Ze zeggen wel eens dat hier in Ghana veel luie mensen zitten. Wel, ik vind van niet! Of toch niet in mijn omgeving en hen neem ik graag als voorbeeld. Vandaag was het tijd voor 100% actie en met een lichaam vol energie ging ik er tegenaan! Mijn dagelijkse sport begon al om half 8, met het fietsen naar de lodge. Daar was ik veel te vroeg waardoor ik nog een uur de tijd had om me samen met Tessa en Latifa wat te amuseren. We deden korte-afstands-frisbee, ik leerde hen enkele circustechnieken met de chinese bordjes, we maakten de tafel vrij om te pingpongen, ... en dat allemaal vóór 9 uur 's morgens! Toch verliep alles niet op wieltjes! Latifa had, per ongeluk, tijdens het pingpongen een vaas met plastic bloemen doen vallen. Het was een oorverdovend gerinkel van glas. Nadat we uitgelachen waren, werden de bloemen zorgvuldig verdeeld over de andere vazen aan de rand van het prieeltje. De scherven werden opgeveegd en de steentjes die verspreid lagen op de grond werden over het muurtje gegooid, tussen andere kleine steentjes. Niemand zal (hopelijk) ooit merken dat er een vaas minder op het muurtje staat! Ook de frisbee is enkele keren (bijna) tegen Elises hoofd gevolgen doordat we niet goed mikten. Op het einde werden zelfs de chinese bordjes gebruikt als frisbee. Ze vliegen nog verbazend goed ook!

Tegen 9 uur vertrok ik dan maar om de deur van de NCS open te doen. Mister Mohammed kwam niet veel later aan. De kinderen kregen van hem een eerste taak: ze moesten het hele gebouw én het pleintje voor het gebouw vegen. Hiermee waren de kids wel een uur of zelfs iets langer mee zoet. Op deze momenten voel ik me een beetje nutteloos, omdat iedereen bezig is met verplichte taken waar ik niet aan mag meehelpen. Ik sloop dan ongezien het gebouw binnen om een praatje te slaan met Dela in de office. Dit praatje mondde uit in een partijtje 'twister'. Naar het schijnt staat het spel al jarenlang te verkommeren op het project, maar is het nog nooit gespeeld. Jammer, want het is het perfecte spel om kleuren te leren! Omdat Dela het spel nog niet kende, heb ik het Nederlandstalige spel een beetje met een stift aangepast en maakten we ons klaar voor een wedstrijd waarbij we probeerden om ter langst in het spel te blijven. Om de beurt stapten we op het speelveld, maar de Ghanese lenigheid zit bij Dela precies niet in zijn bloed. Met veel omvallen en vooral veel gelach wisselden de rollen vlug. Het gelach trok al snel de aandacht van de kinderen. Niet veel later stonden een stuk of 5 kinderen mee te doen op het spelbord en keken er een stuk of 20 toe. Maar niet iedereen was even enthousiast. Maliki zag er verschrikkelijk moe uit vandaag en tegen de middag vonden we hem, al slapend op de grond in de gang.

's Middags heb ik eens brood op een andere wijze gegeten: als toast. We maakten even gebruik van de broodrooster in de keuken. Daarna werd mijn lunch nog op een perfecte manier afgesloten met een gedeelde ananas. Heerlijk! Dit was niet het enige wat mijn dag goed maakte, ook Bash kwam met heuglijk nieuws langs: 3 brieven voor Julie Beck! Een verjaardagskaart van thuis, een grote omslag met alle verzamelde post van de hele maand oktober? ;) en een brief die wel op mijn naam stond, maar niet echt voor mij was bestemd. Het was een kaartje van de Beckies met gelukswensen voor Jawad en Hamdia.

In de namiddag heb ik de NCS-kinderen opgeleid tot circuskinderen. Althans, ik probeerde hen op te leiden. De jongleerballetjes werden bovengehaald uit de vrijwilligerskast en ook de chinese bordjes had ik meegenomen om hen te laten kennismaken met nog andere circusmaterialen dan diabolo. En ze hielden ervan!
's Avonds heb ik op mijn gemak mijn post bekeken en gebeld met de familie. Leuk om wat Belgische nieuwtjes te horen en te lezen!

Geschreven door Avontureninbeeld