Bij het wakker worden merkte ik het meteen: ik zit niet lekker in mijn vel. Gisterenavond was druk, de groep bekenden wordt steeds groter. Het voelt alsof ik een stapavond heb doorgebracht op Chersonysos (maar dan zonder de pikante details). En dat voelt niet goed. Ondanks mijn privékamer sliep ik slecht, de wanden waren dun en het was erg onrustig. Ook mijn pijnlijke voeten hielpen niet. Ik vraag me af of mijn hakken wel zonder pedicure gaan herstellen. Ik gebruik al een paar dagen flink wat voetencreme, maar dat schiet niet echt op. Van de blaren heb ik minder last.

Daarom besluit ik het er maar eens van te nemen, rustig op te starten en slechts 12 km te lopen. Daardoor verlies ik het contact met de groep mensen die ik nu regelmatig zie, dat is spannend, maar wel beter voor me.

Na het ontbijt in een barretje loop ik nog even de stad in, in de hoop gemakkelijke sandalen of een pedicure tegen te komen. Maar helaas. Ik duik ook nog even de kerk in, erg mooi en heerlijk rustig.

Vervolgens begin ik aan een pijnlijke, eenzame wandeling, bij iedere stap voel ik met name mijn gescheurde hielkloven. De weg zelf is ook de minst mooie tot nu toe: een uur om Logroño uit te lopen en daarna een groot deel zelfs langs een snelweg. Wel leuk dat ik langs een aantal wijnhuizen kom. Maar ik voel me de hele tijd net Bridget Jones in de openingsscène (helaas zonder drank en chocola, wèl met het zelfmedelijden).

De hostel is een hele fijne verrassing: ik lig op een 9-persoonsslaapzaal, maar er is een balkon en een gezellige gemeenschappelijke keuken. De sfeer is goed. Ik kom er zowaar een Nederlander tegen, Wout (33, Amsterdam, heeft ontslag genomen en worstelt nu ook met ‘hoe verder’). Hij heeft 4 dagen moeten rusten in Pamplona vanwege een blessure. Dat komt toch vrij regelmatig voor. Samen met hem en de Duitse Barbara (in de 40, loopt de camino vanwege haar dochter met anorexia, dat relativeert mijn gedoetje meteen behoorlijk…) ga ik uit eten. Na al die dagen vrijwel geen Nederlanders gezien te hebben, zit daar ook nog Loyd (60) uit Rotterdam. Die doet de luxe camino-versie: hij loopt zonder bagage van hotel naar hotel, zijn koffer komt na met een taxi.

Zoals gebruikelijk moeten we om 22.00 uur binnen zijn bij onze hostel. Dat lukt maar net. Uiteindelijk sluit ik de dag dus toch nog leuk af!

Geschreven door Erna.in.de.zon