Vandaag 22/4 vertrekken we richting de Grand Canyon. We hebben gister berekend er ongeveer 10 uur over te doen, stops meegerekend. Vanmorgen was Aimée onze wekker. Om 6h00 sprong ik uit bed om haar te voeden. Veel te vroeg voor mijn doen natuurlijk, maar voor Aimée de nogmaals zaak. Zij heeft niet zo'n moeite met de vroege ochtend. In tegenstelling tot haar vader, die nog zuchtend en steunend zich omdraait in de hoop nog een slaapje te pakken. Maar helaas na een half uurtje is het papa tijd. Ik drop Aimée bij een halfslapende Jeroen en spring weer uit bed om aan mijn eigen ritueel te beginnen. Wat in vakantietijd niet veel voorstelt overigens.
Met verwilderde haren en droge lippen door de wind en warmte van de afgelopen dagen beginnen we aan ons yoghurt ontbijtje. De enige die er uitgeslapen bij zit, ligt van harte op haar nieuwe bijtring te knauwen, waarbij ze de speekselklieren wijd open zet. Wat verliest dat meisje een hoop vocht.
Inmiddels lijkt aan onze verkoudheid een einde te komen. We sniffen er allemaal nog flink op los, maar we kunnen er mee door.
Nog even langs de vuilnisbak en de wc en dan on the road! De eerste eindeloze weg voert ons langs het Joshua Tree NP. Prachtig omringt door hoge bergen en kale vlaktes. Aimée ligt lekker te slapen en wij worden vergezeld door de klanken van Bob Dylan en the Beatles.
Bij het stadje Parker kruisen we de Colorado river en daarmee ook een staatsgrens. We zijn niet meer in California, maar in Arizona. Aimee houdt zich erg goed, ondanks de herrie in de camper, van rammelende kasten, potten en pannen. Wat een lawaai!!
Uiteindelijk zijn we om kwart over vijf in het Grand Canyon NP en staat onze camper om half zes tussen allemaal andere enorme bakbeesten in een afzichtelijk trailer Village. Ongelooflijk wat sommige mensen voor campers, bussen of watvoor huizen op wielen hebben. Sommige beschikken naast hun enorme lengte ook nog over uitschuifbare delen. Want wat als je te weinig ruimte zou hebben. Normaal hadden we hier natuurlijk niet voor gekozen, maar er zijn soms uitzonderingen nodig op de regel. Vroeg naar bed vanavond, we zijn allemaal doodmoe. Maar eerst nog even de douche in de camper proberen. We staan namelijk voor het eerst op een Full hook up plaats. Wat betekend dat je een eigen dump hebt, water en electriciteit. Best heerlijk zo af en toe, maar zeker niet noodzakelijk!

Vandaag 23/4 sliep Aimée ineens tot 9h00, hallelujah! Dat konden we wel gebruiken. Maar wat was het koud vannacht! We hebben de extra dekentjes, die we op aanraden van Marije (thnx) hadden meegenomen echt nodig gehad! Dat was wel even wennen.. Toch een goede nacht gemaakt en rustig opgestaan en plannen gemaakt voor de dag. Vanaf onze plek is het 10 minuten lopen naar een prachtig uitzicht over de Canyon en vanaf die plek gaat ook een trail langs de Canyon. Bij het zien van dit bizarre fenomeen, realiseer je je weer hoe groot onze God is. Er zijn haast geen woorden voor om te omschrijven hoe indrukwekkend het is. Je moet het gewoon zien. We hebben een groot stuk van de trail langs de South Rim gelopen. Heel mooi! Aimée genoot ook van de wandeling. Ik heb haar nog nooit zo lang achter elkaar horen kletsen. Zo gezellig. Uiteindelijk viel ze bij Jeroen in de draagzak in slaap. De eerste bekende is gespot! Martha Maatkamp op de fiets.. Heel bizar. Ik heb haar verder niet aangesproken, maar het was, naast dat ik hoorde dat ze NL's sprak over duidelijk dat zij het was. Voor diegenen die haar kennen zullen dat wel begrijpen :)
Halverwege de trail, na een wandeling van 3 uur en oneindige vergezichten hielden we het voor gezien. Gelukkig rijden er een heleboel shuttle bussen die we konden pakken om terug te gaan naar onze camper. Bij aankomst op de Trailer Village worden we verwelkomt door een hert. Aimée is inmiddels behoorlijk moe en leggen we dan ook direct in haar bed. Waar ze het weer op een kletsen zet. Ongelooflijk.. Na een half uur valt ze dan toch in slaap. Dan kunnen wij nog een uurtje lezen. Dat zie je eigenlijk niemand doen op de campings. Wij lijken een uitzondering. Maar als we savonds besluiten wat ergens te gaan eten en langs verschillende RVs lopen, begrijpen we waarom. Het hele gezin gaat gezellig achter de tv zitten. We eten overigens voor het eerst buiten de deur. Salade met veel te veel dressing en we delen een kleine pizza met ketchup en kaas. Een heerlijk maal kun je je voorstellen.. Moest direct aan je denken Knoet. Jij had het hier qua eten ook fantastisch gevonden, haha! Helaas heeft heel lang doorlopen en zoeken naar iets beters weinig zin.
Morgen rijden we de Desert View langs de Canyon voor nog enkele uitzichten en daarna door naar Page (Horseshoe Bend) en Lake Powell waar we ook een camping zullen zoeken.

Vandaag 24/4 werd Aimée weer pas rond 9h00 wakker. Heerlijk! Eerst snel langs de laundry vd camping. Want met een kwijlende, kotsende, plassend en poepende baby in ons gezelschap gebeuren er toch regelmatig ongelukjes waar wij als ouders ook deel vanuit maken. Dan maar wat vaker wassen dan gepland :)
De route van GC naar Page is prachtig. Veel rode droge blokachtige bergen en stukken met fel en donker groene kleuren. Je ziet in je verbeelding de cowboys en indianen op hun paarden rond galloperen. Dat is ook niet gek je voor te stellen als je bedenkt dat er 60 jaar geleden ook nog weinig was. Page bestaat nog maar sinds 1956..
We komen rond vijven aan in Page. Er is nog plek op de camping, met een prachtig uitzicht op het Powell meer. Echt genieten! Wat een zegen dat dat alles zo voorspoedig is verlopen. We mogen gebruik maken van het zwembad en fitness van het resort wat een stukje verderop ligt. Hier hebben we direct gebruik van gemaakt. Maar wat is het dan ineens een onderneming om met een baby te zwemmen.. Haha! Maar het was zeker de moeite waard. Hopelijk kunnen we snel wat foto's uploaden, zodat al dit geraas ook tot jullie verbeelding zal spreken.

Geschreven door IJsselstijnUSA