Na weer een onrustige nacht met veel spier-spasmen in mijn rechterbeen, stapte we rond 9.30 op de fiets en begon de dag met stevige heuvels en een afdaling naar Le Puy. Daar aangehaakt op de "Voi verte" die alleen maar steeg, niet schokkend. De ondergrond was alleen een beetje zacht, dat toch wel energie vretend was. Deze oude spoorlijn had mooie tunnels, die verrassend lang waren. Op het punt waar wij het fietspad verlieten, zaten we op een hoogte van 900 meter. We dachten dat het vandaag mee zou vallen. Hoe anders was het. Als we geluk hadden mochten we hopen op een daling waarvan je wist dat je die weer moest klimmen, hopend dat het een keer niet zo zou zijn. Was er geen afdaling, ging de weg omhoog en meestal steil omhoog met percentages die we gisteren (tot en met 10%) ook hadden tot een hoogte van 1300 meter. Alleen de laatste 8km van de 73km etappe ging steil.... omlaag via een drukke N-weg. Gelukkig dook er aan het begin, meteen een trekker met hooi voor ons. Af en toe vloog er wat losse hooi voorbij. Voordeel van de trekker voor je, is wel dat het overige verkeer niet met 90 km/h, lees 110 km/h, langs je raast. Allemaal achter de trekker, totdat het overige verkeer kon inhalen. Wij bleven met 30 km/h lekker achter de trekker, rustig en uit de wind, afdalen. In het dorpje "Langogne", zette de boer de trekker even aan de kant om iets na te kijken. Bij het uitstappen keken we elkaar lachend aan. Een stukje verder onze slaapplaats. Wel aan de grote weg, we hadden al vroeg gereserveerd, dus kamer 1. De kamer lekker rustig aan de achterkant.. een personeelslid heeft mijn, Dennis, tassen naar boven gedragen. Ik was aan het einde van mijn latijn. Eerst even bijgekomen, daarna lekker heet en lang gedoucht en voel me weer klaar voor morgen. Helma lijkt minder last te hebben, de bikkel.

Geschreven door Dennis-en-Helma