Vanuit Durango rustig aan naar Taos gereden. We verlaten het prachtige Colorado, met zijn groene landschap, kabbelende beekjes en mooi besneeuwde bergtoppen. In New Mexico is de eerste indruk slecht. Je ziet heel veel trailertrash, campers, oude auto's, banden en meer van dat. Met hier en daar een slecht onderhouden huisje. Nu is het hier niet vreemd dat je af en toe een verlaten huisje of vervallen schuurtje ziet staan. Maar dat heeft op de een of andere manier nog wel zo zn charme. Dit was gewoon een grote puinzooi.
Als we Taos naderen, verschijnen er steeds meer Adobe woningen. Dit zijn traditionele pueblo-indianen woningen. Het zijn vierkante lage huisjes, gemaakt van een soort klei. In het stadje Taos, zijn dit de enige woningen die je ziet. Sommige mooi geverfd in verschillende kleuren. Het is heel onwerkelijk om te zien. Het lijkt net alsof je door de Efteling rijdt. Het doet een beetje nep aan. Desalniettemin is het een leuk sfeertje en denken we ons hier wel te kunnen vermaken. Net buiten het centrum vinden we een leuke camping waar we 3 nachten blijven. Het is hier gelukkig wat minder koud. We eten bij zonsondergang. Weliswaar wel in de camper, maar toch.. Er staat hutspot op het menu. We proberen gezond te eten. Het kost alleen wel een stuk meer dan thuis. Maarja, voor diegenen die mij een beetje kennen.. Fastfood is a no go! Er is nog geen burger naar binnen gegaan :) de Ben and Jerry's vliegen daarentegen wel de toonbank over.. Ze hebben hier nog veel meer smaken en het is de helft goedkoper dan in NL. En sinds ik borstvoeding geef, heb ik soms een onmetelijke drang om zoetigheid te snaaien. Jeroen is daar erg blij mee, want nu doe ik niet zo snel moeilijk als hij weer eens zin heeft om te snoepen, maar doe ik gezellig mee! Ik hoop dat de kilo's me bespaard blijven, maar dat zien we thuis wel weer.
29/4 In de ochtend gaan we op tijd richting Taos Pueblo, het oudste nog bewoonde indianen dorp vd USA. De mensen die er wonen, leven er nog op de traditionele manier. Zonder water en elektriciteit. We krijgen een rondleiding van een vd bewoners. We zien een mooi dorp met kerk en een gezamenlijke open ruimte, waar regelmatig festiviteiten worden georganiseerd. De stam bestaat uit zo'n 450 man. Niet iedereen woont meer standaard in het dorp. Het grootste gedeelte die er pertinent woont is van de oudere generatie. Midden door het dorp stroomt een rivier, wat de belangrijkste waterbron is van het dorp. Hier wordt alles mee gedaan. Na de rondleiding lopen we er zelf nog een rondje. Het is bijzonder te bedenken dat hier al 1000 jaar lang mensen wonen. Er ligt een geschiedenis van leven, dood, oorlogen, bruiloften etc. We kopen nog wat traditionele producten en spreken wat mensen over hun leven. Daarna is het tijd om te gaan. Het waait als een malle en het is geen warm windje. En dan te bedenken dat die mensen daar zonder elektriciteit zich warm moeten houden met haardvuurtjes. Brrr,.. Dat is aan mij niet besteed. Ik ben blij dat we even op kunnen warmen in de camper. Nadat Aimée zich weer tegoed heeft gedaan aan mijn productie, gaan we Taos nog even in. We bekijken het museum (oud huis van Kit Carson). Een betekenisvolle man in de Amerikaanse geschiedenis. Is als 19 jarige jongen in de bergen gaan wonen, nadat hij weigerde zijn vader op te volgen in het familiebedrijf. Hij was scout en jager en is toen in contact gekomen met de indianen en heeft uiteindelijk als Indian Agent voor het Amerikaanse leger gefungeerd. Wat een leven heeft deze man gehad. Er zijn heel wat boeken over te lezen. Aimée vond het ook reuze interessant en heeft geen oog dicht gedaan. Wat overigens niet de bedoeling was. Ze heeft menig hart weer gestolen en was niet te beroerd lief naar iedereen te glimlachen. Met name de mevrouw van het museum was erg onder de indruk. We moesten maar weer een keer terugkomen als ze 16 is. Nou Wie weet..
