Vandaag was een HEERLIJKE dag. En niet voor niets met hoofdletters. Bijna alles klopte. Oké… mijn mobiel was niet opgeladen toen ik vertrok. Omdat de stopcontacten in ‘de gevangenis’ buiten mijn cel waren durfde ik mijn spiksplinternieuwe mobiel daar niet zomaar neer te leggen. Niet fijn omdat je heel afhankelijk bent van je mobiel voor het vinden van de route, boeken van hostels, contact met thuis, etc etc.
En ik moest vertrekken zonder ontbijt, omdat er nergens iets was. Maar verder klopte vrijwel alles!

Dat ontbijt vond ik alsnog na 2 uur lopen, in het restaurant van een golfclub. Na het Spartaanse leven dat ik de laatste tijd lijd (bewust met lange ij😀) was dit echt het summum. In de zon, een luxe omgeving en lekker eten. Heb er leuk gekletst met een Nederlands echtpaar dat met de camper op vakantie was en daar een dagje kwam golfen.

Een paar uur later kwam ik in Santo Domingo de la Calzada. Een mooie oude plaats, met een gezellig terras. Daar heb ik een heerlijke geitenkaassalade gegeten. Heel welkom na alle ongezonde dingen die ik de laatste dagen op heb (een hoog gehalte aan zoet en vet, als ik zo doorga kom ik ondanks al het gewandel dikker thuis..). Ik raakte in gesprek met een Spaanse pelgrim, ze kwam al snel bij me aan tafel zitten. Onderweg contact maken kan heel gemakkelijk zijn!

Het weer was heerlijk vandaag, een zonnetje en niet warmer dan 16 graden. Ik heb tussendoor dus weer lekker liggen lezen.

Ook de aankomst in Grañòn was prettig, het is een klein, overzichtelijk dorpje met één terras. De hostel is leuk, het is een donnativo, dus je betaalt wat je het waard vindt. Ik lig op een soort slaapzolder. Het wordt gerund door een echtpaar, dat het vanuit sociale overwegingen lijkt te doen. Zo serveren ze aan iedereen die er slaapt een gezamenlijk diner. Ook Barbara zit weer in deze hostel, met haar ben ik voor het eten even gezellig wat gaan drinken.

Het eten daarna was wel oké, jammer dat de akoestiek in de ruimte slecht is, waardoor het niet altijd makkelijk is elkaar te verstaan in al die vreemde talen. Maar het blijft bijzonder om met zo’n internationaal gezelschap aan tafel te zitten. Als de kerkklokken 22.00 slaan, is het (net als in de meeste hostels) verplicht bedtijd dus gaat het licht uit. Mijn e-reader is verlicht, dus ik kan nog even lezen.

Geschreven door Erna.in.de.zon