plekje gereserveerd op de Furnace Creek Ranch. We hoeven ons dan ook niet te haasten. Rustig aan vertrekken we die kant op.
Als we het park inrijden zien we vooral kale vlakten en droge bergen. Niet erg gezellig.. Voordat we bij de Ranch zijn, moeten we eerst nog wat kms maken en stoppen we nog bij een uitzichtpunt (Zabriskie). Omdat Aimée nog slaapt en het een stukje lopen is naar het punt, gaan we om de beurt. Ik mag als eerst. Eenmaal boven sta ik met verbazing te kijken. Het is prachtig! Lichte zand/geel kleurige bergen tussen donkere glooiend droge bergen. Alsof je kijkt naar de golving van iemand zijn haar. Dit beloofd wat.. :)
Daarna rijden we door naar de Ranch, waar we ons goed kunnen vermaken met zwembad, tennis, basketbal, jeu de boules etc. We besluiten de hitte van ons af te zwemmen en morgen de rest van DV te ontdekken. Savonds genieten we met een muziekje via het internet van de avondzon en een bord pasta. Het is heerlijk om de hele avond buiten te kunnen zitten, zonder naar binnen gejaagd te worden door de kou. Wat je overigens wel naar binnen zou kunnen jagen zijn de coyotes. Die zien we hier met regelmaat voorbij schurken.
Deze dag (21 mei) staan we op tijd op om naar het Visitor Centre te rijden en daar wat info te verzamelen. Van tevoren lezen we ook altijd onze boekjes door, maar daar staan niet alle wandelingen en hotspots beschreven. Op advies van een ranger doen we een korte wandeling tussen de droge bergen. Zo in de vroege ochtend is het heerlijk! Als we de bergen van dichtbij bekijken zien we dat ze vol zitten met kleine gekleurde steentjes. Heel bijzonder om te zien. Daarna rijden we door naar Badwater. Een zoutvlakte, wat het laagste punt van de VS is ;86m onder zeeniveau. De ene dag rijd je door en over bergen ver boven zee niveau en de volgende sta je eronder. Wat een land met extremen en uitersten.. De naam Badwater is trouwens gegeven door een man die er zijn muildieren water liet drinken. De dieren wilden er echter niets van hebben, dus noemde hij het 'bad water'. De dieren wilden het natuurlijk niet drinken, vanwege het hoge zoutgehalte.
Het weer is erg goed te doen, met een lekker windje houden we het goed uit. De hitte valt dus ontzettend mee, zo zie je maar :) In de zomer wil je hier overigens niet zijn. De warmste dag was in 1913 gemeten in Furnace Creek, 54°. De man die de temperatuur opnam verteld dat die dag de zwaluwen dood uit de lucht neervielen. Blij dat we niet in de zomertijd zijn.
Op de terugweg richting camping, rij ik de Artists Drive, en mooie eenrichtingsverkeer weg tussen de bergen van DV. De naam van de weg doet zijn eer aan. Het is een prachtige kleurrijke route. We hebben nog nooit zoveel kleur in bergen gezien ; mintgroen, geel, paars, blauw.. Heel erg mooi. De weg is redelijk uitdagend om te rijden. We mogen er met onze 7 meter nog net rijden. Langer dan 8 meter is verboden. Dat komt omdat de weg erg bochtig en nauw is, met af en toe een flinke afdaling en helling, kort op elkaar. Alsof je in een achtbaan zit, maar dan zelf rijd.
Rond lunchtijd zijn we weer terug op de camping. De rest van de dag besteden we aan lezen, zwemmen, tennissen en eten. Een heerlijke manier om vakantie te vieren. Morgen vertrekken we, nadat we nog even het museum bekijken over de Borax winning, weer uit DV richting Sequoia NP.
22 mei: we staan op tijd op. Het is grappig om te merken dat het opstaan en stuk makkelijker gaat nu je toch elke keer rond 7h00 wakkert bent. Ik ga eerst nog even langs het openluchtmuseum over de borax (een soort erts) winning. Er staan een heleboel werktuigen, rijtuigen en zelfs een trein uit die tijd uitgestald (+/- 1920). Je waant je dan echt even in die tijd. Leuk is dat. Jeroen hoeft het niet perse te zien en checkt ondertussen uit.
We verlaten DV via het westen. Het is een doodse boel en we komen bijna niemand tegen. Dit is weer eens een route, waarbij je goed voorbereid moet zijn en er geen gekke dingen kunnen gebeuren. Onderweg zien we twee straaljagers heel laag voorbij vliegen. Vreemd om dat ineens te zien.
Helaas kunnen we niet rechtstreeks naar het Sequoia NP. De Sierra Nevada ligt in de weg. Daar moeten we dus omheen. Een flinke omweg. We zien het niet zitten om dit in een keer te rijden. We gaan overnachten in Sequoia National Forest. Om hier te komen, rijden we een mooie weg langs de Kern River. Het is een weelderige, vruchtbare omgeving, waar we een camping, en plekje, aan het water vinden. Het is wisselvallig weer, maar dat vinden we na de droogte van de woestijn geen probleem. We eten met uitzicht op de rivier. Een rustgevende plek, wat ineens werd verstoord door enorm lawaai. Ik schrok me echt een ongeluk! Bleken er weer twee straaljagers vlak boven de camping te vliegen. Wat een onrustgevend geluid is dat!

Geschreven door IJsselstijnUSA