Sinterklaas kapoentje, leg wat in mijn schoentje, ... . Gisteren had ik het sinterklaaspakketje gekregen en vandaag is de heilige man bij Lotte langsgekomen! Een schoen vol mokskes (letterkoekjes), speculaas, chocoladecenten en een klein pakje: een bellenblaas. Soms kan even terugblikken naar je kindertijd eens deugd doen! Zeker als je het samen met iemand kan doen. We hadden trouwens tijd genoeg, want het project start maar om 9 uur en Lotte ging nog niet naar de school.

Stappen, fietsen, stappen, rusten, fietsen, spelen, fietsen... het was een voormiddag in beweging. Normaal gezien hoort het stappen er niet bij, maar vandaag heb ik een stukje meegewandeld met Lotte, met mijn fiets aan de hand. Toen de yellow yellow haar oppikte, ben ik op de fiets gesprongen en we kwamen toch nog samen aan in de lodge. Zij bleef daar en ik vertrok meteen weer naar de kindjes op het project om er een leuke dag van te maken. Het alfabet werd gelinkt aan voorwerpen om deze daarna te tekenen. Voilà, ineens plastische opvoeding met taal gelinkt. De kleintjes mochten de cliché-voorwerpen nog gebruiken maar de groteren moesten iets moeilijker verzinnen. Zo is het toch gelukt om er een leuk en origineel alfabet van te maken! Dela kwam uit nieuwsgierigheid eens kijken wat ik aan het uitsteken was met de kinderen. Maar die gast kan nooit eens normaal binnenkomen. Ik schrok zo hard toen hij achter mij stond, dat ik zeker 10 centimeter omhoog sprong. Enthousiast zette hij zich erbij om mee te tekenen en daarna ook mee te zingen. Met grote tekeningen aan het bord en duidelijke gebaren werd het lied van de krokodil 'and the crocodile, and the mo-onkeys, the birds in de sky and the snake on the way, ... aangeleerd. Met als kers op de taart een optreden van Dela die klassiek ballet uitvoerde op het gezongen lied. Met sierlijke bewegingen en enkele sprongetjes. Dat was weer lachen samen met de kinderen.

Tijdens de middagpauze was het terug een beetje sinterklaas: brood met Belgische chocolade! Oorspronkelijk hadden de chocolaatjes de vorm van sinterklaas en zwarte piet. Maar door de warmte (onderweg van België naar Ghana) waren ze als een gesmolten chocoladehoopje waarbij enkel het gezicht nog een beetje herkenbaar was. Gelukkig was er aan de smaak niets veranderd. In de namiddag kreeg ik op het project bezoek van Elise en Tim. De kinderen hadden hun schoentjes niet gezet (ze kennen sinterklaas helemaal niet), maar toch kregen ze iets. Omdat ze altijd zo goed meedoen. Maar eigenlijk vooral omdat mijn Belgische mede-vrijwilligers nog veel materiaal en kleren over hadden die ze moeilijk terug mee naar huis konden nemen. Na een hele uitleg met Marieke hebben we samen gekeken naar het knutsel- en spelmateriaal en ik denk dat we volgende week zeer creatief uit de hoek kunnen komen met de verschillende dingen!
Fenna en Mats, de kinderen van Marieke, waren alvast heel blij om het gerief als eerste uit te testen!

Geschreven door Avontureninbeeld