Voor Aimée was het echt tijd om te slapen en in de draagzak ging ze dat niet doen, dus dan maar terug naar de camper,. Kijken of ze daar nog een slaapje pakt. Misschien dat we daarna nog even het stadje in kunnen. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt en ben ook even gaan liggen. We werden uiteindelijk na 2 uur pas weer wakker. Dan morgen nog maar even het stadje in. Dat is het fijne van vakantie en de tijd hebben. Het maakt allemaal niet veel uit.
Jeroen heeft inmiddels vrienden gemaakt met een werkneemster van de camping,. Ze begon zelfs te vertellen dat ze er sinds kort achter was gekomen te zijn geadopteerd. Je kan je voorstellen hoe lief en vriendelijk Jeroen met alle aandacht met deze vrouw staat te praten. Anyway, het is een vriendelijke vrouw en we mogen gebruik maken van haar pc om foto's op te laden. Yeah! Nu kunnen jullie eindelijk wat mooie plaatjes zien.
Morgen maar eens kijken of het lukt.
30/4 een heerlijk relaxed dagje. Een bakkie koffie in de zon, vriendelijke mensen ontmoet die ons nog wat tips gaven. Taos rondgelopen en gelunched bij de camper. Naast ons stond een oud barrel van een camper, waar ene Mark huishield. Kwam ons een fijne lunch wensen, terwijl hij al bezig was zn zelfgemaakte margeurita weg te tanken. Een typische vent, handelaar in kunst die tijdelijk in zn camper woonde, omdat hij 'in between houses' was. Daarna richting de Earthships gegaan, op advies vd mensen bij het koffiehuis. Dit zijn huizen die volledig gebouwd zijn van gerecycled materiaal en zelf voorzienend zijn wat betreft water, het verbouwen van groenten en fruit en het koelen en verwarmen van de woning. Het zijn indrukwekkende bouwwerken. Bij aankomst in New Mexico, zagen we ze in de verte ook al liggen. Lijkend op ruimteschepen, niet wetende wat het nou precies was. Totdat de dames bij het koffiehuis ons er op attendeerde er een kijkje te nemen. Fascinerend! We hadden van Seb al gehoord dat er zoiets bestond als aquaponic. Dit systeem gebruiken ze daar ook. Door het opvangen van regen en ijswater voeden ze de gewassen, welke het water zuiveren, zodat het gebruikt wordt voor het toilet. Om het water te kunnen gebruiken in de keuken en om het te kunnen drinken beschikken ze over een filtersysteem.
De gemeenschap in Taos is de grootste die er bestaat. Zullen we daar met zn allen een stuk grond kopen en er onze eigen Earthships bouwen? Wij zijn er wel voor in! :)
Einde vd middag nog even bij de vriendelijke dame van de camping geweest. Ze was erg benieuwd naar mij en Aimée. Ze heeft wel 100 keer gezegd hoe cute Aimée is. En dat was ze ook, want ze heeft de hele tijd liggen grijnzen. Ook van: 'ik weet dat ik heel schattig ben en iedereen me wil knuffelen'. Daarna geprobeerd foto's op de site te zetten. Wat een bevallingd is dat en het is nog niet echt gelukt. Mijn foto's zijn qua bestanden enorm en het internet is rete traag. Ik heb er savonds wel geteld 6 foto's op gezet en was het daarna helemaal zat. Heel jammer, want ik heb zulke onwijs mooie plaatjes met mijn groothoeklens gemaakt! Maar op de een of andere manier is het heel moeilijk deze op te laden.. Jullie zullen dus wat meer foto's van Jeroen zien. Wie weet komt er nog een moment dat ik mijn mooiste groothoek plaatjes kan delen, dit is in ieder geval een begin. Er staan er bij elk reisverslag een paar.
