De hele nacht plenst het, maar gelukkig is het ‘s ochtends droog genoeg om de geplande boottocht in Bikipan te maken.

We starten in de Nickerierivier, omlijst door rode mangrovebomen met hoge steltwortels. Nadat we onze boot over een soort helling in de smallere kreken hebben getild, zien we alleen nog zwarte mangrovebomen, waarvan de wortels omhoog groeien uit het water.

De zoetwaterkreken waar we doorheen varen zijn een kraambed voor eitjes en vissen, die als ze groter zijn terugzwemmen naar de zee. Er zijn veel bomen dood, omdat het water te zout is geworden door de aanleg van de weg. Het zou misschien troosteloos moeten voelen, maar vreemd genoeg heeft dat ook wel weer wat. Ik voel me alsof ik rondvaar in de tropische versie van de documentaire over de Oostvaardersplassen.

We hebben geluk dat we heel veel vogels zien vanwege het lage waterpeil. De vogels prefereren normaal gesproken vanwege de getijdeverschillen de zee, omdat ze daar gemakkelijker vis kunnen vangen. We zien verschilllende buizerdsoorten, zwaluwen, de grote Annie, (fel)rode Ibissen, mooi gekleurde spechten, zenuwachtige kolibries, ijsvogels en zilverreigers. Helaas is mijn iPhone niet heel geschikt om vogels te fotograferen, gelukkig zitten in onze groep mensen met goede camera’s. Er zitten prachtige foto’s tussen.

Naast alle vogels zien we ook doodskopaapjes, ze springen van tak op tak. De springvissen maken duidelijk waar hun naam vandaan komt, we zien ze opspringen uit het water.

Midden in het water meren we aan bij een hut op palen, hier houden we even pauze. Daarna varen we naar een grote kolonie rose flamingo’s, prachtig om te zien. Onze gids checkt even de visnetten, ze zitten vol tilapiafillet.

Opvallend is dat in het Hindoestaans dat ‘Mandje’, onze bootsman spreekt met zijn collega’s ook wat Nederlandse woorden doorklinken: o.a. het woord telefoonnummer en de tijdsaanduiding. Vraag is hoe dat komt, misschien bestonden deze woorden nog niet toen ze naar Suriname kwamen? Het aantal talen dat men hier spreekt is sowieso indrukwekkend, iedere etnische groep heeft zijn eigen taal, daarnaast spreekt iedereen Surinaams (Sranantongo) en spreken de meesten ook nog goed Nederlands.

‘s Middags stappen we weer in ons busje dat ons in een aantal uren terugbrengt naar Paramaribo.

Geschreven door Erna.in.de.zon