Een nieuwe dag is aangebroken op de Kidz Active School. Elke donderdag wordt het steeds een beetje vreemder. Ook al sta ik maar 2 dagen op de school, het valt me op dat de kinderen telkens minder en minder doen in de klas. Ik hoop maar voor de kinderen dat dit enkel op donderdag en vrijdag is en niet de hele week. Ik prijs me gelukkig dat ik naar het andere project kan gaan en daar kinderen de educatie kan aanbieden waar ze recht op hebben. Maar ik denk dat het aan mij ligt, want de vrijwilligers die vast op de school staan, zien er geen problemen in.
Het was vandaag voor enkelen van ons een speciale dag: Elise en Emma stonden op het punt om hun vrijwilligerswerk op de school af te ronden. Vooral voor Elise was het moeilijk om afscheid te nemen. Het is heel begrijpelijk, na 3 volle maanden, 5 dagen in de week de kindjes uit KG 1 te begeleiden, bijles te geven en hen creatief bezig te houden. Jammer genoeg hoort er altijd een laatste dag bij. Maar ze was niet van plan om het afscheid onopgemerkt voorbij te laten gaan! De kindjes beseften uiteraard nog niet volledig wat er gaande was, want voor hen zijn alle veranderingen een rede om feest te vieren. En dat feest was er ook!
Elise had zich van top tot teen voorbereid om op haar laatste dag nog te knallen. De examens waren voorbij voor de kinderen en er hingen vlaggetjes op vooraan in de klas. Ze wandelde binnen en het was net of de koningin van de school op bezoek kwam! De kinderen kwamen aangevlogen en ik werd op dat moment benoemd tot 'fotograaf van de dag' om de afscheidsmomentjes op camera vast te leggen.
Er werd gezongen en gedanst, ballonnen werden opgeblazen en als kers op de taart kregen ze ook nog een koekje en een 'ijsje' (zo een plastic zakje, gevuld met bevroren gekleurd water)! Toen heb ik gemerkt dat zwarte kinderen even goed als de blanke gekke bekken kunnen trekken! Wat voor gezichtjes dat er tevoorschijn kwamen bij het openmaken of opdrinken van hun zakje! Het was dan mijn taak om op het juiste moment op het knopje te drukken.

Tijdens de speeltijd werd mijn beroep als fotograaf ingewisseld voor de job van verpleegster. Kinderen kwamen met kleine, maar ook iets grotere wondjes. Zowel jong als oud stond aan de First Aid te wachten. En toen de kinderen verzorgd waren, kwam zelfs Emma op de 'slachtofferbank' zitten met haar ontstoken teen. Een wonde in dit land (waarschijnlijk zelfs in het hele werelddeel) proper houden is één van de moeilijke opdrachten dat er bestaat. Ook een teen inpakken is niet gemakkelijk, maar ik was best wel trots op het resultaat. Na ons werk op de school zijn we met z'n allen naar Luxury gereden om daar heerlijk te gaan lunchen. Dit keer koos ik voor een cheeseburger met frietjes. Het was weeral een afscheidslunch, de groep begint serieus te krimpen. Vanaf nu zal er elke week iemand vertrekken, tot we nog maar met twee (Lotte en ik)overblijven. In de lodge hebben we uitgebreid afscheid genomen van Tim en Elise. We zullen hen jammer genoeg niet meer zien want morgenvroeg vertrekken ze op reis om hun Ghanese tijd af te sluiten. Vanaf nu is het tijd om als enige Belg mijn mannetje te staan!

Geschreven door Avontureninbeeld