Hopelijk zijn jullie onze verhalen nog niet beu, want hier is er weer eentje!
We gaan weer even terug naar een ruime week geleden… We werden wakker aan zee op een free camping in Napier en het was nog steeds lekker weer . Yes, hiervoor waren we tenslotte al die km’s naar het oosten gereden. Na het ontbijt besluiten we langs het strand naar een naastgelegen plaatsje te lopen en weer terug, zo’n 15km in totaal. We moeten wat km’s in de benen houden, aangezien we over een paar dagen een track van 6-8uur willen lopen.
We lunchen wat in het zonnetje, shoppen nog wat leuke dingen en rijden naar een ander kustplaatsje. Er is daar niet veel te beleven buiten wat wijngaarden en daar zijn we juist naar op zoek. We zetten onze Kuga op een mooie plekje in de schaduw op een camping en lopen naar een wijngaard toe. Daar in de tuin tutteren we weer een heerlijk flesje wijn weg met een nog lekkerder kaasplankje. Man, wat hebben wij het weer slecht….

De volgende ochtend worden we al wakker van de hitte en is het in de ochtend al tegen de 30graden. We kunnen niet wachten totdat we op pad kunnen met de airco aan. We rijden in ongeveer 3 uurtjes naar Roturua toe wat meer in het midden ligt van het Noordereiland. Roturua staat bekend om zijn ‘thermal activity’ wat betekent dat er veel geisers, borrelende modderpoelen en natuurlijke warmtebaden zijn. In Roturua aangekomen is het ruim 10graden kouder en 10cm natter. Gelukkig wordt het einde van de dag wat droger en kunnen we door het park in de stad lopen. Een bijzonder fenomeen om al die dampende en borrelende plassen en meren te zien. Helaas gaat dit gepaard met een flinke zwavellucht…. Roturua wordt voor ons al snel “Rotten-rua”. We lopen nog wat langs het water en slapen die avond in de stad op een parkeerplaats welke bestemd is om te mogen overnachten.

Die ochtend blijkt dat de wind verkeerd staat en de zwavellucht langzaamaan onze camper vult. We zijn nog nooit zo snel uit de veren gegaan. Het weer is grauwig en koel, maar gelukkig wel droog. We rijden richting het Wai-O-Tapa park waar we nog veel meer bijzondere dingen zien die door de warmte van de aarde zelf veroorzaakt worden. Het lijkt er helaas wel op dat hoe meer het stinkt, hoe mooier het is. Zo nu en dan is de lucht bijna niet te doen en lopen we licht kokhalzend door. Die maffe Chinezen zijn aardig wat gewend en staan in de volle stank selfies te maken inclusief het “peace” teken wat ze op iedere foto maken… Het ruikt naar pies ja, dat wel!
Na ons bezoekje aan dit park hebben we behoefte aan frisse lucht, veel frisse lucht. We rijden richting Taupo, een plaatsje wat aan het grootste meer van Nieuw Zeeland ligt. Helaas regent het en duiken we een leuk tentje in om te lunchen. Hierna is het gelukkig even droog en lopen we nog wat langs het meer, wat eerder een zee lijkt.
We rijden in de middag nog door naar het Tongariro National Park waar we morgen een grote track willen lopen. Woensdag is namelijk de enige dag dat ze droog weer opgeven en dat hebben we wel nodig als we 7uur gaan lopen. We komen aan bij een camping die helaas vol zit.. Kennelijk hebben meer mensen hetzelfde idee als wij. Gelukkig kunnen we een stukje verderop nog onze Kuga kwijt, midden in de natuur. We gaan weer back naar basic en flansen met weinig weer een lekker maaltje (risotto met paddenstoelen) in elkaar. We pakken alvast de tassen voor morgen en gaan op tijd naar bed.

’s Ochtends om half 6 gaat het wekkertje en is het eindelijk zo ver om de meest bekende dagtrack van NZ te gaan lopen: de Tongariro Alpine Crossing. Het is aardig koud, maar daar hebben we inmiddels wat op gevonden. We leggen onze kleren in de magnetron de avond ervoor (niet aan natuurlijk, duh…) zodat ze ’s ochtends niet zo steenkoud zijn.
Aangezien het druk gaat worden vandaag, gaan we achterlijk vroeg richting de parkeerplaats, zodat we verzekerd zijn van een plekje. We zijn niet de eerste blijkt als we in het donker om 6:00u aankomen, maar we hebben wel een plekje. We besluiten nog niet te gaan lopen, om zo de grootste drukte te omzeilen. Op het gemakje ontbijten we, pakken we alle spullen bij elkaar en beginnen we om 9:00u aan onze tocht. We lopen door vulkaanlandschap, opgedroogde lava, langs Mount Doom (Lord of the Rings), kraters, bergen en meren. Het is een uitdagende tocht met redelijk wat klimmen en dalen, daarbij steekt er soms een ijzige wind op (vooral boven op 1900m), maar dat maakt allemaal niks uit. Want wat is het geweldig om hier te lopen! Na ruim 6u zit de tocht erop en lopen we met een dikke smile terug naar de auto. Onze voeten zijn tijdelijk afgesloten van enige bloedtoevoer, maar de vermoeidheid valt alles mee. Wat was dit cool!
We besluiten nog een uurtje te rijden en neer te stranden op een fijne camping. We genieten van een heerlijke warme douche en doen die avond helemaal niks meer.