01/05 we vertrekken op tijd uit Taos, richting de Great Sand Dunes. We rijden een scenic route door het Carson National Forest, door de bergen. Hoe hoger we komen, hoe meer het gaat sneeuwen. Best spannend met zo'n camper. Uiteindelijk komen we weer in een dal terecht en is het sneeuwen ook weer opgehouden. Bij Callisto kruisen we een staatsgrens. We verlaten New Mexico en komen weer in Colorado. Nog een klein uurtje rijden en we zijn bij de Great Sand Dunes. Het laatste stukje vd weg er naartoe is al fantastisch! Je ziet een groot oppervlakte aan duinen, waarachter de Sangre Cristo Mountains liggen, nog bedekt met een laagje sneeuw. Een heel bizar gezicht. Wij zijn duinen gewend bij de zee. Hier liggen ze in de middle of nowhere, in een vallei omringt door bergen. Alsof een reus het idee had zijn tuin aan te leggen of een zandbak te maken. Alles ontstaan door weer, wind en rivier. We vinden een mooi plekje op de camping in het NP. Mooie zonsondergang met zicht op de duinen. Savonds een vuurtje stoken en sterren kijken. We werden uitgenodigd bij het vuurtje van de buren. Twee jonge gasten, waarvan er 1 al 5 jaar on the road is. Sinds zijn 17e werkt en leeft hij op straat. Het was gezellig, maar stiekem hoorde hij vooral zich zelf graag praten. Zijn vriend kwam nauwelijks aan het woord. Enfin, na een flinke fles bier, een liter ofzo, toch weer terug naar onze eigen stek, waar het kleine meisje lekker lag te slapen.
02/05 Jojanneke is jarig, gefeliciteerd! Op tijd opgestaan om de duinen te beklimmen. Het is een stralende blauwe ochtend, met een lekker zonnetje. Om 9h00 moeten we eerst met onze blote voeten door een stromend water heen, voordat we richting duinen kunnen. Zo en sich lijkt het net het strand, maar er is geen zee. Heel raar! We beginnen vol goede moed aan de wandeling. We zijn de enige! Fantastisch! Al ploegend lopen we het zand in. Allebei op ons eigen tempo. Jeroen gaat samen met Aimée voorop. Het is behoorlijk afzien zeg! Ik redde het niet om de top te halen. Jeroen liep gestaag door, maar het is een echte conditionele uitdaging. En laat ik dat nu net niet hebben! Ach, ik ben 3/4 gekomen en mag best trots zijn, al zeg ik het zelf! Het was heerlijk om in het zand te zitten, met niets dan alleen zand, een mooi uitzicht en jezelf met je gedachten. Dan kom je echt even tot rust, heerlijk!
Om 10h15 stonden we weer beneden. Intussen waren er al wat meer mensen gekomen, waaronder 2 bussen vol met scholieren. Dat was goed getimed, wij konden gaan.
Op weg naar Colorado Springs. We staan op een camping net voorbij Manitou Springs (weet je nog pap en knoet, 'oh Manitou, leer ons toch strijden...'). Heerlijk bosrijk aan een klein kreekje, vergezeld door eekhoorntjes en tijdens het avondeten zagen we zelfs een vos! Hier blijven we het weekend om Garden of the Gods en Pikes Peak te bekijken. Dinsdag op woensdag zijn we te gast bij tante Kitty in Peyton.

Inmiddels is het gelukt met uploaden van ook mijn foto's. Ik heb een kleine selectie gemaakt. Enjoy!

We hopen verder dat het jullie allemaal goed gaat. We leven mee met de mooie, maar ook spannende en verdrietige dingen!
Martijn, Esther en Fenna: we denken hier veel aan jullie! Sterkte met de laatste loodjes.

Geschreven door IJsselstijnUSA