Vorige week werden de ludo game (de Ghanese variant van mens erger je niet), UNO en enkele andere spelletjes letterlijk van onder het stof gehaald. Vandaag was het de beurt aan iets nieuw. Geen ochtendfilmpje en geen reken- of taalles, maar wel een introductie van het kubb spel. De kinderen had ik al op voorhand ingelicht door te zeggen dat ik een 'new game' zou meebrengen op maandag. Het was dan ook het eerste waar ze naar vroegen toen ik deze ochtend aankwam: "spelen we het nieuwe spel?" Met een vragende blik keek ik naar mister Mohammed en gelukkig gaf hij me een goedkeurend knikje.
Huppelend liep iedereen naar buiten om dan als een hoop wilde honden rond het zakje met blokken te gaan staan. Twee teams werden opgesteld, met 5 kinderen aan elke kant. Dela kwam er ook nog bij en ik stond als scheidsrechter in het midden om het spel te sturen. Aandachtig luisterden en keken ze naar wat de bedoeling was. Dat hadden ze snel door waardoor we meteen konden starten. Het spel werd een schot in de roos! Blokken werden omver gekegeld en stokken werden gegooid. Ook de koning moest er aan geloven want deze kreeg 5 keer in één spel 'per ongeluk' een tik. Het was een plezier om te zien. Toen ze hoorden dat ze na het raken van de laatste 2 blokken de koning mochten omvergooien en dat ze daarbij konden winnen, waren ze door het dolle heen. De koning (of de chief in hun ogen) werd triomfantelijk in de lucht gestoken als een overwinning, als een trofee. En hun glimlach, die was niet meer van hun gezicht te krijgen!
Eigenlijk al een hele week niet. Want elke minuut, elke seconde van de dag staan ze al lachend voor me. Klaar om met alle plezier elk spel dat ik aanbied, te spelen. Ze verdienen het om nog even verwend te worden met activiteiten die ze graag doen, want binnenkort zullen ze elk hun eigen weg moeten inslaan. Dan kunnen ze naar de 'echte' school en de schoolbanken! Gelukkig dat we - dankzij de sponsoring - toch nog enkele kinderen de kans kunnen geven om de volgende 6 jaar naar school te gaan.
Jammer genoeg valt binnenkort het doek over NCS. We moeten er dus nog het beste van maken tijdens de laatste weken! De kinderen waarderen de hulp enorm. Dat merk ik in hun tekeningen, high fiven, knuffels à volonté en zeker in de kleine spontane attenties zoals de zelfgemaakte ringen die ze me als cadeautje gaven. Spijtig dat zo een ring uit natuurlijk materiaal na een tijdje vergaat. Want ze zien er eigenlijk wel heel mooi uit... .

Geschreven door Avontureninbeeld