Ook vandaag hebben we weer feest, vandaag is Rein jarig. We hebben allemaal de tekst van een Surinaams verjaardagslied en zingen dat uit volle borst zodra Rein bij het ontbijt arriveert. Daarna genieten we weer van taart.

Deze ochtend regent het pijpestelen, maar de timing is goed, want we hebben toch niets op het programma staan. Ondanks de regen is het wel warm.

Tegen 12 uur stappen we in het busje en gaan op weg naar Paramaribo. Het eerste gedeelte van de vakantie zit er helaas op, we gaan het binnenland verlaten.

Onderweg zien we een aantal luiaards op hun kop in de bomen hangen. Het zijn bijzondere beesten, ze gaan maar eens per week poepen. Maar aangezien ze er dan een halve dag over doen om omlaag te komen is dat wel weer efficiënt natuurliijk.

Er zijn veel plaatsen in Suriname met Nederlandse namen, Domburg is er een van. Het plaatsje is vooral bekend vanwege de jaarlijkse zwemwedstrijd van 23 km naar Pramaribo. Helaas is vandaag alles gesloten, dus in het plaatsje is nu niet zo veel te zien. Het is de geboorteplaats van Bouterse.

We passeren de marinebasis, met daarachter de rechtszaal waarin het proces van de decembermoorden werd gevoerd. De rechtszaak werd natuurlijk stopgezet door Bouterse, die zelf hoofdverdachte in de zaak was. De officiele reden was de staatsveiligheid. Zijn tante woont er ook, Mevrouw Sarafina heeft veel goudconcessies. Het klinkt allemaal nogal corrupt.

Bij aankomst in Paramaribo laat het weer nog steeds te wensen over, dus gaan we met z’n zessen een drankje doen bij ‘t vat, een favoriete plek van KLM stewardessen.

‘s Avonds heeft Anneke afgesproken met de nicht van de schoonmaakster op haar werk en ik mag mee. Miriam is Javaans-Surinaams en komt ons bij het hotel ophalen met haar auto. We gaan eten in ‘Blauwgrond’, een wijk waar veel warungs (javaanse eethuisjes) zijn. Het eten is bijzonder en heel lekker! Miriam is heel erg gastvrij, ze wil persé betalen en neemt ons na het eten nog mee voor een tourtje door de stad. We rijden over de Bosjebrug naar Crommewijne. De brug is hoog en veel mensen plegen er zelfmoord. In het donker is de skyline indrukwekkend met de vele lichtjes. Eenmaal thuis aangekomen beginnen mijn darmen nadrukkelijk te protesteren, kennelijk was het eten toch iets té lokaal voor me.

Geschreven door Erna.in.de.zon