Wat voorafging...
3,5 maanden vrijwilligerswerk. Een prachtige periode in mijn jonge leven met nieuwe contacten waarvan er enkele op die paar maanden tijd zijn uitgegroeid tot échte vrienden. Vriendschappen ver weg, maar ik bleef contact houden met sommige mensen.
Op 15 januari 2017 had ik een rugzak bij met hopen verhalen, een uitpuilend schetsboek en honderden foto's op mijn camera. Gedurende 4 maanden ging er geen dag voorbij zonder een Ghanese terublik. Ik bekeek de foto's van de bekende snoetjes, zocht gezichten uit om te schilderen en zelfs bij het lesgeven aan enkele zwarte kindjes tijdens interims werd ik teruggezogen naar de Afrikaanse wereld. Maar vooral bij het genietend vertellen van meegemaakte verhalen aan jan en alleman weken mijn gedachten af. Allemaal mooie momenten. Eén gevoel bleef me dwarszitten: een afscheidsgevoel. Ik ben ginder vertrokken zonder echt afscheid te nemen. Ik heb de kinderen letterlijk en figuurlijk zien groeien en plots was het moment daar om ze achter te laten. Velen onder hen zag ik niet meer wegens de kerstvakantie die ze hadden. Zij beseften het niet dat ik wegging en ik op dat moment evenmin. En dát is de reden waarom ik nog eens terugga.
Een terugkeer naar Ghana, Tamale, NCS.

Vandaag, 12 juni, is dat moment aangebroken. Een leuk vooruitzicht voor de komende weken, maar naar één dag keek ik niet uit. Een hele dag onderweg en dan ook weer eens afscheid nemen van familie en vrienden. Het zou een lange en vermoeiende dag worden. En dat werd het ook... . Om half 5 ging de wekker. Opstaan en vertrekken naar de luchthaven om vervolgens bijna voortdurend te wachten, te zitten en rond te kijken. Wachten en niets doen is duidelijk niet op mijn lijf geschreven.
Gelukkig maakte de 'luxueuze' vlucht veel goed. Aan de rechterkant een wit wolkentapijt, voor me een schermpje met films en links plaats in overvloed omdat de 2 stoelen naast me niet bezet waren. En daar nog bij: op mijn wenken bediend worden met ontbijt, thee en andere kleine maaltijden!
Overdag vliegen met helder weer heeft zo z'n voordelen. Ik zag landschappen passeren aan de lopende band: wolkenschaapjes die konden grazen op de laaggelegen geometrische akkers, besneeuwde bergtoppen en rood-oranje woestijnheuvels. De schaduwen vormden mooie bewegende taferelen waarbij ik mijn fantasie de vrije loop kon laten. Uiteindelijk, na 2 vluchten, 3 luchthavens, enkele rare sprongen in de tijd en wat autoritten, kwam ik aan bij een familie net buiten Accra. Onderweg naar de slaapplaats stopte Hannah even om te genieten van het nachtelijk uitzicht (met light-off) over de grootste Ghanese stad. Eens aangekomen op de slaapplaats kon ik vermoeid en met kikkergeluiden op de achtergrond in slaap dommelen. Het avontuur kan terug beginnen... .

http://www.rarity.nl/b &b/

Geschreven door Avontureninbeeld