Kia Ora (welkomstgroet uit NZ),

Zoals jullie inmiddels weten, zitten we alweer een ruime week in Nieuw Zeeland. Maandag 23 januari kwamen we in de middag aan op het vliegveld van Christchurch. Het is hier 2 uur later dan in Australië, dus we hebben nu een tijdverschil van precies 12 uur later met jullie. Blijft gek!

In Christchurch hebben we een hostel geboekt vlakbij het vliegveld, ideaal om niet te ver met onze tassen te hoeven sjouwen. Al vrij snel na het inchecken pakken we de bus richting het centrum en lopen we daar wat rond. Overal zie je dat ze gebouwen en wegen aan het herstellen zijn na alle aardbevingen die Christchurch (gedeeltelijk) heeft doorstaan. Indrukwekkend om te zien, dat wel, maar helaas maakt het er de stad ook niet mooier op. We eten wat in het late avondzonnetje en gaan weer met de bus terug naar het hostel.

De volgende dag halen we onze camper op en wat zijn we blij met onze nieuwe aanwinst. Ze is een stukje ruimer en schoner dan de Hippie en dat maakt het toch wel aangenamer reizen. Met een dikke smile op ons gezicht rijden we naar een groot shoppingcenter om daar te lunchen en boodschappen in te slaan.
Vervolgens zetten we koers naar Banks Peninsula (een Banks-schiereiland) en rijden naar het plaatsje Akaroa. Het zonnetje schijnt en het is zo’n 20graden. We zetten onze Kuga (camper) op een camperpark en beginnen daar met het organiseren van ons nieuwe huisje. De buurman moet lachen om wat we allemaal aan het sjouwen zijn, maar echt.. het heeft een logica! Uiteindelijk raken we aan de praat met onze buurman Martin (wij moesten meteen aan een ome Ad uit Nieuw Zeeland denken) en rond etenstijd vraagt hij of Jim een T-bone steak lust. Nou… offcourse! We verplaatsen ons met z’n drieën , het eten en een fles wijn naar de BBQ. Daar leert Martin Jim op de juiste manier een steak bakken (“burn the bum, burn the tits”) en hij is heerlijk… We zitten nog tot laat te kletsen met Martin totdat het te koud wordt en we richting bed vertrekken. We slapen top!
De volgende dag besluiten we hier nog een nachtje te blijven en gaan we Akaroa zelf verkennen. Het blijkt een leuk klein stadje aan het water omringd door een prachtige natuur. We besluiten een track te gaan lopen van 2uur welke echt de moeite waard was. Het is die dag heerlijk weer en we sluiten af met het zonnetje in onze achtertuin vd Kuga.

Donderdagochtend staat er een rit van ruim 4uur rijden op de planning richting Lake Tekapo. De tocht hier naartoe is prachtig, maar we weten inmiddels dat dit geen uitzondering is hier in Nieuw Zeeland. Wanneer we langs het meer rijden, kijken we beide onze ogen uit. Zo ontzettend mooi water wat turquoise van kleur is. Het is het op twee na grootste meer van Nieuw Zeeland, met een grootte van ongeveer 83 km2. We besluiten onze Kuga te parkeren, boterhammen met pindakaas naar binnen te werken en een track richting de top van mount John te lopen. Poeh, best pittig maar het uitzicht is prachtig. Helaas ging dit in combinatie met de hardste wind die we ooit meegemaakt hebben. Zoals we op de top tegen elkaar zeiden: ‘het waait je mond in en tegelijk je kont uit’ ;-) Geregeld werd er door Kim geknield op de grond gezeten en met lichte paniek gedacht dat ze van de berg af zou waaien. Nadat al onze holtes goed waren door gewaaid en we geen traanvocht meer in onze ogen hadden, werd het tijd om via een andere route terug naar beneden te gaan en nog een stuk langs het meer te lopen.
Tegen half 8 komen we bij onze slaapplaats voor de nacht aan, een zogenaamde free camping. In Nieuw Zeeland zijn er vrij veel plekken waar je gratis mag overnachten indien je in het bezit bent van een camper met toilet. Er zijn namelijk geen faciliteiten aanwezig op deze plekken, alleen de natuur. En vaak zijn dit juist de mooiste plekjes. Wij hebben in onze camper een porta potti (welke nog steeds ongebruikt in de kast staan, wildplassen heeft ook wel iets) en zijn dus ‘self contained’, hierdoor mogen we op veel plekjes staan en dat is heel tof. Die avond staan we aan een ander meer, waar het ook weer prachtig is. We koken zelf een lekker maaltje in onze camper en gaan zodra het donker wordt ons bedje in. Even later doen we de achterklep open en kijken we vanuit ons bed naar de sterrenhemel. Nog nooit hebben we zoiets gezien…. echt om stil van te worden. Zo ontzettend veel (vallende) sterren en twee die eruit springen, wij weten wel wie dat zijn :-)

