'Rain is comin' hoor je van alle kanten roepen en ook aan iedereen op straat zie je dat de regen er zit aan te komen. Winkeltjes worden opgedoekt, vrouwen met boodschappen op hun hoofd gaan een versnelling hoger stappen, kookpotten en cilinders worden binnengedragen en ook alle bijna droge was wordt van de draad gehaald. Ook ik zag de bui aankomen en trapte wat harder op de pedalen van mijn fiets. Toen ik de zandweg insloeg, voelde ik de eerste druppel. 3 minuten later zette ik mijn fiets onder het afdak. Net op tijd want de hemelsluizen gingen open. De bui was weer al eens de moeite waard. Met het bijhorende gerommel van de donder boven mijn hoofd verstond ik mezelf niet meer toen ik in de kamer stond. Die golfplaten maken het geluid van de regen duizend keer erger dan het eigenlijk is.

Vorige week zaterdag maakte ik 's nachts de eerste zware onweersbui mee. Nu is het al (bijna) dagelijkse routine. Leila had gelijk toen ze zei dat zaterdag 'de regendag' is. Dit werd vandaag dubbel en dik bevestigd. Zowel 's nachts, 's morgens als 's avonds was er een zware regenval. Het zijn hier heuse onweersbuien waarbij liters water uit de lucht vallen. De 'straten' veranderen plots in wildwaterbanen. Het valt op dat er tijdens zo'n hevige bui niemand naar buiten komt, maar eens de regen opgehouden is, gaan de mensen gewoon verder met hetgene waarmee ze bezig waren. Alsof er geen regenbui geweest is... . Zo ook op het project: eenmaal de bui voorbij, stormen de kinderen naar buiten om verder te voetballen. Voetbal op een modderveld waarvan de helft één grote plas is. Dat is plezier verzekerd! Wat een geluk dat mijn teva sandalen wel tegen een stootje kunnen!

Geschreven door Avontureninbeeld