Een ontbijt om duimen en vingers af te likken: eerst een rijk gevulde kom met fruit: ananas, appel, banaan en papaja (wat op zich al bijna een hele maaltijd was) en daarna kwam er ook nog bruin getoast brood met een gebakken eitje en confituur. Ik heb mijn buik rond gegeten! Dat was ook nodig want er stonden 2 grote uitstappen op het programma: Kakum National park en Elmina Castle. In het begin twijfelden we nog of we ze wel allebei gingen doen omdat het dan misschien te druk en te vermoeiend ging worden. Maar wat zouden we laten vallen? De keuze was te moeilijk en op aanraden van de Nederlandse pensionuitbaatster deden we ze allebei! We namen ons wel voor om ditmaal een taxi te regelen in plaats van nogmaals honderden trotro’s te nemen. Lekker gemakkelijk. Gisterenavond in het laat hebben we alles geregeld en vanmorgen om half 8 stipt stond de taxichauffeur klaar. Het 'te laat komen op een afspraak' zit precies meer ingebakken in het noordelijke deel van Ghana. En net nu hadden wij daar voor één keer eens op gerekend, want wij waren nog druk bezig met het ontbijt.

Eens vertrokken, zaten we weer voor een (lange) tijd in de taxi. Het letterlijke reizen begint een beetje tegen te steken. Onderweg maakten we een tussenstop bij de bank om voor de laatste keer geld te pinnen en daarna reden we in één stuk door naar Kakum National Park. Eindelijk terug de jungle in! We reden op rode wegen en passeerden dorpjes, maar veel groen was er nog niet te zien. Geen oerwoud te bespeuren in de ganse omtrek! We werden er wat moe van! Maar toen stonden we ineens aan de toegang tot het park. Verborgen achter groene takken en bladeren was er daar: 'de poort naar de jungle'. Alles was uit hout en bamboe gemaakt. Het eerste gebouw waar we door moesten was het Kakummuseum. Er stonden beschilderde borden, uitgesneden in de vorm van dieren en bomen om je de indruk te geven dat je nu wel echt in de jungle komt. Dit had ik helemaal niet verwacht van het Ghanese toerisme. Een Ghanees museum kan dus wél mooi, duidelijk en interessant tegelijkertijd zijn! Zeker een half uur heb ik er rondgelopen om te kijken naar de didactische voorwerpen en de verhalen met de bijhorende illustraties. Het waren korte stripverhalen over ‘hoe de luipaard aan de vlekjes op zijn vacht komt’ of ‘waarom de papegaai een gekleurde staart heeft’. Kleine dorpsverhalen die werkelijk verteld en wijsgemaakt worden aan de bevolking.

Toen er iets meer bezoekers waren, riep Lotte me naar buiten en konden we vertrekken op onze tocht door de jungle. Bij de bezoekers waren twee al wat oudere Belgische mannen en een vrouw (van de kanten van Lochristi) waar we op de wandeling gezellig mee konden babbelen. De weg steeg langzaam, we moesten immers op een bepaalde hoogte geraken om over de hangbruggen te wandelen. Uit medeleven met de oudere wandelaars werden er voldoende tussenstops ingelast. De gids nam ons op sleeptouw met weetjes over de bomen en planten die we onderweg tegenkwamen. Het ging van hout dat gebruikt werd om fufu-schalen en stampers te maken tot een sap van een boom waar de mannen sterk van werden. Het deed me en beetje denken aan de tijd in Suriname toen ze, door met de machette op de kankantree te kloppen, seinen gaven aan een groep mensen enkele kilometers verderop. Ook hier kwamen zulke bomen voor. En toen was de pracht van het woud te zien: de grote hangbruggen! In Suriname was er geen enkele hangbrug in het regenwoud. Gelukkig kan ik nu zeggen dat ik over een hangbrug in het tropisch regenwoud gewandeld heb. Het was een opeenvolging van 7 bruggen, in totaal 355 meter lang en op een serieuze hoogte. Iemand met hoogtevrees kan deze bruggen best mijden. Verbazingwekkend hoe stevig alles is vastgemaakt en wat een uitzicht! Jammer dat we geen dieren zagen, maar de omgeving was echt wel de moeite waard.

Terug beneden namen we nog een kijkje in de winkeltjes om daarna weer de taxi te nemen naar de volgende bestemming: St-George Castel of Elmina Castle. Het grootste, oudste en meest interessante fort aan de Ghanese kust. Maar ook tijdens deze rit konden we niet ontsnappen aan de aandacht van de mannelijke Ghanezen. Dit keer waren het politieagenten. We werden aan de kant gezet bij de politiebarrière. Niet om te betalen of ter controle, maar gewoon om een babbeltje te slaan met 2 blanke meisjes. Ook bij het fort was het niet veel anders. Nog voor de deur van de taxi openging, stonden er al 8 mannen te wachten. Op dat moment geldt: 'ons niet laten doen en gewoon verder gaan'. Dat is niet zo eenvoudig. Die aandacht is helemaal niet leuk en ook wat beangstigend. Gelukkig bleven ze staan buiten de kasteelmuren en konden wij binnen de muren genieten van een cultureel bezoek. Voordat we met de rondleiding startten, konden we de historie van het fort bekijken in het museum. Daarna werden we door kamers, gangen, plaatsjes en binnenpleinen geleid. Telkens met een bijhorende, duidelijke uitleg over hoe het er vroeger aan toe ging. Dit gebouw is onder meer door Europese koloniale machten gebruikt voor slavenhandel. Vandaag de dag is het een museum en gewaardeerd als Werelderfgoed. Af en toe mochten we dingen uitproberen zoals een kogel opheffen (waarbij Lotte haar 2de broek scheurde) en opgesloten worden in de kille gevangenis. Op het dak hadden we een mooi uitzicht: aan de ene kant de zee met de waaiende palmbomen en het geluid van de golven, aan de andere kant de stad. Na een uurtje in het fort te zijn, namen we de taxi terug naar Ko-sa Beach, onze verblijfplaats, om daar het zeewater in te duiken. Eindelijk verfrissing na die zweterige ritten en wandelingen! Na het avondmaal hebben we ons gesetteld op het terras met een wijntje. Daar hadden we een gezellige babbel met een Nederlandse man en zijn moeder (die al 11 keer naar Ghana is gekomen om steeds opnieuw vrijwilligerswerk te doen in 'Hand in Hand Nkoranza').

http://kakumnationalpark.ghana-net.com/
https://theculturetrip.com/africa/ghana/articles/ghana-s-slave-castles-the-shocking-story-of-the-ghanaian-cape-coast/

Geschreven door Avontureninbeeld