Vandaag is medereisgenote Connie jarig. We verassen haar met een serenade voor haar huisje, Kenneth speelt gitaar. Erg leuk! Daarna gaan we weg van Isadoo, een boot- en bustocht van in totaal 3 uur voert ons naar Brownsberg. Onderweg zien we weer veel primitieve hutjes. Ook komen we langs een plaats waar goud wordt gewonnen. Op veel plaatsen in Suriname zijn proefboringen gedaan. De grond waar goud zat, is aan Surinamers verkocht. Zij verhuren de grond aan Brazilianen die nu het goud winnen. Op het eind is de weg erg hobbelig. Vooraf worden we gewaarschuwd dat we waarschijnlijk uit moeten stappen omdat de bus het anders niet redt, maar dat valt mee.

Ons nieuwe verblijf bestaat uit twee primitieve vervallen blokhutten, het voelt als een goedkoop schoolreisje. We slapen nu met drie personen op een kamer in stapelbedden. Het uitzicht op het meer is wel mooi.

We maken een stevige wandeling naar de waterval, het is drie uur klimmen en dalen. Onderweg vertelt Kenneth over het gebied: er zitten 8 aapsoorten, die hierheen moesten verhuizen toen de stuwdam werd aangelegd. Sindsdien is dit een reservaat. Veel andere dieren zijn toen verdronken. We horen een gifkikker, waarvan het gif (curare) door indianen wordt gebruikt op hun pijlen. We zien bijzondere bomen: een rubberboom en een telefoonboom waarvan de stam een klankkast is door zijn vreemde vorm. Als je er op slaat klinkt het geluid heel ver. Als je de code kent kun je zo ook alarm slaan. Verder kom ik er achter dat Tarzan niet aan lianen slingert maar aan luchtwortels. Lianen zijn hier ook, maar daar kun je echt niet aan slingeren.

‘s Avonds eten we weer vis met bami (eigenlijk spaghetti). Het eten begint eentonig te worden. Het is óf kip óf vis, en rijst óf bami.

Geschreven door Erna.in.de.zon