Vandaag en morgen staan bezoeken aan dorpjes langs de rivier gepland: vandaag een heidens dorp, morgen een katholiek. We gaan naar een ander dorp dan oorspronkelijk gepland omdat de waterstand te laag is. Het leuke is dat de mensen daar toeristen helemaal niet gewend zijn. Dat ze heidenen zijn blijkt vooral uit het feit dat we door de toegangspoort moeten lopen om slechte geesten af te schudden en de offerplaatsen op verschillende plaatsen in het dorp. De poort heeft nu zes weken geen bovenkant, omdat er iemand gestorven is. Normaal gesproken worden lijken na twee weken begraven, bij belangrijke mensen duurt het nog veel langer. De stank van het ontbindende lijk wordt met kruiden gemaskeerd. Ook interessant is hoe de erfenis wordt verdeeld: een stukje van het lijk wordt op een plank gespijkerd, die plank wordt door twee mannen op hun hoofd gedragen en dan wordt steeds opnieuw de vraag gesteld voor wie dat stukje nalatenschap is. De plank wiebelt dan ja of nee bij de genoemde naam. En dit doen ze dus nog steeds!!

Alles gebeurt in de rivier: wassen, afwassen etc. Gelukkig hebben ze wel een aparte plaats om hun behoeften te doen. Ze leven van hun ‘ ‘kostgrondje’ in de jungle waar ze hun groente verbouwen. We zien hoe een cassavebrood wordt gemaakt. Verder zien we veel suikerriet, calebassen (waar ze schaaltjes van maken), Aloe Vera, een rode vrucht waarmee indianen zich insmeren tegen insecten (daar komt de naam roodhuiden vandaan), palmen voor palmolie en tuintjes met daarin veel medicinale kruiden.

Hoogtepunt voor mij is het bezoek aan het kleuterschooltje. Zo schattig!! Daar leren de vier-jarigen voor het eerst Nederlands. Sowieso zijn alle chocoladekindjes die rondlopen natuurlijk supermooi!

Na de lunch met cassavesoep gaan we heerlijk zwemmen in de rivier. Daarna gaan we wandelen. Mooi om de Indipipa boom te zien, waar de indianen hun pijp en tabaksvloeitjes vandaan halen. Uit de zijkanten zijn stukken voor een korjaal gehakt. Ook zien we een kostgrondje waar van alles door elkaar heen is geplant, zodat er geen ongedierte op af komt.

‘s Avonds zingen we liedjes bij een kampvuur. Kenneth speelt gitaar. Dit is een van de zeldzame keren dat ik echt merk dat ik jonger ben: veel liedjes in de categorie ‘Sofietje met een rietje’. Maar ook leuk en heel gezellig!

Geschreven door Erna.in.de.zon