Het is inmiddels donderdag en we worden gewekt door de regendruppels op ons dak. Op het gemakje ontbijten we en rijden door naar Hamilton. Onderweg stoppen we nog bij wat grotten met Glowworms, maar de tocht hier doorheen zit de komende 3uur vol. We hebben geen zin om te wachten, aangezien er niets te beleven is en besluiten door te rijden. We boeken wel alvast de tour naar Hobbiton morgenochtend, iets wat op Jim zijn verlanglijstje stond.
In Hamilton zit een groot overdekt winkelcentrum en we besluiten daar de middag door te brengen, inclusief een bezoekje aan de grootste bioscoop van NZ (zowaar 5 zalen..). Rond etenstijd zoeken we een plaatsje op de freecamping parkeerplaats en lopen we onder de paraplu naar het centrum om daar wat te eten.

Vrijdagochtend regent het nog steeds, maar een groot voordeel van onze Kuga is dat je eigenlijk nergens voor naar buiten hoeft. Ideaal om een keuken, badkamer, slaapkamer, schuur, kledingkast en vervoersmiddel in één te hebben. We rijden richting Hobbiton om daar om 10:00u te beginnen aan de tour. Hobbiton is de filmset waar een deel van the Lord of the Rings en the Hobbit films zijn opgenomen. Het is inmiddels opengesteld voor publiek en zodoende worden er rondleidingen gegeven. Leuk om dit alles te zien (zelfs als je nog nooit een film hebt gezien zoals Kim) en om boeiende details en verhalen te horen van onze enthousiaste gids. Ruim 2uur later stappen we terug onze camper in en stopt het met regenen, grrrr.
We rijden richting Coromandel, een schiereiland gelegen in het noorden. Coromandel staat bekend om zijn mooie stranden en natuur. We komen einde van de dag aan en het is droog! We besluiten om nog wat te wandelen en vragen om een leuke track van maximaal 1.5uur. De volgende keer zeggen we er maar bij dat we niet persé de hoogte in hoeven. Zoals beloofd was het 1.5u lopen, waarvan bijna 1 uur een berg op. Gelukkig maakte het uitzicht veel goed!
Die avond eten we weer een lekker zelf gekookt maaltje en boekten we een hotel voor in Auckland. Blijkt dat 93% al is volgeboekt in de periode dat wij er zitten. We vinden gelukkig nog een kamer in het (gr)Ibis hotel, aardig aan de prijs voor 12m2, maar beter dan een hostel op een slaapzaal gescheiden van elkaar. Het is tenslotte onze Honeymoon …

Die ochtend regent het weer pijpenstelen, of ‘cats and dogs’ zoals ze hier zeggen, en rijden we langs de oostkust van Coromandel. Het zicht is beperkt door de regen, jammer, want normaal is het een prachtige route. Dapper met een regenjas aan proberen we de cathedral cove te bezoeken, welke schitterend behoort te zijn, maar na 10minuten draaien we om. We zijn zeiknat, het is koud en niet leuk. In onze camper trekken we droge kleren aan, lunchen wat en kunnen al snel weer lachen (om alle mensen die er verzopen uitzien). De Pinacles track van 6uur die we morgen wilden lopen zetten we uit ons hoofd en we besluiten Coromandel te gaan verlaten. We zijn een beetje teleurgesteld, omdat het ons niet bracht wat we dachten of hoopten, maar zijn er van overtuigd dat alles loopt zoals het moet lopen…
En warempel 2 uur verderop begint de zon te schijnen tussen alle grijze wolken om ons heen en komen we uit op een prachtige plek aan het water waar we die nacht gratis kunnen overnachten. We maken een strandwandeling en genieten van het zonnetje.
Naast ons komt een oude camperbus te staan met daarin een stel van over de 80; Hans en Olga. Hans komt uit Nederlands-Indië en is later naar NZ verhuisd, hij spreekt dus nog wat Nederlands. Olga is een echte kiwi (NZer) en samen zijn ze al ruim 50jaar getrouwd. Ze nodigen ons uit voor een kop koffie, krijgen wat bijbelles en 2uur later lopen we weer naar onze camper toe. Wat een lieve mensen!

De volgende ochtend is het 19 februari, Jim z’n verjaardag, maar we hebben besloten om het vandaag hier niet te vieren. We gaan een flink stuk rijden en het is slecht weer, dus we verzetten z’n verjaardag naar morgen (dan is hij tenslotte ook in NL jarig). Hoe Jim zijn ‘big-surprise-birthday-party verloopt lezen jullie de volgende keer!

Toedeloe!
X J&K

Geschreven door JimenKim