Nu De afgelopen 3 dagen hebben we Bryce Canyon mogen bewonderen. Nadat we vroeg uit Capitol Reef waren vertrokken, kwamen we rond 12h00 aan. We hebben een plekje gevonden op de campground van het park, staan alleen uber scheef.. Dat nemen we dan maar even voor lief. Erg veel zullen we niet in de camper zijn. Hier zullen we twee nachten staan. Helaas is Jeroen zn telefoon overleden. Wat betekend dat we green muziek met hebben onderweg. Dat is wel even een bummer. Want een roadtrip zonder muziek.. Wie weet komen weet nog op een oplossing. We mogen verder niet klagen. Het weer is prachtig! Mooie blauwe lucht en een lekker zonnetje. Omdat Aimée haar slaapje doet, gaan we eerst uitgebreid lunchen en lezen we nog wat. Eind van de middag lopen we met de wagen vanaf de camping zo naar de rim toe om alvast wat van de sfeer van Bryce te proeven. Het uitzicht is adembenemend mooi! Een enorme wit/oranje Canyon met door erosie en vries en dooi ontstane pilaren (hoodoos). We lopen een stuk langs de Canyon op een geasfalteerd pad. Jeroen gaat na het eten naar een lezing over de sterren/melkweg en hoopt dan met een telescoop nog het een en nader te bewonderen. Ik ga vroeg in bed nog wat lezen. Morgenochtend vroeg doen we een wandeling in de Canyon.
We staan vroeg op om een wandeling te maken van ongeveer 2 uur door de Canyon. Het is vandaag onze trouwdag. Alweer vier jaar geleden.. En wat is er nou mooier dan je trouwdag te vieren in Bryce Canyon! Ik heb er ontzettend veel zin in, nadat ik gister het uitzicht gezien heb. Het weer is wederom ontzettend mooi, met een stralend blauwe lucht, wat een zegen! Jeroen is de gelukkige Aimée te mogen dragen. De buikdrager is echter wat minder comfortabel bij wandelingen in hoogteverschillen. Gelukkig heb ik de slendang van MS ook mee en besluiten we deze te proberen. Omdat het uitproberen van nieuwe draagmethodes bij Aimée een uitdaging is gebleken, toen ik dat thuis al eens voor de afwisseling wilde proberen, nemen we voor de zekerheid de buikdrager ook maar mee. Voordat we bij de wandelroute aankomen, lopen we eerst een stuk langs de de rim. Aimée heeft het al kletsend prima naar de zin. Gelukkig, zij is duidelijk ook ouder en wijzer geworden ;) Het wandelpad leid ons naar beneden tussen de hoge hoodoos door. Wat een ervaring! Je ziet er tussen nog een heleboel groen. Het is bijzonder om te zien dat er ook bomen wortels zetten in deze enorme steenmassa's. Het laatste stuk van de wandeling is een uitdagende klim omhoog, maar zeker de moeite waard. Aimée is ondertussen een soort van ingedut. Wat verradelijk is, want op het moment dat Jeroen stopt met lopen, merk je dat ze zich verzet. Doorlopen is dus wel vereist. Als we boven aankomen, puffen we even uit op een bankje om te genieten van het uitzicht. Niet veel later komt er een ranger aan, welke een geologisch praatje zal gaan houden. We blijven even hangen. De man blijkt een professor te zijn en weet een hoop over het ontstaan van de Canyon en heeft met name een hoop te vertellen over de Dinousaurussen die hier geleefd zouden hebben. Het is een aardig praatje, maar we zijn wat sceptisch. Smiddags rusten we uit bij de camper en doen een spelletje. Aimée slaapt een gat in de dag. Eind vd middag doen we een drankje ter ere van onze trouwdag. Morgen doen we nog een scenic drive en gaan daarna naar een luxe camping om te douchen (!), dit hadden we inmiddels al bijna een week niet gedaan, omdat de campings in de nationale parken alleen toiletten hebben. Ook moeten we onze was doen en wat updates via het internet regelen. Hier kunnen we even heerlijk bijkomen. Dat hebben we dan ook goed gedaan! De zon scheen hard, er stond alleen een aardig koud windje. Achteraf een venijnige, want Aimée is weer een snottekoppie.
De volgende dag staan we wederom vroeg op om naar Zion te vertrekken. Nadat we het oliepijl bij een plaatselijk tankstation en garage kunnen laten checken gaan we op weg. We komen aan de Oost kant van het park binnen. Deze route is fantastisch! De bergen hebben een systematisch geruit patroon, alsof deze er in zijn gesneden. Andere bestaan uit vele dunne aardkorsten. In ons boekje stond terecht : "alsof je naar een stapel pannenkoeken kijkt". We moeten door 2 tunnels heen, gemaakt in 1920 en dus niet afgestemd op de hoogte van de campers van tegenwoordig. We moeten er extra voor betalen en mogen alleen 1x heen en weer. Bij de tunnels staan een aantal rangers die de doorstroom regelen. Als we dan eindelijk de tunnel in mogen moeten we precies in het midden rijden. Het is er verder pikkedonker, af en toe een opening met zicht op de bergen. Het lijkt een eeuwigheid te duren, ik vind het maar niks. Ik zit naast Aimée achterin en ben benieuwd hoe ze zal reageren. Ze ligt stil in haar bakkie en zodra we de tunnel uit zijn, laat ze weer een van haar mooie glimlachen zien. Zo van: 'he, dat was gek, maar ik ben wel weer blij je te zien!'
Bij de ingang stond al direct dat de campings vol zijn. Op advies van Marije toch de stoute schoenen aan gedaan en gevraagd of er stiekem niet toch een plekje was. En jawel, er was een cancellation voor 1 nacht! Yeah :) rond twaalven staan we op een mooie plek tussen de bergen. Super fijn. De pendelbussen die door het park rijden, om auto's te beperken, zijn op loopafstand bereikbaar. Smiddags maken we daar fijn gebruik van en stoppen we op een aantal mooie plekken, waar we onder andere de condor zien vliegen. Wat een enorm beest! Ook lopen we nog een wandeling langs de virgin river. Het doet ons denken aan de Gorges du Verdon. Alleen dan toch anders ;) het is prachtig en fijn om bij een rivier te zijn.
Op de terugweg in de bus, maakt Aimée vriendjes met een 9 maanden oude Duitse baby. Ze lacht en schatert wat af. Het is leuk om te zien dat ze zo gericht is op sociale contacten. En babies en kinderen zijn dan met name favoriet.
De camping is een fijne plek, waar we af na toe een hert voorbij zien komen. Savonds heeft Aimée het zwaar en komt maar moeizaam in slaap. Vreselijk om dr zo te moeten laten huilen. Af en aan duurde het met wat troost momentjes ruim een uur voordat ze in slaap viel. Het kleine schatje.. Het is echt haar manier om afscheid te nemen van alle gezelligheid. Daar zijn weer inmiddels wel achter, maar het blijft vervelend.
Morgen gaan we alweer door richting Lake Mead en Las Vegas. Lake Mead is om het weekend uit te rusten en te zwemmen. Het zal nog wel een stukje warmer worden. In Vegas blijven we een nachtje, om even de sfeer te proeven. Met een baby kan je daar niet zoveel :)

Geschreven door IJsselstijnUSA