Het ontbijt vandaag bewees weer dat ze ook in Brazilië helemaal op de hoogte zijn van de laatste trends: het was erg uitgebreid, veel fruit, chiazaden, glutenvrije cake etc etc. Helemaal hip en biologisch.

Vandaag hebben we een excursiedagje en bekijken we de hoogtepunten van de Chapada Diamantina samen met een gids. Achteraf gezien niet onze favoriete dag, omdat je toch vrij veel in de auto zit. Maar we hebben wel mooie dingen gezien!

Door de regen zijn de wegen lastig te berijden, het is net zo glad als bij ons wanneer het gesneeuwd heeft. Allereerst gaan we naar de Rio Mucugezinho, waar vroeger net als bij veel andere rivieren diamanten werden gewonnen. Pas in 1995 is dat hier gestopt. We lopen naar de waterval: de Poco do Diabo. Het is nog best een uitdagende tocht met een hoop geklauter over stenen, maar wel echt de moeite waard. Heeeel mooi!

Daarna vertrekken we naar een grote grot, de Gruta de Lapa Doce, met stalagmieten en stalagtieten. We lopen er doorheen van begin tot einde, meer dan 800 meter. Indrukwekkend! Vooral wanneer we verzocht worden om onze zaklamp uit te doen: het is aardedonker en we horen alleen de waterdruppels vallen die de nieuwe stalagmieten vormen.

De lunch krijgen we in een heel afgelegen restaurant waar we
ondanks onze toeristische trip de enige buitenlanders zijn. Het is een uitgebreid all you can eat buffet met oa cactusgroente (dus niet het fruit, maar de plant zelf) en een prutje van groene (dus onrijpe) bananen dat vreemd genoeg op vlees lijkt. Lekker!

Met een gevulde maag gaan we naar de Gruta Azul, die nogal tegenvalt, ook omdat de entreeprijs stevig is. In deze grot ligt een 60 meter diep meer. Het is vooral mooi als de zon erin schijnt, waardoor het water heel blauw is, maar dat zit er vandaag niet in. We gaan zwemmen in de rivier vlakbij. Het water is lekker fris, maar de grond is echt heel warm, alsof er een vulcaan onder zit. Vreemd! We horen dat het waarschijnlijk komt doordat het biologische materiaal dat uit de bergen is gekomen door de regen is gaan gisten. Ook hier zitten vissen die in je bijten, alleen zijn ze hier wat groter dan in de Pantanal en dat voel je. Gelukkig bijten ze alleen als je stilstaat, dus we blijven bewegen. Wat ook leuk was, was dat we nog een Braziliaans meisje een beetje hebben leren zwemmen. Haar moeder probeerde het haar bij te brengen, maar die kon het zelf nauwelijks. Zwemmen wordt hier echt anders geleerd dan bij ons! We merken dan ook dat sommigen vrij onzeker zijn in het water.

Als laatste beklimmen we nog de Morro do Pai Inácio, waar we het beroemdste uitzicht hebben van de Chapada Diamantina: een reeks ronde bergen. Dit is waarom we naar de Chapada Diamantina wilden en het is ook echt heel mooi. Eigenlijk wilden we hier de zonsondergang bekijken, maar ja: zonder zon gaat dat niet lukken.

Als we thuis komen regent het enorm hard, zo'n buien kennen we in Nederland nauwelijks. Zelfs onder de plu zijn we na 10 meter lopen kletsnat. Dus besluiten we maar om in onze poussada te eten. Ook leuk!

Geschreven door Erna.in.de.zon