Volgens plan ging ik vanmorgen al vroeg weg, al voor het licht werd was ik aan het lopen. Veel anderen waren me echter al voorgegaan, ik hoorde dat in de grote hostel veel mensen al om 6 uur opstonden. Blij dat ik daar niet sliep!

Het begon goed, ik liep kilometers lang lekker door over een mooi weggetje dat tussen wijngaarden en olijfboomgaarden door kronkelde. Al snel kreeg ik een mooi cadeautje: twee herten die voor me overstaken. Prachtig!

Rond 11.45 was ik in Viana, mijn optie om te eindigen als ik geen zin meer had. Maar ik voelde me goed, dus de 12 kilometers zonder hoogteverschil die ik toen nog moest, leken een makkie.

Ik heb daar ook even geluncht, samen met Carmen en Elena, twee jonge Spaanse meisjes. Ze vroegen hoe oud ik was, hun moeders bleken ongeveer even oud te zijn. (‘But you look so much younger than my mum’.. ja, het leek een goede dag te worden vandaag, haha). Grappig dat ze me u daarna ineens om advies gingen vragen terwijl ze dat de dagen daarvoor nooit deden (‘Now that I know you are as old as my mum, can I ask you what I should do with…’)

Oké… so far voor de hoogtepunten. Daarna ging de zon schijnen, werd het weer behoorlijk warm en moest ik nog een pokkeënd lopen! Logroño is een grote stad, met als nadeel dat je na het bereiken van de stadsgrens nog een flink aantal kilometers moet voor je er bent. En mijn voeten deden inmiddels behoorlijk pijn, op allebei zit nu een grote blaar. Ook niet heel vreemd natuurlijk, ik heb in totaal inmiddels ruim 160 km gelopen.

Ik heb mezelf getroost door weer een kamer voor mezelf alleen te nemen. Ook omdat morgen weer een tocht van 29 km gepland staat, waarvoor iedereen wellicht weer om 6 uur op gaat staan. Ik weet nu nog niet of ik die ga doen, maar zo vroeg op is sowieso niet mijn bedoeling.

‘s Avonds ben ik met een internationaal groepje de stad in gegaan om pintxos te eten (soort tapas), natuurlijk vergezeld van Rioja. We zitten immers in de hoofdstad van dit wijngebied. Er zijn oa mensen bij uit Californië, Korea, Frankrijk, Duitsland, Spanje en Brazilië. Dat alleen al maakt het een bijzondere avond. Als ik naar huis wil gaan kom ik de oudere heren uit Mallorca weer tegen, wat me verbaast, omdat ik hen nergens heb zien lopen. De aap komt al snel uit de mouw: zij leggen ook hele afstanden met de taxi af!

Ik lig vrij laat in bed voor caminobegrippen, het is bijna middernacht als ik tussen de lakens kruip.

Geschreven door Erna.in.de.zon