We slapen die nacht prima en staan de volgende ochtend weer op tijd op om richting Oamaru te rijden. We rijden in zo’n 4.5u naar dit plaatsje aan de oostkust. Onderweg stoppen we bij de mount Cook (hoogste berg van NZ). Het regent er die dag, maar dit geeft juist wel iets mysterieus. We stoppen bij een gletsjer waar we onder de indruk zijn van het witte water.
Het weer is die middag nog steeds niet ‘je van het’, maar prima voor onze plannen, namelijk: pinguïns spotten. Aan het einde van de dag rijden we richting het strand waar er nog 7 zeldzame yellow eyed pinguïns leven die tussen 17-19u uit de zee aan land komen. Er is een speciaal spottershuisje gemaakt, zodat de pinguïns niet weten dat ze bekeken worden. Deze beesten in hun eeuwige smoking zijn namelijk erg schuw. Een aantal andere mensen met indrukwekkende telelenzen zitten geduldig te wachten. Wij staan 5 minuten binnen en ja hoor daar zien we 3 pinguïns op het strand staan. Twee vertrekken er richting de struiken en eentje loopt terug de zee in. Huh? Laten we het er op houden dat zelfs onder de dieren er soms een aantal zijn met dezelfde gave als Jim. Het gezegde: “het richtingsgevoel van een pinguïn hebben” is bij deze geboren.
Die avond rijden we na het eten naar de haven waar er nog meer pinguïns in het donker aan land komen (dit zijn de kleinste pinguïns ter wereld). Er is een speciale tribune gebouwd waar je tegen betaling kunt zien hoe deze geinige beestjes uit het water komen en richting land waggelen. Nederlanders zoals we zijn, besluiten wij ze zelf te gaan spotten. Na enige tijd wachten, (lees 1,5u in de auto) zien we er twee staan bij het water. Na 15min zijn ze welgeteld 20cm naar voren gelopen. We besluiten het voor gezien te houden en terug te gaan naar de camping.

Zaterdagochtend rijden we richting Queenstown, de stad van de extreme sporten. Alle adrenaline junkies kunnen hier hun lol op; bungee jumpen, raften, paragliden, jetboaten, abseilen, etc. Echt iets voor ons… NOT, maar wel leuk om te zien! We stoppen een poosje bij de bekende bungee brug in NZ en bekijken daar hoeveel mensen er de sprong wagen. Kim krijgt al zweethandjes door er naar te kijken. Na de discussie voor hoeveel geld we dit zelf ooit zouden doen, besluiten we weer in onze Kuga te stappen en door te rijden. Helaas was er niemand die een cheque van een miljoen uitschreef….
Queenstown zelf is een erg leuk stadje vol met gezellige terrasjes en winkeltjes. We lopen wat rond, maken plannen bij de Starbucks op het terras (ivm de wifi), eten een lekkere wrap in een parkje en zoeken ’s avonds weer een free camping op.

De ochtend erna is het weer 180graden omgedraaid en is het koud en nat. Inmiddels weten we dat geen één weerbericht klopt, de beste manier hier is de “put your head outside the window” methode. We rijden die dag naar het gebied van de Fiorden, maar daarover de volgende keer meer.

De foto’s die we bij dit verslag hebben bijgevoegd, zijn niet bewerkt . Het is werkelijk zo mooi hier! We knijpen in onze handjes, iedere dag weer, dat we hier mogen zijn en dit alles kunnen meemaken.

We’ll keep in touch!
Liefs, J&K

Geschreven door JimenKim